Þí er oft haldið fram að “Ef þetta er spurning, þá er þetta svar” sé hið fullkomna svar við spurningunni “Er þetta spurning?” Mér finnst það vera eintóm klisja og standast ekki nánari skoðun.

Með því að segja “ef þetta er spurning, þá er þetta svar” hefur maðurinn lýst tilteknum afleiðingum sem myndu fylgja ef um spurningu var að ræða. En hann hefur ekki sagt hvort þetta var spurning og þar með ekki heldur hvort þetta var svar. Með því að segja “Ef þetta er spurning, þá er þetta svar” hefur honum því eiginlega mistekist að upplýsa viðkomandi um hvort þetta var spurning eða ekki. Því má segja að ef þetta hafi verið svar, þá hafi þetta a.m.k. verið lélegt svar því það hefur mjög takmarkað upplýsingagildi og upplýsir okkur síst af öllu um það sem við vildum vita.

Þetta gengur ekki heldur upp ef við snúum setningunni við, þ.e.a.s. ef hann hefði sagt “ef þetta er svar, þá var þetta spurning”. Því þá hefði maðurinn einungis lýst tilteknum skilyrðum sem sýna að um spurningu var að ræða hafi þau verið uppfyllt. En strangt tekið hefur hann enn ekki sagt hvort þessi skilyrði voru uppfyllt og þar með ekki hvort um spurningu var að ræða. Eða svo ég orði þetta á aðeins einfaldari hátt, þá hefði maðurinn einungis sagt að þetta væri spurning ef þetta hafi verið svar, en hann hefði aftur á móti ekki sagt að þetta hafi verið svar og þar með hefði hann á endanum ekki heldur sagt hvort þetta var spurning eða ekki. Með því að segja “Ef þetta er svar, þá er þetta spurning” hefði honum því líka mistekist að upplýsa okkur um hvort þetta var spurning eða ekki þannig að ef setningin “ef þetta er svar, þá var þetta spurning” er svar þá er það líka lélegt svar að svo miklu leyti sem tilgangur þess er að veita upplýsingar sem beðið er um.

Betri leið til þess að byrja að svara spurningunni væri að segja einfaldlega að það velti á því til hvers orðið “þetta” vísar. Það er til dæmis ekki óhugsandi að einhver sem skilur ekki kínversku bendi á kínverska setningu og spyrji “Er þetta spurning?” Í því tilfelli myndi orðið “þetta” vísa til kínversku setningarinnar og þá fer svarið eftir því hvort kínverska setningin er spurning eða ekki. Og þá myndi einfalt “já” eða “nei” duga. Ef orðið “þetta” er hins vegar notað til þess að vísa til setningarinnar sem það kemur sjálft fyrir í (sem er furðuleg málnotkun) þarf að svara öðruvísi. En byrjunin á góðu svari hlýtur að vera að benda á að það fari eftir því til hvers orðið “þetta” vísar.

Ég heirði um einhvern sem fór í próf í heimsspeki, og eina spurningin var “Er þetta spurning?” svo svona 100 línur til þess að svara því. Þessi einstaklingur sem ég heirði um skrifaði einmitt þetta: “Ef þetta er spurning, þá er þetta svar” og hann fér 10 á prófinu. Svo að það er greinilegt að einhverjum heimspekikennurum (þar af leiðandi heimspekingum) finnst þetta vera rétt. Fyrir sjálfan mig eru þetta of djúpar pælingar :)

Er þetta spurning? Já.. Hlýtur að vera. Manneskjan sem segir/skrifar þetta er augljóslega að spurja að einhverju.. En þetta er bara mín skoðun

Sko þessi spurning er auðvitað stórgölluð útaf óvissuþættinum X eða “þetta”. Kannski er X spurningin eða kannski er X orðið “þetta”… Sami galli og í: “Rómverskur Riddari reið inn í Rómaborg, rændi þar og ruplaði rabbabara og rófum. Hvað eru mörg err í því? - Svar: ekkert hahaha (það er ekkert R í orðinu ”því“)”

Annars er svarið já svo lengi sem “þetta” er spurningin í heild sinni. Þá er bara verið að spyrja hvort þessi setning sé spurning og þá er svarið já (og setja skal spurningamerki eftir þeirri setningu ;) )
Spurning er bara tegund af setningu, skil ekki hvað er svona flókið við þetta, eða er ég bara ekki að skilja neitt yfir höfuð?

Ef að viðkomandi er að spyrja hvort það sem hann er að segja sé spurning þá er “þetta” spurning,
en ef hann er til dæmis að benda á setningu og segir “er þetta spurning?” þá er “þetta” ekki spurning en það sem hann er að segja er spurning.