Því örleifar myglubaktería lifa í húsum og matvælum og fjölga sér í hlýju og raka. Þær gera það ekki “til þess að” neitt, þær hafa engan sérstakan tilgang. Þær eru knúnar til þess af þróunarlegum orsökum, sem eru heildræn afleiðing náttúrulögmála. Ef þær gætu fjölgað sér betur á einn hátt en annan væri þrýstingur á þær til að nýta sér hann. Samlokur virðast ágæt næring og eru oft látnar liggja í tilvöldum aðstæðum, og hingað til hefur það gagnast myglubakteríum ágætlega að fjölga sér þar.

Við höfum í langan tíma fjölgað okkur og notað náttúruauðlindir til að gera okkur hamingjusamari af sömu ástæðum. Ef það hættir að vera hagkvæmt fyrir okkur munum við finna aðrar leiðir til að uppfylla okkar þarfir, hvort sem það verður afleiðing þróunar eða félagslegra hvata.

Það að segja að það sé “tilgangur” okkar að eitt eða annað er engu vitsamlegra en að segja að það sé tilgangur vatnsins í krananum að renna niður. Það rennur að öðru óbreyttu niður í þyngdarsviði jarðar skilgreiningunni samkvæmt, ég get aftur fangað það í glas og drukkið það og þannig hindrað þann “tilgang” þess.

Ástæða þess að erfitt er að svara spurningum tengdum tilgangi er að “tilgangur” er illa skilgreint og yfirleitt notað til að tjá eitthvað tengt vitrænni forsjá og forsendum smíðuðum af henni - nokkuð sem ég sé hvorki í krananum mínum, samlokunni minni né hegðun mannkyns.