jah… imo, ef að þú drepur einn saklausann mann til að bjarga milljón ertu ekki hetja, og verðskuldar að taka út þá refsingu sem að er viðeigandi

hins vegar, ef að við erum að tala um að taka einhvern harðstjóra af lífi eins og segjum hitler, þá er það allt annað :3

Hvers vegna tekurðu því sem gefnu að aðstæður verknaðarins og afleiðingar hans á aðra en fórnarlambið og gerandann skuli ekki skipta máli þegar kemur að því að ákveða refsingu? Er það ekki einmitt þess vegna sem við höfum nokkra dómara í einu eða kviðdóm; til að meta alla þætti glæpsins og refsa í samræmi við þá?

Ef maður drepur hann ekki þá er maður sekur um að drepa milljónir.

Fer allt eftir því hvaða siðferðisskoðanir maður hefur.
Ég aðhyllist sjálfur kenningar John Stuart Mill. Mér finnst það eiginlega barnalegt að segja að það sé alltaf slæmt að drepa. Mér finnst sömuleiðis lög vera allt of svart og hvít. Mér finnst að dómar ættu að vera miðaðir við manneskjuna sem var myrt og ástæðuna fyrir morðinu, eins grimmt og það gæti hljómað.

Veit ekki hvort þessi manneskja væri hetja fyrir að fremja þetta morð. En það væri endalaust skárra en að gera það ekki, imo.

Það væri skynsamlegt að drepa einn til þess að bjarga milljón mönnum að öllu öðru jöfnu. Þú ert ekki sjálfkrafa morðingi jafnvel þótt þú drepir einhvern að yfirlögðu ráði, til dæmis ef ég drep einhvern vegna þess að það var eina leiðin sem ég sá færa til þess að bjarga sjálfum mér frá vitstola raðmorðingja er það kallað manndráp frekar en morð fyrir rétti. Hetjudáð felst heldur ekki í því einu að bjarga mannslífum, heldur miklu frekar til dæmis ef þú þarft sjálfur að fórna einhverju sem þér er dýrmætt eða stofna eigin lífi í hættu þegar þú bjargar mannslífi. Þannig maðurinn í þessu tilfelli er hvorki hetja né morðingi, og þar með á seinni spurningin ekki við.

Út frá siðferðis umræðu myndum við alltaf komast að þeirri niðurstöðu að það væri rangt að fórna einum fyrir hópinn. En þegar að siðfræðinn hentar ekki erum við oft tilbúinn að henda henni til hliðar. það er staðreynd að mannkynnið er tilbúið að gera næstum allt til að tryggja afkomu sína.

“Needs of the many out need´s the need´s of the few”

Ég myndi seigja að fórn á einni maneskju væri réttlætanleg fyrir afkomu mannkyns.

Morð er manndráp af ásetningi, svo þú yrðir morðingi og líka hetja.

Það að “verðskulda” og “verðskulda ekki” eru mjög afstæð orð. Í nútíma samfélagi dugir ekki að segja “En ég gerði það fyrir systur mína! Hann var að beita hana ofbeldi!”, þú yrðir samt sem áður settur í fangelsi. Í nútíma samfélagi væri þessi einstaklingur lokaður inni, þar sem einblínt væri á hvað hann gerði beint, í stað þess hvað hann gerði óbeint.

En ef ég ætti nú að dæma eftir eigin skynsemi, þá myndi ég byrja á að nefna eitt.
Þessi sem ég hafði drepið átti alveg jafn mikinn rétt á að lifa og allir hinir sem ég bjargaði, svo að hvers vegna ætti ég ekki að vera látinn sæta sömu refsingu og “venjulegur” morðingi? Þó að ég bjargi milljónum manna, þá drep ég annan mann og lítilsvirði rétt hans til að lifa, alveg sama hve mörgum lífum ég bjargaði. Þó má ekki gleyma að þetta fer líka eftir persónunni sem um er að ræða. Ef þetta er saklaus maður sem vinnur e.t.v. í verksmiðju en verður óvart fyrir því að setja eitthvað í gang sem verður þessum milljónum manna að bana… hvort væri réttara, að drepa hann eða Hitler í sömu kringumstæðum?
Hins vegar ef ég drep hann ekki, gerist ég þá ekki sekur um fjöldamorð? Aftur, þá er þetta afar afstætt fyrirbæri. Ég væri vitaskuld ekki lokaður inni í nútíma samfélagi, en samt sem áður leiddu afleiðingar mínar til þess að annar maður drap milljónir manna. Ætli það sé ekki best að segja að ég yrði “sekur” um að drepa óbeint milljónir manna, en ég væri ekki settur í fangelsi fyrir það.

Ef sú manneskja er ekki tilbúin til að gefa líf sitt, á hún skilið að deyja…. er eitt sjónarmið sem á nokkuð til síns máls. Og kallarðu böðla morðingja?