Ég myndi segja að það væru í rauninni engir ókostir við frjálsann vilja, þó að fólk sé að fara illa útúr því að vera ekki strengjabrúður.

Fólk tekur fyrsta smókinn af frjálsum vilja, það byrjar að sprauta sig af frjálsum vilja, fólk nauðgar af frjálsum vilja (Þó því sé ekki nauðgað af frjálsum vilja).

En hvað er annars frjáls vilji? Er það rétt hjá mér að maður taki fyrsta smókinn af frjálsum vilja? Er maður ekki undir hópþrýstingi? etc.

Þar sem þú ert að fara að taka þátt í ræðukeppni, þá verðuru að telja bara á góðu púnktana í þínum flutningi.

T.d. Hraðbraut var að keppa á móti FÁ fyrir viku síðan, og umræðuefnið var Hraðbraut, og Hraðbraut var að mæla á móti en FÁ með. Mjög áhugvert :)

Annars ef ég væri í ræðukeppni(þar sem rök skipta litlu máli) og þyrfti að berjast á móti mínum sannfæringum þá er mjög auðvelt að finna hvað hinir andstæðingarnir munu væntanlega segja, og útfrá því koma með sniðuga útúrsnúninga, svör, brandara eða hvað sem er.

Það er alltaf klassískt að koma með rök eins og: "Þá myndu allir morðingjar bara drepa, þjófar ræna og komast upp með það, o.sv.frv. EN! Það er svo augljóst að andstæðingurinn er af mestum líkindum búinn að sjá það fyrir að þú myndir koma með svo klassík rök að hann er öruglega búinn að hugsa mjög mikið um að koma með rök gegn því, svo það þarf alltaf að hugsa það sem hinir eru að hugsa.

Annars hef ég lítið um málið að segja nema gangi þér vel í ræðukeppninni :)
Ef þú segjir tíma og stað og hverjir eru að fara að keppa, þá er möguleiki ég mæti :)

Ashy…

Einstaklingurinn er fullkomlega frjáls eins og stendur. Bara verra að sennilegast eru langflestir sem hafa orðið fyrir barðinu á því frelsi annara einstaklinga til að fjötra aðra einstaklinga, og eru því ekki fullkomlega frjálsir lengur.

Ég get nefnt þér ókost við frelsi einstaklingsins; það verður aldrei nokkurntíman raunhæft nema hver og einn einstaklingur hafi nógu mikið rými til að koma aldrei við annan einstakling með nokkrum öðrum hætti. En eins og þú hlýtur að sjá er það algjörlega óraunhæft við nútímaaðstæður.

Ég skil samt ekki takmark einstaklingshyggjumanna; er það að allir einangri sig gjörsamlega (sem augljóslega myndi ekkert valda neinni sérstakri gleði og hamingju og myndi að öllum líkindum verða til útrýmingar mannsins), eða er það bara hreinræktuð valdasýki? Ef einhver græðir fullt af íslenskum krónum þá mun hvað sem hann gerir við þær hafa áhrif á hagkerfið og þannig á alla íslenska ríkisborgara. Ef þau áhrif eru neikvæð, hvort gengur þá fyrir, frelsi hans eða frelsi annarra til að stoppa hann?

Nei það get ég ekki, en ég gæti kannski nefnt kosti við ófrelsi einstaklingsins, vonandi kemur það að notum.
Það er mikil öryggistilfinning sem fylgir því að vita hvar maður stendur í lífinu.
Reglurnar og hömlurnar sem búnar eru til svo fólk geri ekki eitthvað eru til vegna þess að aðrir hafa brennt sig á því sem er verið að banna. Þannig ættu þeir sem fylgja reglunum að lifa öruggir í þeirri vissu að þeir gera ekki þau mistök sem aðrir hafa gert sem komu á undan þeim.

Ég held að rökin myndu hljóma miklu betur ef talað er um kosti frekar en ókosti.

—Halldó

Tja frelsi einstaklingsins veldur því náttúrulega að óæskilegt fólk geti gert það sem það vill. Fólk með óæskiegar skoðanir fær að hafa þær og tjá sig um þær. Síðan væri allt miklu einfaldara ef allir hefðu bara sömu skoðun.