Ekki eins og við eigum ekki nóg af peningum.

Peningar er frekar léleg mælieining á auðlindir jarðarinnar. Fólk vinnur fyrir sér á ýmsa vegu en við erum að gefa það eins og sleikipinna. Ýmindaðu þér fornt þorp og það er einn krimmi þar. Honum er útskúfað úr þorpinu og ekki fengið neitt. Því miður er ekki svo einfalt lengur þannig að við byggjum fangelsi, fangelsin breytast síðan í lúxushótel. Er ekki bensínverð að hækka upp úr öllu valdi? Er skortur á bensíni eða er annað verðsamráð? Verðbólga í nánd? Við höfum kannski nóg af peningum en það þarf ekki mikið til þess að missa þá eða að þeir verði algerlega gagnslausir.

Fullt af því sem að við gerum er peningaeyðsla ef við skoðum það frá réttu sjónarhorni, til hvers erum við til dæmis að borga 12 milljarða í eitthvað helvítis tónleikahús? Af hverju að eyða pening í listir yfir höfuð? Það er ekki eins og krotað tré á pappa sé eitthvað sérlega upplífgandi, ég á nú myndavél!

Fyrir svona ári sagði ég þetta líka. En það breyttist, list er svo margt en aðallega fjölmiðill. Ekki fjölmiðill sem að segir okkur hvað er að gerast í heiminum heldur hvað er að gerast í hinum og þessum persónum. Hvað fær manneskjur til að lifa? Að kynna sér list er líkt og að kynna sér tilfinningar fólks. Þannig náum við tengslum, finnum við hvaða hluti við höfum sameiginlega með öðrum og með því kemur virðing fyrir fólki. Að vísu finnst mér list vera meira en fjölmiðill en það er eitt af því helsta. Ef eitthvað er tilgangslaust þá er það kirkja, jæja… trúarbrögð eru nú ópíum fólksins og persónulega er mér sama hvað fólk sé að reykja á meðan það er ekki að láta mig reykja líka, ef að nógu margir vilja sígarettur þá finnst mér að það megi alveg selja þær en einhvernvegin efast ég um að fólk aðhyllist kirkjuna jafn mikið, allra síst unga kynslóðin með æ fleirri trúleysingja… hvað eigum við þá að gera við allar þessar kirkjur?

Samfélagið ræður hverju það eyðir pening í og ef við viljum borga undir fólk sem er svo óheppið að fæðast með einhvern erfðagalla o.s.frv. þá einfaldlega gerum við það. Hugsunin bakvið þetta gæti verið sjálfelska, við myndum vilja sama styrk ef að við myndum eignast fatlað barn t.d.

Amm, við lifum í lýðræði og verðum að fara eftir því sem meirihlutinn (eða þeir sem eru með stærstu budduna) segir. En einhver verður að ræða þessa hluti, gera fólki ljóst hvað ákvarðanirnar taka okkur. Sérstaklega þegar umræður eins og þessi er algert tabú, ímyndið ykkur pólitíkus koma með þetta á Alþingi… hann myndi aldrei fá neitt einasta atkvæði aftur án þess að hann gæti sagt eitt aukatekið orð. Þeir sem hafa valdið hljóta ekki málfrelsi.

Jafningi gæti verið tvennt (og kannski þrennt), persóna sem er nákvæmlega eins og ég eða þá persóna sem nýtur sömu rétta og ég. Það er síðara “jafnt” sem menn eru oftast að tala um, en þetta virðist oft ruglast saman. Þegar einhver segir að það eigi að tryggja að allir séu jafnir á hann ekki við að þeir sem hlaupi hægt eigi að fá ytristoðgrind gefins svo þeir geti hlaupið á sama hraða og aðrir heldur á hann líklegast við að fyrir lögum ættu allir að vera jafnir eða að þegar kemur að réttindum allra manna ættu allir að vera jafnir. Svo er það bara spurning hvað við álítum vera réttindi.

Ef ég skil þig rétt þá ertu að meina að þú getur verið jafn honum því þið báðir eruð menn, en stundum verið jafn öðrum því að þið hafið gert ‘jafn mikið’. Ég er frekar að meina það síðra í skriftum mínum. Mér finnst að fólk ætti að vinna sér inn réttindi, ekki fá það upp í hendurnar við fæðingu (well, ég býst við að fólk með sín réttindi geti alveg eins miðlað réttindum sínum áfram í þá átt sem það vill).

Já auðvitað hefur fjölskyldan rétt á því að halda sínu barni. Svona ef að við værum að ræða ‘lausn’ myndi ég vera að tala um frekar afskekkt og lokað sambýli. Mat, hreingerningar og allir þessir grunnþættir en ekki vera að veit neitt nám, ferðir eða annað sem að er frekar tilgangslaust. Þetta myndi Ríkið gefa en fjölskyldan myndi ráða hvaða þætti ætti að taka og hverju ekki. Frekar væri nærra lagi að Ríkið gæfi minni bætur en meiri.

Líka eru fangageymslur bara orðnar lúxussvítur nú til dags. Þetta á ekki að vera frí, fólk sem að hefur lítin pening bara fer í fangelsi því það er ódýrara heldur en að kaupa hús og mat.

Á meðan er fullt af miðaldrafólki að missa vinnuna til þeirra sem yngri eru þar sem að yngri kynslóðin er nýkomin úr skólanum með nýrri þekkingu heldur en gamla liðið. Gamlingjunum er bara skipt út. Sumir eru heppnir og hafa starfslokasamning (það er samt oftast algerlega til skammar hvernig farið er að gerð hans) en aðrir þurfa bara að sætta sig við eiginlega sömu bætur og fólkið sem lifir í fangelsum. Hef kannski ekki heyrt um mörg dæmi um lélega meðferð á öldruðum en það er nú verið að síkvarta yfir aðstöðum aldraðra sem að hafa eytt ævinni í vinnu fyrir aðra (mætti þó alveg klippa í sundur sum ökuskirteini aldraðra þarna úti).

'Það væri til dæmis hægt að “ráðstafa” þeim sem enginn vill sjá um. Þeas enginn elskar manneskjuna og hún getur ekki séð um sig sjálfa, á ríkið bara að halda henni á lífi? Kannski gætum við fengið sérstaka dómnefn sem ákveður hvort þurfi að “ráðstafa” þeim.'

Dómnefndir eru mjög risky, ef ekki bara ómögulegt í nútímasamfélagi. Skilgreining á sjúkdóminum myndi segja til hve miklar bætur manneskjan fengi. Myndi það fara eftir hvort að manneskjan getur unnið fyrir sér. Þetta hljómar voða cruel en eina ástæðan fyrir að það er þannig er því að við höfum þessa virðingu fyrir lífinu, allir eiga rétt á hlutum því að… þau fæddust. Auðvitað myndi ég vilja fría meðhöndlun ef að ég væri óheppnari en ég er en það er bara engin ástæða til þess, peningana er hægt að nýta í annað. Bætt samfélag leiðir að sér auðveldari umönnun. Ekki að fara fram úr okkur og eyða helmingnum sem við höfum í eitthvað sem að gagnast okkur ekki og dregur úr þróun… þróun sem að seinna meir myndi skila sér til þeirra sem minna mega sín.

Ég er ekki beint á móti því að hjálpa þeim sem að hafa þurft að ganga í gegnum erfiðleika, mér finnst bara að við ættum að lýta á heildarmyndina fyrst og hugsa aðeins um hvort að þetta sé ekki bara mjög dýrt ‘hobbí’ sem að leiðir ekkert af sér.

Það eina sem við þurfum að passa er að halda í lýðræði og þá er stefnan tekin á hið besta mögulega samfélag.

Þetta er mjög þröngsýnt viðhorf imo. Sérstaklega þar sem að nær meirihluti kjósenda þarna úti hefur ekki hugmynd um hvað þeir eru að kjósa. Kosningaloforð eru ekkert nema glingur til að láta okkur horfa í sína átt og stefnuskrárnar ganga bara út á eitt málefni… síðan er hitt bara látið mæta afgangi.