dno guð?

Ég held það þurfi ansi massífa eðlis- og efnafræði til að bera fram slíkar hugmyndir með einhverju viti. Það er ekkert nýtt að allur heimurinn er búinn til úr fjórum grunnkröftum, þú púslar þeim rétt saman þá ertu kominn með líf, sem má skilgreina sem afar flókna efnablöndu.

Allt líf er búið til úr dauðum atómum. Vísindamennirnir eru komnir með niðurstöðu um hvernig líf hefur orðið til úr dauðum hlutum, og geta bráðum búið til líf ur dauðum hlutum.

Ef þú hefðir ekki byrjað á þessari ógeðslegu "lifandi vísindi style" fullyrðingu, þá hefði ég verið fúsari til að taka þátt í áhugaverðum umræðu um þetta áhugaverða efni.

“Conventional definition of life” er sú skilgreining lífs sem notast er til viðmiðunar í vísindum.

Hún er þó þræl gölluð enda er ( að mínu mati ) ekki hægt að skilgreina þetta hugtak og kýs ég því frekar að horfa á þetta frá víðari skylningi en þeim sem vísindin gefa hvort sem það er yfirnátturlegt eða ekki.

Það er skiljanlegt að líf og meðvitund vekji undrun. Hver sá sem telur þetta sjálfsagðan hlut er sjálfsagt dauður (svo ég vitni í Einstein). Hinsvegar er ekki rökréttara að álykta að einhver sál búi í öllum lifandi hlutum. Það er sannarlega ólíklegt að líf í þeirri mynd sem við þekkjum það verði til að sjálfsdáðum. En það er án efa margfalt ólíklegra að einhver sál sé til. Þarf ekki einnig að útskýra hvernig sálinn varð til?

Ef við tökum sem dæmi jörðina og hugsum aðeins út í eðli hennar komumst við að því að hún virðist hegða sér eins og vera. Eins og öll vistkerfi leitast hún við að halda jafnvægi og gerir það með ýmsum leiðum. Ef það berst skyndilega meiri orka frá sólu en vanalega bregst hún við með því að auka skýjamyndum sem endurvarpa þá sólarljósi út í geiminn aftur. Hver er munurinn á þessu og að ég kippi til hendinni þegar ég legg hana á heita hellu? Þetta eru aðeins viðbrögð við breyttum aðstæðum. Heilin gerir lítið annað en að bregðast við áreiti, líkami okkar leitast við að halda jafnvægi eins og jörðin. Hvað gera atóm annað en að leita eftir jafnvægi? Það einfaldlega liggur í eðli hlutana að gera þetta.

Líf er svo aðeins skilgreiningaratriði. Við álítum okkur lífverur en það eru bakteríur líka. Þær virðast þó vera sálarlausar og okkur dettur varla til hugar að hugsa um þær með sál eða meðvitund. Þær haga sér þó eins og við. Fjölga sér og reyna að halda vökva jafnvægi innra með sér. Er ekki allt eins hægt að líta á samfélög sem lífverur? Þau eru samsett úr grunneiningum eins og við, fólk í staðinn fyrir frumur. Þær leitast við að halda jafnvægi innra með sér (með því að fá alla til að lifa í sátt og samlindi), samfélagið hefur vegakerfi sem samsvarar æðakerfi sem er nota til að flytja næringu o.fl., höfuðstöðvar sem sjá um sérstök verkefni (höfuðborg=heili, kolanámubær=næringarupptaka?), meira segja eru samfélög með afar flókið taugakerfi … Internetið.

Þetta er að sjálfsögðu aðeins spurning um hvernig þú notar hugtök. Það getur verið ruglandi að gera greinarmun á milli lifandi og dauðra hluta, slík skipting er aðeins til þæginda og er að sjálfsögðu einföldun á raunveruleikanum. Hún gefur þó enga ástæðu til að ætla að um einhverskonar sál sé að ræða. Hvar er þá annars sál samfélagsins eða jarðar?