… Já þú meinar það.

Þessu má samt líkja við atvik eins og þetta:

Heitttrúuð manneskja liggur á spítala og er sjúklingur þinn. Þú heimsækir hana, en þegar þú kemur inn í herbergið hennar og ætlar að nálgast manneskjuna gengurðu óvart þvert á lífsnauðsynlega snúru. Þú hrópar upp yfir þig, andskotinn, en hún segir þér að láta snúruna vera því að vegna þess að þetta var slys er þetta guðs vilji.

Hvað gerirðu og af hverju?

Mitt svar væri að það væri fáránlegt að láta hana deyja út af duttlungum hennar.

Ef þú villt ekki lifa og ætlar að drepa þig þá má setja þig á geðveikarhæli.

en þetta er um líf og dauða og leyfa honum að drepa hana er elli réttlátt

Haha var ekki með þeim neðstu :P En þetta var í miðri prófaviku hjá mér og ég fékk ekki nokkra mánuði til að læra fyrir þetta eins og aðrir :)

Er heilinn á þér er loft? Sem afneitar þekkingu okkar á því sem raunverulegt er og staðfestir vanþekkingu þína á því sem augljóst er.

Raunveruleiki er fyrir þér eins og draumur brjálaðs heimspekings, það sem eftir yrði í skálinni ef maður efnagreindi vofu, kjarni tómsins.

En samt virðist vera að þú berir vonina um greind sem fuglahræðu og ósjálegt bros á smettinu, og dreifir hrakyrðum þínum af miklu örlæti enda þjáist þú greinilega af tálmum á vitsmunum.

En veistu eitt, er þú dæmir aðra brjálaða, mýs eða menn, að það er kannski að vera haldin mjög miklu gáfnafarslegu sjálfstæði, ósamkvæmur þeim stöðlum í hugsun, ræðu og athöfnum, sem hinir samkvæmu hafa sett eftir athugun á sjálfum sér, andstæður meirihlutanum; í stuttu máli, óvenjulegur.

Það er athyglisvert að embættismenn þeir sem lýsa menn brjálaða hafa enga sönnun fyrir því að þeir séu sjálfir með öllum mjalla. Hvað þá þeir hugarar sem skvetta hrakyrðum um aðra hér inni.
Svar þitt gæti þess vegna verið staðfesting á þitt andlega heilbrigði, eins og hvers annars vistmanns á vitfirringarhæli landsins. En í stað þess háleita viðfangsefnis að reyna að svara að viti, er ekkert því til fyrirstöðu að þú berjir hnefunum á járnrimla þá sem kalla má vitsmuni, það er að losna undan að fordæma það sem þú þekkir ekki, og verður öðrum til saklausar skemmtunar, okkar þankalausu hugurum.

Ég er á því að gefa blóð, ekki spurning.

Skil reyndar hvað þú ert að fara með það, en þessvegna segi ég “hálfgerður”, því mér finnst siðferðileg lögmál ekki eiga við í heimspeki þar sem þau eru svo persónubundin og það er svo erfitt að segja til um hvað er “rétt og rangt”.
Kannski ekki “níhilismi” í orðsins merkingu, en ég fann ekkert skárra til að lýsa því. Verð bara að vanda orðaval mitt betur býst ég við.

Maður myndi samt halda að hann vilji frekar að konan sín haldi lífi ef hann er ekki sömu trúar..