Eins og ég sagði, þá getur verið ágætt að pæla í orðum og skilgreiningum þeirra en þegar ég horfi á þessa umræðu hér á huga þá finnst mér fólk algjörlega búið að missa af tilganginum. Fólk dregur skilgreiningar útúr hlutum sem koma málinu ekkert við. Orð eru bara orð. Þegar við erum komnir í skilgreiningar á stærðfræði þá erum við tæknilega séð ekki lengur að tala um túlkunaratriði heldur hvað þetta fyrirbrigði ER. En það er reyndar með hornaföllin að það eru til margar skilgreiningar á því fyrirbrigði, á meðal annars er almennt “skilgreint” kósínus og sínus *sem* hnit punkts á ferli einingarhrings. Svo er eins og þú komst aðeins að, þá er hægt að skilgreina kósínus og sínus af hvössu horni í rétthyrndum þríhyrningi sem hægt er svo skilgreint sem hlutfall mótlægrar skammhliðar og langhliðar(Sínus af hvössu horni í rétth. þríh.) og svo hlutfall aðlægrar skammhliðar og langhliðar(Kósínus af hvössu horni í rétth. þríh.). Svo er líka hægt að gera næstum því sama með tangens. En þarna erum við að nota þessi fyrirbrigði með öðrum fyrirbrigðum til þess að finna önnur fyrirbrigði. Ekkert öðruvísi, skilgreiningarnar eru bara eins og túngumál svo hægt sé að hafa samskipti innan stærðfræðinnar. Rétt eins og nótur eru fyrir tónlist; Kennt er á íslandi C skalan sem: C-D-E-F-G-A-H sem er þýska kerfið(af hverju við notum það ég veit ekki), en almenna kerfið er: C-D-E-F-G-A-B. en B er alveg nákvæmlega sama nótan og H í þýska kerfinu, bara annað orð, við höfum B sömuleiðis í okkar þýska kerfi en það er hálfum tóni fyrir neðan H(eða hálfum tóni ofar en A). Þó við breytum nöfnunum þá breytast ekki fyrirbrigðin.
Sömuleiðis eigum við oft til að oftúlka orðin, finna merkingu í þeim bara því það hljómar þannig. Eins og sæhestur, það ábyggilega eins langt frá því að komast nálægt okkar skilgreiningu á “hesti” sem við þekkjum og hægt er. Kannski svolítið lélegt dæmi en það er alveg rosalega algengt að fólk finni rök í orðum vegna þess að þau eru samsett úr orðum eða orði sem kemur samt ekki málinu við.
Vissulega er mjög gott að æfa sig í mörgu varðandi heimspeki og rökfræði en finnst mér stundum fólk vera algjörlega búið að missa af tilganginum. Þegar fólk er búið að finna sína eigin merkingu á “hálftómu” eða “hálffullu” útaf því að því finnst það, þá er það orðið útúr kú að mínu mati. Við breytum ekki skilgreiningum útaf því að “okkur finnst það” eða því það “meikar mest sense”. Bíll er bara skilgreining á faratæki með fjórum hjólum og eitthvað. Ef okkur finnst þríhjól ætti að vera talinn sem bíll þá ætti maður kannski að spurja sig: “Ætti ég að reyna að breyta hugmyndum allra um bíl eða ætti ég að aðlaga mig að skilgreiningu flestra svo ég geti haft auðveldari og liprari samskipti við annað fólk?” Það er annað fólk sett í að búa til og breyta skilgreiningum, þó skilgreiningar eru ekki oft breytt, nema oft í vísindum þar sem alltaf nýir og nýir hlutir koma í ljós og þarf að seta þá í einhverja skilgreiningu, þá er víkkað út hugtökin svo hlutirnir passa þangað.
Kannski svo ég komi mér aftur að korkinum og varðandi vangaveltur höfundar þá finnst mér mikilvægt að hann spyrji sig þeirrar spurningu hvort hann ætti að taka “75% = hálffullt, 25% = hálftómt” skilgreininguna sína upp, hvort margir horfa á þetta svona, ef ekki, hvort hann ætti að reyna að breyta skilgreiningum allra eða gefast upp og sætta sig við “lélegu” skilgreiningu flestra.
Ef þú spyrð mig varðandi þetta mál þá finnst mér samhengið skipta mestu máli, ef maður er að tala um að “helmingurinn” sé rosalega mikið í samhengi eins og: “Glasið var hálffult af maurum” eða eitthvað sem er lítið við samhengið eins og “Ég fékk ekki nema hálftómt glas af djús” rsum.
Fyrirgefðu skelfilega langt svar ^^
Ashy…
Bætt við 14. ágúst 2007 - 09:47
Annars finnst mér “hálft glas” brandarinn alltaf jafn klassískur :)
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
