Þegar ég var lítill langaði mig alltaf að verða frægur.
Ég hugsaði um allt sem mig langaði að verða frægur fyrir.

Fyrst var það lögguengill, síðan vörubílstjóri, glæpamaður, sterkasti maður heims, hitler, riddari, lögfræðingur, forseti alheimsins.

Þegar ég varð eldri rann það upp fyrir mér að það sem ég vildi vera voru einungis áhrif kvikmynda og bóka. Það og allur heimurinn hafði áhrif á mitt val. Ég hugsaði vitaskuld ekki rökrétt þar sem ég var einungis barn að leik og íhugun. En hver er það ekki? Barndómur snýst auðvitað um að hugsa hver maður er í raun og veru. Er maður guð eða er maður ábúi? Eða er maður bara á milli? Ábúi er auðvitað maður sem er eins og allir. Stjórnvöld eru menn sem að stjórna heiminum og ábúendur eru ekkert nema ærulausir þrælar. Ég og þú erum þrælar. Ekki svertingjar eða hestar, ekki rafmagnstæki eða verkfæri, heldur við. Við erum fólkið sem að búum þennan heim og stjórnvöld eru mannverur sem að vita af Þeim sem að ráða tilveru okkar. Bleyðurnar sem vilja ekki verða hnepptir í ánauð af hinum ríkjandi leiðtogum alheims okkar og ímyndunar.

Við biðjum til uppspunaðs almáttugs okkar að einhver þarna úti sé svo góðhjartaður til rótar að hann geti hneppt okkur úr ánauð. Þeir sem að ráða alheiminum búa til sögur og hugsanir þeirra sem lifa. Þeir lifa ekki sjálfir heldur eru þeir alltaf til og verða alltaf til svo lengi sem efi okkar og hugsun er á lofti. Ef við viljum losna undan fangelsinu verðum við að trúa á mann sem kallar sig Guð/Allah/Búddah og fleiri öðrum nöfnum, en ég vil ekki leggja þau öll á mig því ég veit að maður þarfnast einskis af þeim. Honum finnst gaman að spila með manninn. Og maðurinn tekur þátt í því eftir hans dag og eftir degi, degi hans. Því að veröld og skynjun alls er hópþrýstingur og það er jú það sem að gerði lesendur að því sem þeir eru í dag. Ef að þeir hefðu lifað einir hefði hugsun þeirra aldrei mótast af neinum eða til neins, því að það hefði aldrei neinn verið á móti þeim sem að reyndi að móta eitthvað. Hvar hefðu helstu myndhöggvarar dagsins í dag verið ef þeir hefðu einungis aðra höndina?

Ég er maður sem aðeins reynir að kynna sannleika sjálfs míns fyrir öðrum. Ég reyni ekki að græða peninga eða meiða( af hverju ætti ég að skrifa þetta annars????) Ég vill ekkert illt í heiminum, það eina sem ég vill er að allir skilji að við munum einhvern tímann deyja og það veit enginn hvert við förum. Það hefur verið reynt að blekkja okkur en það hefur ekki tekist að blekkja alla. Þeir sem vita hverjir þeir eru munu svara þessu bréfi og rísa upp. Því að við erum einungis dýr á þessum hnetti, og við neitum að trúa á eitthvað sem við fáum aldrei sönnun fyrir. Vissulega geta leynst fallegir hlutir á litlu jörðinni okkar, en ekkert mun fá huga okkar til að springa út af lífsemd og dálæti nema dauðinn.