Eða eru hugmyndir og hugsanir einkenni meðvitundar?

Ég hef nú vissulega nokkrar hugmyndir um hugmyndir. ( ho! ho! :D ) En það væri of langt mál.

Út frá minni reynslu virðist mér myndun nýrra hugmynda vera knúin af tilfinningum. Má vera að ákveðnar tilfinningar séu betri en aðrar, og að sumar hafi jafnvel neikvæð áhrif á myndun hugmynda; en yfir allt þá eru tilfinningar ráðandi þáttur að mínu mati. Kannski soldið eins og sleifin sem hrærir upp í gruggugum potti.

Vissulega koma hér inn hversdagslegri þættir eins og þekking og greind, en galdurinn á sé þó oftast stað í tengslum við einhverskonar tilfinningalegar upplifanir.

Að mínu mati: Meðvitundin er í beinum tengslum við hugsanir þínar og einbeitni að ákveðnum atriðum í umhverfi þínu; það sem atygli þín beinist að og skynfæri þín taka eftir og þú veitir atygli á líðandi stundu er meðvitund þín. Má því segja að meðvitundin sé gluggi okkar að umhverfinu. Meðvitund okkar er takmörkuð, við getum aldrei tekið eftir öllum atriðum umhverfis okkar en við getur engu að síðu breikkað meðvitundina með því að opna hugann og láta hann reika. Andstæðan við það yrði þá að einbeita sér að einhverju ákveðnu t.d. þegar maður er að reikna erfitt stærfræðidæmi.

Þú settir fram fullyrðingu í formi spurningar: “Eru hugmyndir og hugsanir afleiðingar meðvitundarástands, eða er meðvitundin afleiðing hugmynda og hugsana?” Samkvæmt minni skoðun er þetta hvorugt rétt! Ég tel að meðvitundin sé afleiðing hugsana og skynhrifa í heilanum en hugmyndirnar sé ekki hluti af meðvitundinni(meðvitund orsakast ekki af hugmyndum) þó það sé vissulega náskylt. Hugmyndir tel ég þá koma út frá hugsunum sem vekja undrun þína og setja fram spurningar enda eru hugmyndir ekkert annað en spurningar sem maður spyr sjálfan sig sem skýringa. Tæknilega séð koma þá hugmyndirnar frá meðvitundinni þar sem hugsanir spila stórt hlutverk.
Aftur að hugmyndum; það eru spurningar sem maður spyr sjálfan sig vegna undrunar, forvitni og ýmindunarafls. Hver spurning sem maður spyr sjálfan sig er þá hugmynd útaf fyrir sig. T.d. þú kemur heim og finnur góða lykt(vekur undrun þína vegna breytingar frá vanalegu ástandi) um leið ferðu að spá í hvaða lykt þetta sé: semsagt meðvitund þín og hugsanir beinast af þessum ilm og þú setur fram spurningar um hvað þetta sé: Er þetta pönnukökur? Eru þetta vöfflur? Já þetta er eplakaka!…í þessu tilviki seturu fram spurningar(hugmyndir) um hverju þessi lykt stafi af og stoppar síðan við þá hugmynd sem þú telur fullviss um að sé rétt. Ef að þú hinsvegar færð enga hugmynd sem þú ert fullviss um að sé rétt leitast þú við að afla þér upplýsinga um það þangað til að þú áttar þig á hlutnum(þessu tilviki lyktinni)

Við þessari spurningu þinni er ekki neitt rétt svar að ég tel..mjög skiptar skoðanir eru á þessu og til að mynda telur Roger Penrose prófessor í stærfræði að meðvitundin byggist á skammtafræði meðan aðreir t.d. Colon McGinn Heimspekingur segir að meðvitundin sé einskonar frumkraftur!..

En auðvitað eru þetta allt ágiskanir mínar og kenningar sem eiga sér engin rök að styðjast nema við hugóra mína og hugsanir – Magnús Arturo

P.s. Þetta varð alltof langt hjá mér þó að ég geti skrifað margar blaðsíður um þessi málefni enda óendanleg umræða;)

Ein kenning, sem fjallar meðal annars um hugmyndir, kemur úr bók Platós, Ríkið.
Sú kenning fjallar um það að allt sem er til í þessum heimi er í raun ekki annað en “skuggi” af frummynd sinni sem til er í frummyndaheiminum, hinum raunverulega heimi.

sem dæmi má taka er að samkvæmt Plató er til í frummyndaheiminum hin fullkomni bíll.
Síðan eru allir bílar sem til eru í okkar heimi, skuggaheiminum, ekkert annað nema lélegar eftirhermur eða “skuggar” af frummyndinni.

Og þetta gildir eki einungis um hlutbundna hluti heldur en einnig huglæga, t.d. Kommúnismi, guð, stærðfræðireglur og hinar ýmsu hugmyndir.

En ekki nóg með að fullkomið eintak af öllum hlutum sem fyrirfinnist í nútímanum séu til í frummyndaheiminum heldur en sömu leiðis allir hlutir og hugmyndir sem hafa verið til og eiga eftir að verða til.

T.d. allar hugmyndir í stjórnmála, viðskipta, eðlisfræði, efnafræði, læknisfræði eða verkfræði fyrirfinnast í þessum heimi, það eina sem á eftir að ske er að eitthver einstaklingur “sækja” hugmyndina í frummyndaheiminn. Hvernig hann gerir það er önnur saga en þú getur lesið betur um það á hlekkjunum sem ég setti hérna fyrir neðan eða einfaldlega með því að næla þér í eintak af “Ríkinu” eftir Plató.

Svona rétt að lokum langar mig að segja að persónulega er ég ekki fylgjandi kenningu hanns um frummyndirnar en þetta er afar áhugaverð pæling engu að síður!

http://en.wikipedia.org/wiki/Theory_of_Forms
http://is.wikipedia.org/wiki/Frummyndakenning
http://www.visindavefur.is/svar.asp?id=5274
http://www.visindavefur.is/svar.asp?id=5234


-Kveðja Fireiron

Hugmynd er líklega eitthvað sem heilinn kemur með á færi útfrá fyrri reynslu eða það sem undirmeðvitnundin er búin að melta og kemur með framm seinna.