Vanur því að vera skammaður ef ég geri ekki eins og mér er sagt…

Ég geri yfirleitt bara eitthvað ef það hagnast mér. Ef ég hjálpa öðrum er það til að eiga hjálp inni hjá þeim.

Það kemur samt fyrir að maður hjálpi öðrum án þess að maður sjái einhvern gróða í því, eins og þegar maður hjálpar fólki sem er í veseni með bílinn út í vegkanti og þannig háttar. Þó fá nú flestir ákveðna vellíðunartilfinningu eftir að þeir hafa gert það, þannig að í raun fær fólk eitthvað út úr því, án þess þó að það hafi verið upprunalega markmiðið.

Þú talar um samviskubit, en með réttri þjálfun eða vegna mismunandi andlegra eiginleika (geðveiki) þá fá sumir ekki neitt á samviskuna en gera samt hluti fyrir aðra sem að þeim langar ekki til að gera. Það gæti í raun verið þörf fyrir að hafa hlutverk, einhverskonar staðfestingu á því að einstaklingurinn sé ekki gagnslaus eða verðlaus.

Ég hef bara einhvern veginn tileinkað mér að vera alltaf tilbúinn að gera greiða eða góðverk.

Mögulega af því að þá líður mér eins og ég eigi alltaf vísann greiða inni hjá öllum.

Síðan gef ég til barnahjálpar Unicef. Þó svo að hvatinn hafi verið að vinur minn var að vinna við að skrá fólk og ég leyfði honum á skrá mig til að hann gæti hangið heima þá ætla ég samt ekki að hætta sem heimsforeldri.

Líklegast vegna þess að mér finnst þetta fólk hafa orðið fyrir ranglæti.
Þó svo að lausnin sé auðvitað stjórnskipti í Flestum löndum Afríku þá er 1000 kr á mán. betra en ekkert.

Ég hjálpa öðrum þegar ég sé að fólk er í stöðu sem að ég vildi ekki vera í. Og þegar ég hjálpa þeim þá fæ ég ekkert góða tilfinningu, bara feginn að þeir séu ekki lengur í sömu aðstöðu.

Það er löngu búið að afsanna þróunarkenninguna…

ég hjálpa ef ég get eða vil, fer allt eftir skapi, andlegu ástandi, hve vel mér líkar við viðkomandi o.s.fr.

t.d. ef ég væri nýbúinn að lenda í einhverri siðferðislegri krísu og liði bara ömurlega og einhver kunningi minn væri að biðja um ráð varðandi hvað hann ætti að gefa ömmu sinni sem lægi á dánarbeði í jólagjöf…

þá væri ég of upptekinn og myndi forðast kvikindið eins vel og ég gæti :p

Svoldið seint svar en ég var einmitt að velta nákvæmlega þessu sama fyrir mér um daginn. Svoldið eins og jafnvel það sem við teljum göfugt og ósérhlífni sé í raun bara eiginhagsmunir. Haha, eins og maður hafi ekki haft nógu litla trú á heiminum fyrir:p