Heimspeki

Mér finnast hugmyndir þessarar greinar vera því marki brenndar, að byggja enn á sjálfstortímingar eðli Krinstins siðferðis.. Greinin er samt hugvitsamleg, en er ss fangin í endaleysu sem byggir á sjálfsafneitun, sem leiðir á endanum til sjálfshrörnunar og bælingar náttúru sem okkur er nauðsynleg..

Ef einhver bregst trausti þínu, svo að sýnt er að það hafi verið meðvitað vilja verk.

Þá er mitt ráð við því að valda þeim einstaklingi svipuðu tjóni, jafnvel eilítið meira tjóni.. ss að svara í sömu mynnt.

Rökin fyrir þessu liggja í mannlegu eðli. Fólk ber virðingu fyrir þeim sem getur skaðað það, hefur sýnt fram á getu sína til að valda skaða..

Ég er þá ekki að tala um skaða af handahófi, heldur eins og td til að svara í sömu mynnt..

Einhver tíma myndi ég hafa mótmælt þessu, en raunveruleikinn er þessi, því miður..

Við erum ekki dýrlingar, við erum dýr, ofbeldi og valda pælingar eru okkur fullkomlega samofnar..

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Sem sagt: Gjalda skal hrátt fyrir illa soðið! :o)

___________________________________

Fyrra álit

Hehe, vel orðað! :)

Fyrra álit

hvurslags fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Er þetta máltæki? Ef ekki, þá höfum við eignast eitt nýtt í viðbót…

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Nei því miður samdi ég þetta ekki; þetta er gamalt og gott máltæki :o)

___________________________________

Fyrra álit

VeryMuch þú segir að fólk beri virðingu fyrir þeim sem getur skaðað það. Hér er þú að rugla saman ótta og virðingu. Sá sem stjórnar með ofríki og ofbeldi má búast við að undirsátar hans beri hatur til hans og sitji á launráðum hvenær sem færi gefst. Hann verður svikinn. Virðing er allt annars eðlis, hana öðlumst við fyrir einhvern verknað sem við vinnum. Verð þó að viðurkenna að bófaforinginn á virðingu undirsáta sinni fyrir að sína mannfyrirlitningu og grimmd. Vona að þú sért ekki í bófafélagi Very ;-)

Fyrra álit

Þú hlómar solið eins og ein af þessum “fallegu sálum” ;)

Já hlutirnir ættu sannarlega að vera eins og þú segir, en eru þeir það í raun?!

Ertu viss um að fjöldinn hugsi eða dragi ályktanir eins og þú gerir hér ;)

Er hegðun manna rökleg?

Á hverju byggir hegðun manna?

PS ég minntist ekkert á mannfyrirlitningu né grimmd.. það eru þín orð

Fyrra álit

Ég falleg sál? LOL

:)

Kveðja,

Fyrra álit

Ég átti raunar við miðgarð ;)

en þú mátt alveg vera falleg sál líka..
ef þú vilt Steinerinn :)

Fyrra álit

Ég er sennilega ekkert sérlega falleg sál VeryMuch þar sem ég leitast við að grafa undan kúgurum mínum (séu þeir nokkrir). Sá kristni býður þeim hin vangann. Má vera að ég geri slíkt hið sama opinberlega, en hafa verður hugfast í þeim efnum að ekki eru allir viðhlægendur vinir. Sérstaklega erum við ekki vinir þeirra sem beita okkur ofríki og ofbeldi.

Mergur málsins er sá að fólk sem beitir mig ofríki getur verið 100% visst um að það getur ekki treyst mér. Fólk sem ég ber virðingu fyrir vegna þess að það er virðingarvert getur treyst því að ég stend með því eins og slíkt er í mínu valdi.

Fyrra álit

Það gæti hugsast að við séum ekki svo fjarri hvor öðrum í þessu ;) sjáðu til..

Ef þú ert kúgaður af einhverjum þá verður sá hinn kúgaði kúgaður, þar til hann sýnir klærnar.

Þú hljómar svona eins og hinn kúgaði sem hatar í hljóði en gerir ekkert sérstakt í málinu.
(við erum auðvitað ekki að tala um þig heldur hugmyndir.)
Þú virðist leggja áherslu á að þú hafir “móralska yfirburði” þe með því að bjóða hinn vangan þegar aðrir sjá.

“Sá kristni býður þeim hin vangann. Má vera að ég geri slíkt hið sama opinberlega, en hafa verður hugfast í þeim efnum að ekki eru allir viðhlægendur vinir.”

En þessir mórölsku yfirburðir hindra ekki þann aðila til að kúga þig..
Sá sem kúgar þarf ekki virðingu þína til að halda áfram að undiroka.

“Sá sem kúgar og hinn kúgaði geta hlegið saman, og báðir vitað sannleikann.. það breitir engu varðandi áframhaldandi samband kúgunar..
Mergur málsins er sá að fólk sem beitir mig ofríki getur verið 100% visst um að það getur ekki treyst mér. Fólk sem ég ber virðingu fyrir vegna þess að það er virðingarvert getur treyst því að ég stend með því eins og slíkt er í mínu valdi.”

En það getur reynst erfitt fyrir þá sem þú berð sanna virðingu fyrir, að vita, þe að treysta þér.. Þegar þú sýnir kúgurum þínum sömu virðingu á yfirborðinu, þe “hlærð með þeim”..

Hvað hugsa þeir sem sjá þig sýna kúgurunum sama viðmót (eða svo til) og þeim sjálfum, sem hafa þó alltaf reynst þér vel..

Endar ekki þessi framkoma, þe að hlægja með öllum, í því að sá hinn sami verður “ómerkjungur” í huga fólks sem umgengst hann?
Sumir munu jafnvel álíta hann hræsnara, þar sem hann hugsar eitt, en gerir annað.

Ég bendi á Furstan eftir Machiavelli, þar fjallar hann ma um galla þess að vera alltaf hlutlaus þegar tveir deila, og öðlast þal aldrei raunverulegan bandamann.

Málið er, að sá sem bregst trausti þínu, fullkomlega meðvitað ss viljandi.. Mun ekki sjá ástæðu til að hætta því ef það hefur ekki nokkrar áþreifanlega slæmar afleiðingar.. sérstaklega ef sá hinn sami sér hag sinn í því að notfæra sér traustið sem hann svíkur.

Málið er, að það stoðar ekkert að bjóða hinnvangann, jafnvel þó það sé aðeins á yfirborðinu, því að fólk les ekki hugsanir..
Yfirborðið er það sem fólk sér, ekki það sem þú hugsar í laumi.

hmm..
Ég held að þetta sé orðið gott ;)
Ss góðmennska borgar sig ekki alltaf.

Fyrra álit

Góðmennskan borgar sig ekki alltaf.

Illmennskan borgar sig aldrei.

Kveðja,

Fyrra álit

Hvað veldur þrælsótta og gerir það að verkum að þrællinn hlýðir og er trúr jafnvel þegar þrælahaldarinn sér ekki til?

Eitt er að þræll á algjörlega líf sitt undir eigandanum. Bregðist hann trausti á hann á hættu að tína lífi sínu. En er það þannig trúnaðartraust sem við erum að sækjast eftir?

Fyrra álit

Til þess að taka þetta saman

Þá á maður ekki að ásaka sjálfan sig ef traust við mann er brotið.

Raunhæft svar við þess háttar er að gjalda “illa soðnu með hráu”.

Oft vilja hlutirnir æxlast svo að ef mar svarar ekki fyrir sig, þá verður gengið yfir mann.

Þetta er ekki algilt, en þetta stendur okkur sorglega nærri.

Það er eins og við séum að tala um ólíka hluti Miðgarður.. við vorum og erum að tala um venjulegt fólk en ekki þræla, eða það hélt ég.

Ef við förum að tala um þræla, þá getum við farið um annsi víðan völl til að komast aftur að því sem við hófum máls á.

Mér finnst soldið eins og þú sért að svara öðrum texta en ég lét frá mér Miðgarður, eða einfaldlega slá þessari umræðu okkar á dreif?

Ég efast, að við getum skilgreint samskipti fólks í heild hér. Ég bendi bara enn og aftur á það sem ég hef áður sagt, mér finnst þú ekki hafa svarað því.

Þú virðist vera að svara skoðunum sem þú ímyndar þér að ég hafi. Eða hvað?

Prufaðu að lesa það sem ég hef sagt hingað til aftur. ;)

Fyrra álit

Ég er eingöngu að leiða til hins ýtrasta fullyrðingu þína:
“Rökin fyrir þessu liggja í mannlegu eðli. Fólk ber virðingu fyrir þeim sem getur skaðað það, hefur sýnt fram á getu sína til að valda skaða”.
Þrællinn er þar öfgafyllsta dæmið að mínu mati. Ég hef sett upp spurningarmerki um hvort það sé virðing sem persóna í slíkri aðstöðu sýnir eða er það ekki frekar ótti.

Þótt þrælahald sé aflagt þá eru margir í svipaðri stöðu og þrælar á þann hátt að þeim finnst þeir eiga allt sitt undir náð og miskun annarra. Þetta fólk er sett í slíka aðstöðu að það er kúgað fullkomlega af öðru fólki sem hefur “sýnt fram á getu sína til að valda skaða” Eins og ég skildi þig þá er þessi geta grundvöllur þess að geta öðlast traust annarra.

Fyrra álit

hmm fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Hvað er virðing?
Sami maðurinn getur verið virtur af einum en fyrirlitinn af öðrum.

Þegar einhver gerir eitthvað og stendur fyrir eitthvað sem mann finnst rétt, þá ber maður virðingu fyrir honum.
Eflaust er einhver sem ber virðingu fyrir þeim sem geta valdið skaða. Finnst það rétt og leitast við að gera eins.

VeryMuch segir :

“Þá er mitt ráð við því að valda þeim einstaklingi svipuðu tjóni, jafnvel eilítið meira tjóni.. ss að svara í sömu mynt.”
Sjáum hvað gerist ef við förum eftir þessu.
Setjum upp tjónaskala þar sem hærri tala þýðir verra tjón.

Persóna sem við köllum A gerir persónu B eitthvað illt. Tjón með gildið 3. B ætti því að hefna sín og jafnvel valda eilítið meira tjóni, t.d. tjóni með gildi 5. En hvað á A þá að gera ? Nú er B komin í tjónaskuld upp á 2. Ekki má A láta yfir sig ganga því að eins og VeryMuch segir:

“Fólk ber virðingu fyrir þeim sem getur skaðað það, hefur sýnt fram á getu sína til að valda skaða..”

A ætti því að hefna sín til að halda virðingu sinni og sýna skaðavald sitt. A hefnir sín og og veldur smá aukatjóni. Tjón upp á 3. Hvert leiðir þetta.?

VeryMuch segir einnig:
“Ef þú ert kúgaður af einhverjum þá verður sá hinn kúgaði kúgaður, þar til hann sýnir klærnar.”

Þegar sá kúgaði sýnir klærnar snýst þá ekki dæmið við. Verður hann ekki kúgarinn ?
Er þetta eins og við viljum hafa það ?
Við eigum ekki að láta ganga yfir okkur, en ef við svörum rangindum með sömu rangindum mun veröldin aldrei batna.
———–
Að ásaka sjálfan sig fyrir misgjörðir annara

Allir gera mistök, stundum á kostnað annara.
Ásakaður bregst trausti þínu. Hverjum er það að kenna ? Jú, er það ekki Ásökuðum ?
En af hverju brást hann trausti þínu ? Vildi hann þér illt ? Af hverju vildi hann þér illt ?
Réttlætum við ekki allar gjörðir okkar (þó að við sjáum kannski að okkur seinna) ?
Telur Ásakaður sig þvi ekki vera að gera rétt þegar hann bregsti trausti þínu ?
Eru það þá ekki mistök foreldra hans í uppeldinu að sýna honum ekki hvað þetta er rangt ?
En foreldrar hans. Hvað olli því að þau gerðu þessi mistök í uppeldinu ?

Við erum öll ábyrg fyrir mistökum annarra.
Við eigum ekki að ásaka okkur frekar en aðra. Það á ekki að ásaka neinn. Bara læra af mistökunum og reyna að koma í veg fyrir að þau gerist aftur.

Þegar einn hrasar um stein, dettur jafnvel á annan í fallinu, hefur hann þá ekki gert okkur hinum greiða ? Sýndi hann okkur ekki hvar steinninn er svo aðrir detti ekki um hann ?

——

VeryMuch virðist vera búinn að gefast upp á baráttu sinni fyrir því sem hann telur rétt því hann segir:
“Einhver tíma myndi ég hafa mótmælt þessu, en raunveruleikinn er þessi, því miður..”

Miðgarður segir:
“Ég er sennilega ekkert sérlega falleg sál VeryMuch þar sem ég leitast við að grafa undan kúgurum mínum (séu þeir nokkrir). Sá kristni býður þeim hin vangann. Má vera að ég geri slíkt hið sama opinberlega”

Þetta tvennt er sorglegt að heyra. Við ættum öll að hugsa og segja það sem okkur finnst rétt. Við sköpum nefnilega tilveru okkar sjálf og þess vegna verðum við að fara eftir því sem við teljum rétt. Annars verðum við aldrei ánægð.

VeryMuch ætti ekki að gefast upp fyrir veröldinni heldur standa fyrir það sem hann telur rétt.

Ef Miðgarði finnst hann ekki vera falleg sál ætti hann að finna með sjálfum sér hvað hann getur gert til að gera hana fallega.
—–
Vonandi hefur einhver ánægju af því að lesa þetta.
Skemmtilegt umræðuefni !
takk fyri

Fyrra álit

radical fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Að bjóða hinn vangann þýðir ekki að þú gerir ekki neitt. Það er ákvörðun um að láta ekki sökkva sér á sama plan og sá sem kúgar. Það er ekki hægt að nota ofbeldi til að sannfæra fólk um að hætta því.

Það er þannig að við höfum munn til að tjá okkar hugsanir þannig að það þarf ekki endilega að bjóða hinn vangann og þegja yfir því. Þú bíður hinn vangann en kemur aðilanum sem kúgar þig í skilning um að þú vinnur ekki traust hans með kúgun. Allir vilja traust einhvers, sama hvers það er. Ef þú ert vinur einhvers, átt hans traust, ekki vera líka vinur óvinar hans. Það mun ekki ganga upp. Það verður að velja eða enda einn.
Þó svo að margir telji sig geta lifað einir án trausts þá færir það viðkomandi enga hamingju heldur endalausa óvissu.

friður
potent

Fyrra álit

gmaria fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Kæri Friður.

Notkun sannleikans, hvarvetna skapar traust, hvort sem er við það að berja af sér kúgun hvers konar ellegar að áskapa heilindi millum manna.
Við megum aldrei falla á sama plan og sá sem beitir undirferli og lygum, ofbeldi og kúgun, því þá stöndum við verri eftir.

kveðja.
gmaria.

Fyrra álit

OBhave fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Það borgar sig ekki að treysta neinum… manneskja sem þú hefur þekkt mjög lengi og fórnað miklu fyrir getur svikið þig á þess að blikna… þetta hef ég reynt =(

Fyrra álit

gmaria fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Ég er ekki sammmála þér varðandi það atriði að dómgreind okkar sé um að kenna að önnur manneskja bregst trausti okkar. Ég lít svo á að verðum að gefa öðrum manneskjum ákveðið traust vissulega í mismunandi magni eftir efnum og ástæðum.
Dómgreind okkar tekur hins vegar við þegar við verðum vitni þess að önnur manneskja hafi brugðist trausti okkar. Það er okkar reynsla til þroska að mæta slíku og við vitum þá hvernig mannlegt eðli er, og getum tekið viðkomandi með þessum fyrirvara framvegis.
Við getum ekki fyrirfram ályktað um mannlegt eðli með rökhyggju, öðru máli gegnir um tilfinningu.

Fyrra álit

Hérna kemur einn skemmtilegur kafli úr bókinni, ég verð að vitna í bókina þar sem ég get ekki óstuddur haldið uppi rökræðum á vitsmunarlegum nótum :)

Úr bókinni “Awareness” eftir Anthony de Mello.

Auðvitað er það dómgreindin sem klikkar… það er dæmigert að segja “Hvernig gastu brugðist mér svona þegar ég treysti þér svo mikið?”. Treystirðu honum/henni í rauninni? Þú treystir aldrei neinum. Láttu ekki svona!
Þetta er partur af heilaþvætti samfélagsins. Þú treystir aldrei neinum. Þú treystir dómgreind þinni á manneskjunni. Hvers vegna ertu þá að kvarta?
Staðreyndin er sú að þig langar ekki að segja “Dómgreind mín var léleg.” Það er ekki mjög flattering er það nokkuð?
Svo þú velur heldur að segja “Hvernig gastu brugðist mér?

Svo er líka einn kafli sem mér finnst skemmtilegur og er það ástæðan fyrir því að ég svara lítið mótbárum sem ég fæ hér á Huga :)

Úr sömu bók,

”So there it is: People don't really want to grow up, people don't really want to change, people don't really want to be happy. As someone so wisely said to me, “Don't try to make them happy, you'll only get into trouble. Don't try to teach a pig to sing; it wastes your time and it irritates the pig.”

Kveðja,

Fyrra álit

gmaria fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Þótt þú þurfir að upplifa það að önnur mannvera og dómgeind hennar bregðist þér, og því trausti sem þú gafst henni, þá er það ekki dómgreind þín sem klikkaði heldur hennar, því ekki var þér falið að hugsa fyrir hana, sjáðu til.
Þú þarft hins vegar að upplifa vonbrigði, þess að hafa gefið traust sem ekki reyndist innistæða fyrir. Með því að álykta sem svo að dómgreind þín hafi brugðist, í þessu efni þá ert þú að taka á þig eitthvað sem önnur manneskja á, og þar með fórna þinni sjálfsvirðingu.

Fyrra álit

Það er gaman að sjá hvernig mannfólkið sér hlutina frá ólíku sjónarmiði. Enda ef það væri ekki svo væri ekkert gaman að lifa.

Allavega fyrir mína parta þá glata ég ekki vott af sjálfsvirðinu ef einhver bregst trausti mínu. Ef eitthvað er þá eflist hún því þegar ég sé gallana í náunganum þá finnst mér ég vera fullkomnari… en ég veit líka að slíkt hugarfar er ekkert sérlega heilbrigt :)

Kveðja,

Fyrra álit

gmaria fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Það er nákvæmlega það sem ég er að tala um Steiner. Það er okkur þroski að reyna slík viðbrögð, og þroski skerpir vora dómgreind sem við höfum en okkar dómgreind er ekki orsök þess að öðrum verður á.

Fyrra álit

Halló aftur :)

Hm, kom með fína grein hér og á lof skilið ;) og Miðgarður sömuleiðis fyrir sitt framlag.. ég nefni þá hér sérstaklega þar sem þeir hafa verið nokkuð ósamála mér hér.

Ég talaði seinast um að málið væri að farið um víðan völl og fjallaði að mínu mati ekki um neitt sem ég hélt fram..

Miðgarður kom líka með skýringuna, hann sagðist hafa túlkað skoðun mína eins langt og hann sagði hana ná. Hér stendur einmitt hnífurinn í kúnni!

Ég afsaka að hafa ekki talað skýrar í upphafi. Fyrir mér voru vissir hlutir of augljósir, þe mér sást yfir að það væri hægt að túlka orð mín svo hrikalega!

Þegar ég tala um að svara í sömu mynnt. Þá eru auðvitað takmörk!

Í fyrstalagi, geri ég ráð fyrir að aðstæður séu innan ramma laga! Þal koma engin lögbrot til greina! Þaðan að síður þrælahald!

Ég taldi upphafsgreinina gefa þessa hluti til kynna.. Þannig að fáránlegt væri að taka þá fram.

Og nei, ég er ekki að mæla með gamla þjóðfélaginu sem ríkti hér á Sturlungaöld.. Þar sem hefndin var lög.

Mér þótti það bara liggja of ljóst fyrir að við værum að tala um nútímann og týpískt vestrænt þjóðfélag og svona tiltölulega venjulegt fólk.. svona að flestra mati.. ekkert er fullkomlega normalt ef farið er út í þá sálma ;)

Ég biðst ss afsökunar á því að taka ekki fram hið augljósa. Takk fyrir að gera mér þennan misskilning ljósan. :))

Fyrra álit

verð að taka fram að ég var undir talsverðum áhrifum af grein Vilhjálms á
http://www.heimspeki.hi.is/wm/wm.php?greinasafn/nietzsche/raetur
VeryMuch

Fyrra álit

En það kemur umræðu okkar ekki við, nema að því marki sem þú innlimar greinina inn í umræðuna.

Ekki satt?

En takk fyrir ábendinguna ;)

Fyrra álit

Já, og NB.. það væri vel þegið ef þú segðir mér að hvaðaleiti þú ert hér undir áhrifum af greininni; hvenær; og hvernig?

Þetta er nefninlega ekki augljóst fyrir mér. ;)

Fyrra álit

Nefi fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Mjög góð pæling, og eða staðhæfing. En eitt þarna sem þú nefnir er að þú ert líka búinn að fyrirgefa aðilanum sem þú “dæmdir” vitlaust. Ég verð að segja að það fer alveg eftir hversu alvarlegt brotið er sem maður verður fyrir hvort maður eigi að halda sambandi við aðilann og fyrirgefa. Ég er mjög bitur lítill kall og ég man gjörðir á minn hlut lengur en Drekar muna, þannig fólk pælið í hvort það sem gerðist er nógu lítið að þessi manneskja eigi skilið að vera áfram í þínum “hring” af traustum félögum.

Kv Nefi

Fyrra álit

Ég sko er ekki alveg að seja að ég fyrirgefi þeim sem bregst traustinu. Ég varast að treysta þeim manni það sem eftir er en spái lítið í því.

Get t.d. rætt face to face´við manneskjuna án þess að pæla mikið í svikunum.

Kveðja,

Fyrra álit

Nefi fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Jú en aftur komum við að þessu með það hvers konar svik þetta voru á trausti einstaklingsins…

Fyrra álit

Hérna er formúlan:

Lærðu fyrst að treysta sjálfum þér áður en þú treysir öðrum.

Kveðja,

Fyrra álit

Nefi fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Guess what….

Ég treysti bara á mig því það er það eina sem ég á eftir. Allir og allt annað hefur brugðist. Með mig þá veit ég hvenær og hvar ég klúðra, og ég veit að ég get að vissuleiti stjórnað þeim klúðrum þannig að það er ekki vanfamál með mig, ég á bara vandamál með alla aðra.

Fyrra álit

agnesdr fyrir 22 árum, 6 mánuðum

ég hef einsett mér að treysta aldrei neinum aftur nema sjálfri mér. Það er líka best.Þá getur maður kennt sjálfum sér um það að hafa sagt frá eigin leyndarmálum en ekki einhverjum öðrum. Ég hef brennt mig nokkrum sinnum á traustinu og ég ætla mér ekki að gera það aftur. ég myndi bara pikka út þau prívat og persónulegu mál sem þú vilt ekki að aðrir viti og sleppa því að segja þau upphátt. Hinu máttu bara leifa að gossa út úr kjaftinum á þér. en mundu, ALDREI að treysta öðrum en þér sjálfri/sjálfum.

Fyrra álit