..eins og þú sagðir, allt sem hefur upphaf hefur endi, það var nebblilega einhver ákveðin stund sem var upphafið og á “undan” henni hefur væntanlega ekki verið neitt.

Óttalega erfitt fyrir mannshugan að grípa en ég meina einhverntíma var upphafið, þannig að það má alveg rökstyðja það að allt varð til úr engu.<br><br><b>BF</b>: Jón_Bomba

<b>Giuseppe Peano skrifaði:</b><br><hr><i>Not only in geometry, but to a still more astonishing degree in physics, has it become more and more evident that as soon as we have succeeded in unraveling fully the natural laws which govern reality, we find them to be expressable by mathematical realtions of surpassing simplicity and architectonic perfection.</i><br><h

Spieluhr:
Ég er raunar á því að eitthvað geti aldrei orðið til úr engu.
En ég vil þó aðallega benda á þann möguleika að heimurinn hafi alltaf verið til.

En hugtakið “alltaf” er tíma-tengt hugtak, ekki satt? Þeas merking þess byggir á því að hugtakið tími hafi einhverja merkingu, ekki satt? En ef ekkert er til, er erfitt að sjá hvernig tíminn eigi að funkera. En þó er það fullkomlega gjaldgeng spurngin, að velta fyrir sér hvort tíminn þarfnist efnis til þess að vera möglega til.

Það sem ég er að segja, er að tíminn er hugsanlega lokaður innan í heiminum, veröldinni. Þannig að “áður” (sem er líka tíma-tengt hugtak) en heimurinn varð til, var etv enginn tími. Eða hvað?

Etv fúnkerar tíminn pínulítið eins og Skjaldbakan og Akkiles. Því nær sem við erum upphafi heimsins (og kannski upphafi tímans) því lengra er “andartakið”. Ég gæti talað um sekúndur, en hún er skilgreind með viðmiði við eðlisfræðileg fyrirbæri, sem gætu hagað sér á annan hátt, nær upphafi tímans. En ef það hjálpar að skilja þetta, þá er hægt að skipta sekúndu út fyrir “andartakið” (enda er hugtakið andartak fullkomlega ónákvæmt hugtak).

Þannig er ég að segja, að heimurinn hafi kannski alltaf verið til, jafnvel þó að fyrir einhverju mögulegu fyrirbæri öðru, utan við þennan heim, hafi heimurinn okkar orðið til og sé þannig eins og heimur innan í öðrum heimi. (Hver veit?! Ég veit það íþm ekki, og ég er ekki að ýja að einhverju guðlegu heldur. Ég er bara að fabulera um mögleika.) Ég er að leggja til að heimurinn sé svona lokað fyrirbæri, sem við erum fullkomlega lokuð innan í, og allt utan hans passar bara ekki í okkar ófullkomna heila, né nokkra aðra vitund sem gæti orðið til í þessum heimi. Á sama hátt og hringur er lokaður en samt endalaus, gæti heimurinn okkar verið lokaður og endalaus. En það þýðir samt ekki að hann sé EKKI takmarkaður, alveg eins og hringurinn er takmarkaður. Sem þýðir svo enn og aftur ekki endilega að við getum fundið þessi takmörk sjálf, vegna þess að við erum takmörkuð af þessum takmörkunum líka og ekki endilega víst að við getum þal fundið þessi takmörk veraldarinnar, né okkar eigin takmarkanir.

Þetta er kannski pínu flókið og líklega er hér engin svör að finna, en þetta er fínt efni í vangaveltur. ;)

Kv.
VeryMuch
<br><br><b>Arnþór L. Arnarson skrifaði:</b><br><hr><i>Spurningin er mikilvægari en svarið.</i><br><h

Já akkúrat, ég las eikkerstaðar að í upphafi hafi heimurinn verið á stærð við appelsínu… en hvað var eiginlega fyrir utan “appelsínuna”…?
Það er nottla þessi kenning um að ekkert eyðist… þar af leiðandi hljóta allar sameindirnar og allt það gums aðkoma einhversstaðar frá… og ekki komast allar sameindir í heiminum fyrir í einni appelsínu…
Eða er ég kannski bara að rugla?
…

Í fyrsta lagi þá virðist stöðugt verða til öreindir úr engu, þannig að heimurinn virðist í stöðugri sköpun.

Í öðru lagi, að þótt heimurinn eigi sér upphaf og jafnvel líka endalok, þá líka mögulegt að á sama tíma hefur hann alltaf verið til. Allt virðist benda til að svo sé. Kenningar um tímarúmið ganga út frá því að svo sé.

M.

Big Bang er mest silly kenning allra tíma. Mannkynið getur einfaldlega ekki svarað einhverjum spurningum með “við vitum það ekki” og spinnum eikkerja steypu til þess að bjarga okkur fyrir horn. Ég meina… sprenging, fullt af efni útum allt, byrjar að brenna, frjósa, þjappast þótt að það hljómi ekki svo heimskulega fyrst að kennararnir hafa troðið því inní okkur þá er þetta ógeðslega silly kenning. Við höfum ekki hugmynd um hvað var áður en allt varð til og efast um að með þetta sniðuga skipulag okkar þá mun það alls ekki vera í bráð að við finnum það út.<br><br>
UT2003= [SoS]Lalli-Oni
UT= SoS-Lalli-Oni
BF1942= [CP-T]Lalli-Oni


Oni = djöfull
Lalli-Senpai = Lalli-Eldri
Lalli-Oni = Lalli-“djöfullegi”
auðvitað japanska ;)

Vandamálið við þessa spurningu er ein sú helsta að við(mannkynið) er bara ekki nógu þróað tilþess að hugsa utan tíma og rúms. Hugsanlega var einvhað á undan þessarar svokallaðar “Big-Bang” en málið er að við munum “aldrei” komast nákvæmlega að því,´þvíað við getum ekki skoðað einhvað svo nákvæmt afturí tíman, meina við komumst ekki einusinni að “miðju heimsins”, ég tel að þegar við komumst þángað þá munum við vita svörinn við öllu.

Ég er samála þesari kenningu um “tíman”(seim einhver sagði hér man ekki nafnið). Tímin er afstætt hugtak og er erfit að skilgreina einhvað um tíman því í byrjun als var kanski ekki neinn tími. Og ef það var engin tímin þá er erfit að vita hvort það hafi verið einhvað á undan þessa “alheims”

Persónulega tel ég heiminn endurtaka sig aftur og aftur, að ann þenji sig út og dragi sig siðan saman í þessa svokölluðu “appelsínu” og sprengi sig síðan aftu út. En þetta er nú bara ein af mínum hugmyndum af þessu ég hef persónulega ekki komist að neinni sérstakri niðurstöðu í sambandi við þessa “pælingu” og efast að ég muni gera það.

PS: Maður verður nú að afsaka lengdina á þessu en þegar maður byjar að skrifa þá getur maður bara ekki stopað, kannist þið ekki vð það ;D<br><br>—————————————-
CS:Rochan
Eve:Rochan

<a href=“mailto:nice_one00@hotmail.com”>E-Mail</a