Pixie fyrir 22 árum, 7 mánuðum Fjöldi lestra: 644

Óendanleikinn

Undarlegt…

Stundum er eins og eitthvað skelli á manni eins og alda og gjörsamlega taki yfir heilann á manni, þannig að maður getur ekki einbeitt sér að neinu öðru fyrr en maður hefur hugsað það til enda og komið því úr kerfinu :)

Kannist þið við þetta?

Ég var í Ensku-áfanga sem heitir Sci-fi enska og kennarinn sem kennir þar er alveg óendanlega heimspekilegur, hann er alltaf að leggja fyrir okkur spurningar sem virkilega fá mann til þess að HUGSA, hann er ekki einn af þessum kennurum sem lesa upp, láta mann glósa í 45 mín. og síðan fara.

Ég var í tíma hjá honum í dag þar sem hann varpaði fram spurningu til eins bekkjarfélaga míns og hún gjörsamlega festist í hausnum á mér… Hann sagði “Hvað er óendanleikinn, hafið þið einhverntímann reynt að sjá hann fyrir ykkur?”. Það var náttúrulega ekki mikið um svör hjá bekkjarfélaga mínum þar sem þetta er óvenuleg spurning til þess að fá framan í sig í miðjum enskutíma (Þessi kennari er snillingur :)

Ég reyndi ekki að sjá fyrir mér óendanleikann eða hugsa út í hann sjálfann, það sem vakti áhuga minn var hugtakið… að við menn skulum hafa hugtak yfir eitthvað sem er ómögulegt fyrir okkur að skilja. Við getum ekki skilið óendaleikann, það er of stór hugsun fyrir okkar litla heila :)

En þar sem ég sat í skólastofunni þá fór ég að skrifa ósjálfrátt hugleiðingu sem að flæddi bara allt í einu út úr mér:

Mannsheilinn getur ekki hugsað eitthvað til enda nema það endi.
Ef eitthvað endar ekki þá nær heilinn ekki að vinna úr því, því þá er hann fastur í hugsuninni og nær ekki að koma orðum yfir það.

Ef að óendanleikinn er hugtak þá nær það hugtak ekki yfir óendaleikann, því hugurinn nær aldrei að klára þá hugsun sem endar ekki.

Ég vildi bara deila þessu með ykkur og fá (uppbyggjandi) gagnrýni á þetta, ég er nýr :)

Kveðja, Pixie.

krizzi fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Það er mikilvægt að gera okkur grein fyrir því að þegar við erum að tala um heimspeki, þá erum við að tala yfir okkar höfuð og við verðum kanski að sætta okkur við það að við munum ekki finna neitt svar! En hver er þá tilgangur heimspekinar þegar við erum að tala um hugtök sem er langt yfir okkar “mortal” heila og við munum ekki gera okkur grein fyrir því?

Persónulega fynst mér það bara skemtilegt að hugsa það stórt og mikið, og hugtakið um “óendanleikan” er eitt af því skemtilegast a í heimspeki! Við erum samt enþá að spá í hvort að það sé eithvað til sem er óendanlegt! Það eru til tilgátur um hvernig heimurinn er til og varð til og flest þessara hugmynda eru byggddar á því að eithvað var í byrjun og eithvað mun vera í endanum! Í endanum sagði ég! og ef það er endir á alheiminum þá er ekkert óendanlegt, nema kanski ýmis hugtök eins og tölur. Ef heimurinn er óendanlegur, hvaðan fáum við þá efnið til að bæta við á óendanlegaleiann! EF heimurinn hefur haft eithvað efni í byrjun þá hlýtur það að vera takmarkað. Því hvernig ætti óendanlega mikið efni að dreifa sér í rúmmi? Þá væri efnið óendanlega lengi að dreifa óendanlega mikklum massa yfir óendanlegu miklu rúmmi!

Hvernig í anskotanum er það hægt! Kanski skilur óþroskaði heilin minn það ekki og kanski er það hægt!

Stórt er spurt…
Veit ekki hvernig ykkur fynst um svarið…

Krizzi

N/A

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Óendanleikinn er eithvað sem: Er, var og verður alla týð. Hann er án upphafs, án enda og er óháður týma og rúmi.

Fyrra álit

krizzi fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Þvs. að ef heimurinn er óendanlegur þá hefur aldrei verið byrjun. Kanski er voðalega hættulegt að nota orðið “byrjun” því að það er háð tíma sem óendanleikurinn er ekki háður.
En er þá kaski ekki til óendanleikinn í tíma-heiminum okkar, því að í tímanum hefur alt byrjun og enda, líka tíminn sjálfur… eða hvað???

N/A

Fyrra álit

Hicksites fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Óendaleikinn er mikið notaður í dag..eða hugtakið um óendanleika. Flest okkar vinna með eitthvað sem er skylgreint sem einhverstaðar í óendanleikanum á hvernum degi.

Hugsanlega eru til óendanlega margar tölur, og það eru til óendanlega mörg brot milli 0 og 1

Enda eru þetta hugtök sem við skygreinum sjálf og notum óendanleikahugtakið til að skyra það fyrir okkur svo við skiljum það betur.

Eða þetta er mín hugsun akkurat núna.

hvað aálit hafið þið á henni?

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Þetta er í raun bara eins og að reyna að ímynda sér ekkert. Það er ekki hægt. Við getum ekki hugsað okkur ekkert. Það næsta sem við komumst er hugsanlega að ímynda okkur svart tómarúm en það er ekki ekkert, það er svart tómarúm…
óendanleiki og ekkert eru því 2 hugtök sem við getum hreinlega ekki skilið ein og sér.

Fyrra álit

cosmo fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Ég skal sína ykkur óendalegt kennimark. Eða “kennimark”? Gæti punktur kallast það?

“.”

Punktur, eða “.” í hnitakerfum er óendanleg “eind” Ávallt hin sama, og aldrei meira eða minna en það.

Ætli það sé óendanlegt?

[Ç]

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 7 mánuðum

Mér líst vel á að þú sért að pæla í óendanleika..

Og tilfinningin sem þú færð þegar þú hugsar um óendanleika er sú tilfinning sem þú kynnist enn betur því betur sem þú kynnir þér heimspeki..

Ég þori ekki að segja neitt um óendanleika, því ég er enn að velta honum fyrir mér ;)

Velkominn í klúbbinn :)

Fyrra álit

NuJack fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Mér var einhverntímann send eftirfarandi tilvitnun. Þið leggið ykkar eigin meiningar í hana. :-)

“Only two things are infinite, the universe and human stupidity, and I'm not sure about the former.” –Albert Einstein

Friðu

Fyrra álit

bjorn fyrir 22 árum, 6 mánuðum

hehe, sniðugur karl þessi einstein ;o)

persónulega sé ég óendanleikann í báðar áttir.

það er óendanlega stór og óendanlega lítill.

allt sem við þekkjum og skynjum virðist hafa endi…við drögum að okkur andann…við öndum frá okkur. það virðist vera einhver endir þarna á milli eða kannski byrjun…

hugsið um óendanleika í hlaupabraut.
venjuleg hlaupabraut er 400 metra löng í innsta hring, samt getum við hlaupið óendanlega langt á þessarri hlaupabraut. einnig komum við inn á þessa hlaupabraut og farið einhversstaðar út af henni.

ég er ekki að segja að alheimurinn sé byggður eins og hlaupabraut, en hvað með að hann sé byggður eins og hlaupabrautir?

um leið og þú ferð út af hlaupabraut kemur þú inn á aðra sem svo fer sína hringi uns þú ferð út af henni og inn á enn aðra braut.

getum við ímyndað okkur óendanleikann þannig?
nei…en við komumst nær því um leið og við búum til einhversskonar líkan af óendanleika í hausnum á okkur…málið með óendanleikann er sá að við erum aldrei sátt við þá mynd sem við búum til, við viljum alltaf bæta við hana…líklega óendanlega lengi.

þannig að í hvert skipti sem við reynum að sjá fyrir okkur óendanleika reynum við að sjá lengra og lengra og lengra…við stoppum aðeins til að fara aðeins lengra en það.

það er algeng setning að segja: “endamörk alheimsins eru til, og aðeins lengra en það er…”

þetta í sjálfu sér lýsir óendanleikanum, þörfin til að fara aðeins lengra.

eins er það í hvert skipti sem við reynum að skilgreina óendanleika, við viljum alltaf bæta við. en ég spyr, eigum við bara ekki að skilgreina óendanleika þannig?

óendanleiki er eitthvað sem bætist alltaf við eða dregst alltaf frá. þar á meðal þessarri skilgreiningu.

bj0rn - …

Fyrra álit

Froztwolf fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Reyndar hafa menn í gegnum söguna komið með nokkuð góðar athuganir varðandi þessar pælingar.
T.d. heyrði ég nýlega sterk rök fyrir því að heimurinn sé ekki óendalegur.
Ef hann væri óendanlegur væru til óendanlegur fjöldi sólstjarna. Segjum að til jarðarinnar berist ljós frá aðeins örsmáum hluta þessarra sóla. Brot af óendanlegu er ennþá óendanlegt. Því ætti að stafa óendanlegu ljósi á jörðina úr öllum áttum. Þð gerist augljóslega ekki og því er heimurinn ekki óendanlegur. Þessu skal svo sem ekki taka sem heilögum sannleika en mér finnst þetta vera nokkuð góð rök samt sem áður.
Þegar mannsheilinn er að hugsa um óendanleika þarf það ekki að vera svo erfitt. Vissulega er það erfitt ef við hugsum um hann sem 1+1+1+1+1+1+……. en ef við einföldum hann yfir í endanlegan hlut með sérstæða eiginleika er hann t.d. mjög nothæfur í hlutum eins og stærðfræði og heimspeki.
Ég dreg samt engann dul á það að ég tel óendanleika ekki eiga sér hliðstæðu í raunveruleikanum. Hann er aðeins nothæft verkfæri til að einfalda hluti.
“Ekkert” er ég aftur á móti handviss um að “er til”. Spurt er: Hvað er fyrir utan endimörk hins efnislega (og orkulega) alheims? Svar: Ekkert.
Til að einfalda ekkert á svipaðan hátt og óendanleika má segja að það hafi þá eiginleika að hafa ekki rúm og engann tíma (Þar sem skilgreining ekkert er að hafa hvorki efni né orku.) Um leið og efni eða orku er bætt í ekkert verður það hluti af hinum efnislega alheimi.
Heimurinn hlýtur því að geta þanist út án takmarka í rúmi, þar sem ekkert hefur ekki rúm.

Þetta concept er erfitt að skilja og enn erfiðara að útskýra. Ég vona að einhver hafi gripið það sem ég var að segja.

kv.

Fyrra álit

bjorn fyrir 22 árum, 6 mánuðum

ég er ekki sammála þessu…

ég las einhversstaðar áhugaverða grein um stærð alheimsins, sem ég vil ekkert endilega tengja við óendanleikahugtakið, því að:

stærð alheimsins afmarkast af ljósi (=orku) og þar sem að er ljós er eitthvað til…því er alheimurinn eins stór og ljósið hefur náð langt.

ljósið ferðast á ákveðið miklum hraða, frá því að ljós eða orka varð til eða byrjaði að skína aftur eða eitthvað þvíumlíkt hefur það náð að skína ákveðið langt…alheimurinn er það stór, og stækkar með hverri sekúntunni, eftir því sem ljósið skín lengra.

hver veit, kannski á ljós fjarlægra sóla enn eftir að ná að okkar sjónsviði…

ferðastu um í tíma…þá munt þú skilja eilítið hvernig óendanleikinn virkar í alheimsskilningi (ekki skilningi orðsins)

allt sem við sjáum er endurkast ljóss frá þeim ákveðna hlut, þú gætir sem sagt hugsanlega farið hraðar en ljósið, stoppað og séð ljósið frá því að áður en þú lagðir af stað…í raun séð þig leggja af stað í ferð sem fer hraðar en ljósið.´

þú ert ekki að sjá þetta gerast heldur einungis mynd af því þegar það gerðist.

þannig getur þú ferðast áfram og áfram þangað til þú finnur fyrsta ljósið sem skein. þá ertu kominn að endamörkum alheimssins…aðeins lengra en það er þar sem alheimurinn verður eftir smá stund.

það að ferðast í framtíðina á máta ljóssins er aftur á móti ekki mögulegt…sú ferð er líkamleg og gerist á hverri sekúntu lífs okkar.

þú getur aftur á móti farið á undan tímanum…og grætt þannig tíma með “yfir ljóshraðaferðalagi”…á þann máta sem ég lýsti áðan. þú semsagt ferðast frá punkti a að punkti b og sérð þig á punkti b vera að yfirgefa punkt a…

þrátt fyrir að þú sért að sjá þetta þýðir ekki að þú hafir ferðast inn í framtíðina að stað þar sem þú sérð þig í fortíðinni, heldur ertu að sjá fortíðina í nútíðinni þar sem þú ert og munt alltaf vera.

bj0rn - …

Fyrra álit

Steinerinn fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Ég las tvær kenningar um “óendanleikann” sem gaf mér það svar sem ég sætti mig við.

1) Ef þú ert óendanleikin þá ertu…
allsstaðar og hvergi, samtímis …
allt og ekkert, samtímis …
alltaf og aldrei, samtímis.
(Þetta svar var til þess að ég áttaði mig á því að hugtakið væri svo víðtækt að ekki væri mögulegt að kryfja þetta til mergjar)

2) Sættu þig við það… mannsheilinn ræður ekki við hugtakið “óendanleigt”. Það tæki “óendanlegan” langan tíma fyrir mannsheilann að ráða gátuna.

Kveðja,

Fyrra álit

Pixie fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Takk fyrir þetta innlegg Steinerinn…

Þetta einfaldar hlutinn fyrir manni :)

Fyrra álit

odo fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Óendanleiki hmmm…..

Eftir að hafa lesið ymsar greinar og bækur um þetta málefni og önnur skyld þá er þetta álit mitt á óendanleika:
Óendanleiki er eitthvað sem mannshugurinn getur hreinlega ekki ná “höndum” yfir nema hugtakinu é skipt niður í eindir t.d. til að geta úskyrt kenninguna um að ,alheimurinn geti ekki verið óendanlegur vegna þess að brot af óndanlegu ljósi er enn óendanlegt og þess vegna ættum við að sjá óndenlegt ljós hér, þá er hægt að segja að hver “alheimur” sé kúla af endanlegu efni og orku sem sé að þenjast út og minka á vixl “big bang dæmið” en að það séu óendalega margir svona “alheimar” sem eru á mismunandi stigi stækkunar/minkunar og það er engin leið til að hafa samband milli þessa heima vegna “event horison” áhrifa. Þetta er reyndar bara brot af því sem mér finnst enda er hægt að ræða endalaust um óendanleika. ;)
lol
Endilega segið mér álit ykkar á þessum skrifum.
Kveðja
Odo
“So long and thanks for all the fish.”

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 6 mánuðum

“En getur ekki verið að hugmynd mín um óendanleikann sé ekki sönn hugmynd, heldur aðeins neitun hugmyndar minnar um endanleikann?” René Descartes, Hugleiðingar um frumspeki.

Ég varpa þessari tilvitnun inn í umræðuna vegna þess að ég held að spurningin sem Descartes spyr sig gæti vel orðið ykkur sem hugleiðið óendanleikahugtakið innblástur. Ég skeyti ekki um að rekja fyrir ykkur svar Descartes, aðallega vegna þess að mér finnst lítið til þess koma. En hver veit hvað kemur út úr því að þið glímið við þessa spurningu :o)

___________________________________

Fyrra álit

Tannbursti fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Las nú ekki hin svörin en gaman að fá þig hingað pixie.

*knús* =P

Ég held að það næsta sem þú getur komist endanleikanum er hringur (þetta á við meira en bara hring en hann er þægilegasta dæmið). teiknaðu upp hring.

…

já teikna

OK, hvar byrjar hringurinn nú og endar? Hringurinn (þ.e.a.s. fullkominn hringur) hefur enga byrjun né endi og er því endalaus. Einnig ef þú mundir mynda þér punkt til að byrja á og fara hringinn þá mundi hringurinn aldrei enda nema þú mundir búa til enda. Þetta er það sem ég sé við endaleysu. (teiknaðu þetta upp, það hjálpar milkið).

vonandi skiluru,
Tannbursti

Fyrra álit

Pixie fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Í stærðfræðilegum skilningi er hringurinn óendalegur en þegar ég horfi á teikningu á blaði þá er hringurinn ekki óendalegur fyrir mér, ég get ímyndað mér að ég sé staddur í hring og ég get labbað hann á enda.

Ég á erfitt með að hugsa abstrakt og þarafleiðandi get ég illa hugsað mér að hugleiða heimspeki frá stærðfræðilegu sjónarmiði…

En þetta virkar örugglega fyrir aðra.

Kveðja, Pixie.

Fyrra álit

Tannbursti fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Ég skil. Þetta var bara einhver myndlíking sem mér fannst góð (allaveganna virkaði fyrir mig) en greinilega virkaði ekki fyrir þig.

Ég veit ekki hvort ég geti útskýrt þetta betur en ég ætla að reyna einu sinni enn og sjá hvernig gengur.

Hugsaðu þér einhverskonar ferli, t.d. þegar þú vaknar muntu einhvertíman fara aftur að sofa og þegar þú ert farinn að sofa muntu vakna aftur (dauðinn er hugtak sem við þekkjum ekki nógu vel til að fara að blanda inní þetta þannig að hugsum frá því sjónarhorni að við deyjum ekki). Þessi hringrás á sér stað aftur og aftur og er í raun endalaus því hún hefur engan ákveðin enda. Ekki nema eitthvað utanaðkomandi mundi stöðva þessa hringrás (t.d. dauðinn eða þú þyrftir aldrei að sofa aftur o.s.frv.) þá er þessi hringrás endalaus þar sem hún gerist aftur og aftur og enginn eiginlegur endir né upphaf.

Vonandi skildiru þetta (og vonandi ertu sammála mér þar sem þetta er auðvitað bara sjónarmið) og þá ætla ég að minnat á hluti sem hafa byrjun. Ef hlutur getur verið endalaus verður hann a byrja einhversstaðar eða hvað? Ég held að hlutur sem byrji hafi líka endi því þegar hann er kominn hring er hann þannig lagað séð kominn á enda hringsins og byrjaður aftur, en ef hann byrjaði aldrei þ.e. hafði aldrei neina fasta byrjun þá hefur hringrásin heldur engan endi og því getur eitthvað utanaðkomandi sett hringrásina af stað hvar sem er í hringrásinni og hún stoppað aftur á móti hvar sem er líka. Einnig (eins og mín skoðun á öllu er) getur hlutur aldrei hafa byrjað né endað og sé í raun bara alltaf sama hringrás sem á sér ekki upphaf né endi og þannig þarf eitthvað ekki að hafa orðið úr engu.

Þetta er kanski svoldið MJÖG bjartsýnt og milkil hugsun en þetta er mitt álit og vonandi skilduru eitthvað í því.

Fyrra álit

hvurslags fyrir 22 árum, 6 mánuðum

En þegar þú ert að fara að sofa aftur, getur þú þá ekki skilgreint það sem að fara einhvernveginn “öruvísi” að sofa? Þ.e. þú þarft ekki að fara í hring til að gera hlutinn aftur.
Og hvað með punkt? hefur hann eitthvað upphaf og endi? þú verður að búa til hring frá punktinum til að geta það.
OG svo fer maður einn hring. Byrjar á punktinum, og svo þegar þú ert búinn með hringinn, þá geturu sagt: “Jæja, núna er ég búinn að fara eina ferð. Á ég að fara aðra?”

En er þetta ekki bara útúrsnúningur?

Fyrra álit

Tannbursti fyrir 22 árum, 6 mánuðum

punktur er merkilegur

.

En hefur hann eitthvað meira byrjun og endi frekar en hringur? þú getur byrjað punkt og endað hvar sem er, oftast byrjar fólk og endar á sama stað og þá er það nú ekki milkið ferðalag.

Það sem ég meina samt er ekki að hluturinn hringur eða þessi hringrás séu eitthvað alveg óhaggandi dæmi um eilífð heldur meira að það hefur enga byrjun né endi og maður þarf að ákvarða byrjun og endi og er það einungis gert með okkar haus en hefur engan eiginlega byrjun eða endi. t.d. hvort byrjarju að gera punktinn þegar þú hugsar hann upp, liftir upp blýantinum, blýanturinn snertir blaðið, þú þrýstir honum niður á blaðið o.s.frv. einnig væri hægt að rekja þetta alveg aftur, þ.e. að punkturinn kæmi af því þú keyptir blýantinn eða afþví þú fórst út í búð eða afþví þú fæddist en ég held að ef atvikið væri rakið alveg aftur væri það komið í hring og þá væri bara hugurinn sem afmarkar hvar hringrásin byrjar og hvar hún endar og hvenær þú ert búin/n með hringinn og ætlar að fara annan.

Þú eflaust skildir lítið í því sem ég sagði eða þá að þetta var mjög langsótt en þess vegna styðst ég við hringin í dæmum því þar er erfitt að flækja málin eða snúa útúr (hehe). Ég er ekki að reyna að segja að kenningin mín sé óbrygðul en ég er að segja að ég trúi því að hringrásir eigi sér stað alltaf aftur og aftur og séu í raun “endalausar”. Þetta er farið svolítið út fyrir það sem Pixie spurði um en þetta er mín kenning og partur af henni er “hvað er hið eilífa/endalausa?”. Vonandi kom ég þessu vel frá mér =)

Smá útúrsnúningur af mér!

Fyrra álit

midgardur fyrir 22 árum, 6 mánuðum

Vona að ég sé ekki að vekja upp draug þótt ég komi svona seint inn í þessa umræðu.

Óendanleiki er að ýmsu leiti velskilgreint hugtak. Eitt einkenni óendanleikans er að hann er endanleg stærð t.d. (óendanleiki+1=óendanleiki-1). Í ýmsum forritunarmálum er t.d. stærðin 1/0 skilgreint þannig að hún er stærri en allar aðrar tölur. 1/0 er þannig skilgreind sem óendanlega stór heiltala. Mjög gagnleg í mörgum tilvikum eins og talan 0.

Spurning hvort hugurinn getur höndlað óendanleikan þá hlýtur það að vera jafn flókið eða auðvellt fyrir hann og að höndla hugtakið ekkert. Því það er ákveðið samasemmerki á milli óendanleikans og ekkert, á þann hátt að það má skilgreina óendanleikan sem andhverfu ekkerts. Það merkilega er þó að í sumum tilvikum virðist rétt lausn á “engu” að það er “óendanlegt”. Dæmi um það getur t.d. verið lausnin á þrautinni um turnin í Hanoi. En þar segir að munkar sitji í turni einum og eru að millifæra 64 gulldiska á milli þriggja stólpa. Upphaflega voru allir diskarnir á stólpanum sem var lengst til vinstri en þeir eiga að færa alla diskana á stólpann sem er í miðjunni. Þetta verða þeir að gera eftir ákveðinni reglu þannig að þá má bara færa einn disk í einu og þá má ekki láta stærri disk ofan á minni disk. Þegar þeir hafa lokið þessum tilfæringum verður heimsendir. Til að leysa þessa þraut má gefa stærsta diskinum tölugildið 1/1, næst stærsta 1/2 og þannig koll af kolli. Minnsti diskurinn fær þá tölugildið 1/n þar sem n=64 þar sem munkarnir eru að millifæra 64 diska. Það athyglisverða hér er að enginn_diskur fær tölugildið 1/0 þar sem hann verður að vera stærri en allir aðrir diskar, því annars mætti ekki setja neinn disk þar sem enginn diskur er fyrir.

Fyrra álit

irika fyrir 22 árum

mig langar pínu að vita sem nýliði hér á þessum stað, ef óendanleikinn er ekkert og ef óendanleikinn er allt hvernig get ég (og þið :))
þá hugsað um annað hvort allt eða ekkert? eða ef óendarleikinn merkir einmitt orðið að eitthvað endar ekki og þar af leiðandi get ég ekki hugsað um það hvers vegna í ósköpunum höfum við litla litla mannveran komist eins “langt” og raun ber vitni. Vitneskjufýsn mannverunnar nær út í hið óendanlega, það sem við sjáum ekki fyrir endann á eða er ekki svo?? Af hverju könnum við heiminn? Af hverju viljum við vita hvað er inni í okkur? Af hverju viljum við vita eitthvað sem við vissum ekki áður ef að við náum hvort eð er ekki fyrir endann á því?
Og haldiði að það sé möguleiki á því að maðurinn geti einhvern tímann náð fyrir endan á óendaleikanum og þar með fyrir endann á sjálfum sér??

umm… veit ekki kannski ruglumbullar maður sig bara í geðveiki??
bara hugdettur
kv. irika

Fyrra álit

Heimspeki

Heimspeki

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Óendanleikinn

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi