Nei.

Nákvæmlega eins og ég hugsa!
Ekkert er ekkert, en ekkert hlýtur samt að vera eitthvað. Allt hlýtur að vera eitthvað, líka ekkert.

Ekkert er orð, hugtak….

Ekkert er ekkert ;Þ

Atóm eru alls staðar þar sem eitthvað er (trúi ég), nema það er mismunandi langt á milli þeirra, þannig að ef geimskip myndi fljúga fram hjá endimörkum alheimsins þá myndi alheimurinn stækka við það. Hins vegar er ekkert oft notað sem stytting fyrir “ekkert sem skiptir þig máli” .

Hei, erum við komin í þennan pakka aftur?

Þú færð yfirleitt út mjög skemmtilega þversögn ef
þú lætur orðið ekkert fjalla um sjálft sig, sem
þú ert að reyna að gera hér.

Í þessu tilviki er best að byrja að gera greinar-
mun á hugtaki og því sem fellur undir það.

Ef þú lætur “stól” falla undir ekkert færðu
“engan stól”, sem er ekkert vandamál.

En um leið og þú ferð að hugsa þér “ekkert” sem
eitthvað sérstakt hugtak og kannski reyna að fá
eitthvað vit í “ekkert ekkert”, þ.e. láta ekkert
falla undir sjálft sig ertu kominn í smá vandræði.

Það sem helst bjargar okkur er líklega það að það
er aldrei nein þörf fyrir að láta “ekkert” vera
sér hugtak, því það er engin þörf fyrir að “ekkert”
falli undir eitthvað annað hugtak.

Gerum smá tilraun…

Tökum saman alla hluti sem eru “ekkert”. Í raun
má eins tala um mengi sem innihalda ekki sjálf
sig, þ.e.a.s. við getum litið svo á að öll hugtök
skapi mengi þeirra hluta sem falla undir þau.
Þau mengi sem ekkert fellur undir svara til
hugtaksins “ekkert”.

Þau mengi sem innihalda ekkert ættu ekki að inni-
halda sjálf sig, því annars væru þau eitthvað
(þetta er niðurstaðan sem þú komast að:
Ef ekkert er ekkert er ekkert eitthvað).

En ef öll þessi mengi falla undir “ekkert” þá
hlýtur mengið sem “ekkert” skapar að innihalda
öll mengi sem innihalda ekki sjálf sig.

En þá er stóra spurningin:
Inniheldur þetta mengi sjálft sig?

Þessi spurning leiðir af sér þversögn, og það er
þessi þversögn sem þú rekst á þegar þú lætur
ekkert falla undir “ekkert” (sem þú gerir með
spurningu þinni).

Mín niðurstaða er sú að þú getir ekki sértekið
“ekkert”, þ.e. ekki búið til eina hugmynd úr
“engu”.

Nema þetta sé bara kjaftæði.

Yrðinginn P(x): a = b, er bara sönn í einu tilfelli, þegar að a og b er það sama. Forsendan sem að þú gefur þér er að ekkert er ekkert, sem við myndum bara henda upp sem a = a, sem að er sjálfgefið í stærðfræðilegri rökfræði, en það gerir yrðinguna ekki sanna því að hún tók ekki fram að a væri eitthvað annað en a.

Það sem að þú gerðir er að sjálfsögðu bara orðaleikur. Hann er mótsögn miðað við hvernig við hugsum í orðum, en ekki í tölum. Núll er það tákn sem að við notum fyrir ekkert. Þegar að við ætlum að lýsa fjærlægðum í einingum t.d. segjum við tveir metrar (2m). Ef að það er engin fjarlægð milli hluta, t.d. fjarlægðinn milli punkts A og A, þá köllum við fjarlægðina 0, núll metrar ef að við mælum með einingu eins og metranum.

Það er því augljóslega ekki mótsögn að segja að ekkert sé ekkert (0=0) en að gera það að forsendu fyrir því að ekkert sé eitthvað annað en núll {x er stak í mismengi rauntölumengis og núllmengis (R\{0})|0=x} er að sjálfsögðu mótsögn.

Í orðaleiknum segiru að ekkert sé ekkert, sem verður sjálfkrafa ósatt því að ef ekkert er ekkert er ekkert ekkert ekkert og ef ekkert er ekkert þá getur ekkert ekki verið ekkert. Neinei, núna er ég bara að bulla aðeins til þess að sýna að orðaleikir eins og þetta þurfa ekki að vera réttir þótt þeir líti þanneig út, eins og Akkilles og skjaldbakan, en þegar maður skoðar þetta með stærðfræðinni áttar maður sig á því að þetta geti ekki staðist.

að mínu (og okkar flestra) mati þá er “ekkert” = hugtak.
Ef við myndum ímynda okkur að hvert hugtak er einn lítill steinn…þá er “ekkert” einn…lítill..steinn.

True.Ekkert er meira um það sem er eitthvað t.d. úr er ekkert úr því að það getur gufað upp úr efnum og er samt eitthvað af því að maður getur snert það… En spurningin er getur maður snert eitthvað raunverulegt ég kem með kork um þetta svo að það fái betri athygli…