Setningin mín segir að við gætum ekki skilið okkar eigin heila. Það er það sem hún segir á endanum og það er allt og sumt sem hún þarf að segja, ekki satt? Hin setningin segir þetta líka en samt ekki án þess að lenda í mótsögn. Og þar sem ég get sagt það sama án mótsagnarinnar þá er mótsögnin óþörf.

Þú getur alveg eins fært setninguna mína yfir á mýflugu líka: Ef heili mýflugu er svo einfaldur að unnt sé að skilja hann, þá mun hún sjálf ekki getað skilið hann. Setningin dregur ekki nauðsynlega í efa að yfirleitt sé hægt að skilja heila mýflugu, hún segir ekkert um að við gætum það ekki. Hún segir bara án mótsagnar að mýflugan sjálf gæti það ekki. Þetta er bara skilyrðissetning og ef þú fellst á hana þá fellstu líka á að ef skilyrðinu er ekki fullnægt þá er afleiðingin einhver önnur. Ég er bara að skrifa rökin út fullum fetum og hoppa ekki yfir neitt skref til þess að engin þurfi að ruglast í ríminu.

Það má svo setja hvað sem er inn í staðinn fyrir okkur eða mýfluguna: Ef heili verunnar X er svo einfaldur að unnt sé að skilja hann, þá mun veran X ekki sjálf geta skilið hann. Mótsögnin kæmi hins vegar inn ef ég reyndi, eins og gamla setningin, að segja: Ef heili verunnar X er svo einfaldur að veran X gæti skilið hann, þá mun veran X ekki sjálf geta skilið hann. En þetta er mótsögn; ef veran X getur skilið eigin heila þá getur veran X ekki skilið eigin heila. Þessi setning segir því ekki neitt, hún er bara mótsögn og rugl.

Kenningin er sú að við gætum ekki skilið okkar eigin heila og rökin eru þessi: Ef heilinn er of flókinn til að vera skilinn þá munum við auðvitað ekki skilja hann (þessi rök eru ósögð, enda sjálfsögð) og þá ekki söguna meir. En ef heilinn í okkur er hins vegar nægilega einfaldur til að vera skilinn, þá munum við sjálf (sem höfum téðan heila) vera svo vitgrannar verur að við getum ekki skilið hvernig heilinn virkar.

Setningin mín nær því að koma orðum að þessari kenningu (að við getum ekki skilið okkar eigin heila) og rökunum (ef hann er svona einfaldur að það sé yfirleitt möguleiki að einhver gæti skilið hann, þá erum við sjálf, sem höfum þennan heila, of vitgrönn til þess). Og hún nær því án mótsagnar. Hún segir hins vegar ekki að ómögulegt sé að skilja heila yfirleitt, okkar eða mýflugunnar.<br><br>_____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

Popcorn:

Þú mátt samt ekki misskilja mig. Ég er ekki að reyna að halda því fram að þessi kenning sé rétt, heldur einunigs hvernig hægt sé að setja hana fram án þess að hún sé beinlínis mótsögn (lesist: bull og vitleysa).

Það er svo allt annað mál að það er ekki sjálfgefið að ef heilinn er einfaldur, þá sé okkur sem höfum hann ómögulegt að skilja hann. Það má allt eins líta á heilann sem miðlungsflókinn, þannig að hann ráði við að skilja margt en ekki allt. Og eitt af því sem miðlungsflókinn heili gæti skilið er miðlungsflóknir heilar! Þannig gæti miðlungsflókinn heili e.t.v. skilið sjálfan sig. Áhangendur kenningarinnar um að heilinn verði ekki skilinn nema hann sé það einfaldur að þeir sem hafi hann geti ekki skilið hann hvort eð er (kannski mætti kalla þá efahyggjumenn um heilaskilning) verða að geta svarað þessum rökum og ef þeir geta það ekki þá eru þeir bara í slæmum málum, nánast mátaðir í rökræðunni :) <br><br>_____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

Jájá, allt gott og blessað. En fólk er að ræða þetta af alvöru hérna. Þið Popcorn eruð að deila um þetta o.s.frv. þannig að mér finnst allt í lagi að benda þá á hvernig heppilegra er að setja þetta fram, ég meina, fyrst aðrir eru farnir að taka þig alvarlega og ræða þetta af alvöru og þú ert að verja þetta og þar fram eftir götunum :)<br><br>_____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.