Af einhverri ástæðu get ég ekki svarað þessari grein (nema þá að svarið mitt komi inn, í þríriti einhvern tímann seinna í dag - og þá biðst ég afsökunar), svo mér datt bara í hug að svara henni á korknum hér.

En fyrst greinin sjálf:

<b>Sælir hugarar góðir!

Ég hef verið að velta fyrir málshættinum “Allt er gott í hófi” fyrir mér. Að miklum hluta til er ég sammála þessu, það er í rauninni nánast sama í hvaða dæmi þú setur þetta inni, þetta á nánast alltaf við.

Eins og athyglis miklir menn tóku eftir þá sagði ég “nánast”. Málið er að það er ekki hægt að alhæfa. Það sama gildir um þennan málshátt. Ef allt er gott í hófi, er óhóf þá ekki líka gott í hófi? Ég ætla að leiða út smá röksemd sem getur “afsannað” málsháttinn

Óhóf er gott í hófi => það er til eitthvað sem er gott í óhófi þar sem óhóf er stundum gott => það er ekki ALLT gott í hófi

Þarna sjáiði að það er ekki allt gott í hófi.

Einnig er þetta með hóf. Þar sem allt er gott í hófi þá er hóf líka gott í hófi, sem þýðir að maður á ekki alltaf að gæta hófs.

Eftir allt þetta, er þá ekki best að segja að hóf er gott í óhófi og óhóf er nánast aldrei gott (nema náttlega þegar maður talar um hóf,þ.e. hóf er gott í óhófi)?

Bara smá pæling…hvað finnst ykkur..sammála?

Hóflegar kveðjur,
Disaben :) </b>

Og svo svarið mitt:

Er þetta ekki hálfgerður útúrsnúningur hjá þér?

Óhóf getur ekki verið í hófi frekar en hvítt getur verið í svörtu eða heitt í köldu.

Og hóf getur naumast verið í hófi, ekki frekar en hugrekki getur verið í hugrekki, nú eða gjafmildi getur verið í gjafmildi.<br><br>Þorsteinn.