Ég var afskaplega breytilegur. Röðin var u.þ.b. svona: Sókrates, Gautama Búdda, René Descartes og Bacon, Hume , Kant og Nietzsche. Svona skipti ég á milli heimspekinga og gerðist fáfróður áhangandi heimspeki þeirra í einhvern tíma. Svo fékk ég áhuga á einhverjum tilvistarhyggjumönnum og svo John Dewey pragmatista.

Svo nýlega hef ég verið að grúska í Plató og Aristótelis. Ég er samt algjör leikmaður í þessu og hef aldrei komist afar djúpt í alla þessa heimspeki (hef til dæmis aldrei lesið neitt eftir Kant, bara lesið um hann og heimspeki hans), en mér finnst áhugavert að snerta á þessu öllu saman.

Fernández-Armesto er ekki beinlínis heimspekingur en þó vil ég benda á hann fyrir bók sína „Hugmyndir sem breyttu heiminum“, sem mér finnst mjög aðgengilegt bók um hugmyndasögu; byrjað er á hugmyndinni um mannát sem siðferðislegt markmið (og þar vísað í 500.000 ára gamlar heimildir) og endað á hugmyndinni um menningarlega fjölhyggju (betur þekkt sem alþjóðasamfélagið). Allar umfjallanirnar eru mjög stuttar (aðeins ein opna með alveg slatta af myndum) en við hverja hugmynd er stuttur listi af bókum vilji maður kynna sér efnið betur (sem er eiginlega eitt það besta við bókina).
Ég veit að þú varst að biðja um uppáhaldsheimspeking, en þú sagðist lika vilja vita meira um þessa kalla. Allir helstu heimspekingar (ekki bara þekktustu) koma fyrir og maður lærir heilmikið í sögu við að lesa þessa bók(sér allt aðra (og skemmtilegri að mínu mati) hlið á henni).

En til að svara þeirri spurningu um hver sé minn uppáhaldsheimspekingur; ég veit alveg gýfurlega lítið um einstaka heimspekinga en ef ég ætti að nefna einhver er það Georg W. F. Hegel, þó ég viti nær ekkert um hann; það litla sem ég veit heillar mig samt mikið.

Nietzsche án efa.

Ludwig Wittgenstein fyrir bók sína Tractatus Logico-Philosophicus auk annara verka, hann er án efa einn mesti snillingur fyrr og síðar.

Ég vil líka nefna Jan Smedslund fyrir bókina The Structure of Psychological Common Sense, en það verk byggir mjög á hugmyndum Wittgensteins en er kannski minni heimspeki per se.

—Halldó