Þú verður að afsaka biðinna en ég hef verið í fríi og er bara sólríkur og hressari fyrir vikið, golf, fjallgöngur og vinna við bústað foreldranna hefur gert mér blessunarlega gott:). En miðað við það að þú ert menntaður heimspekingur og allt það þá er ég hissa á því að þú skulir taka þessa umræðu líkt og um orrustu tveggja herja væri um að ræða en ekki þá gagnrýnu umræðu sem heimspekin stendur og fellur með? Framhald verður af þessari umræðu hvað mig varðar enda ekki sannfærður af rökum þínum og viljirðu blanda háskólakennurum í þessa umræðu þá læt ég þig algerlega um það. Sjálfur mun ég algerlega hafna stríðsátökum og einblína á rökin hvort sem kennarar verða með eður ei! Formsatriðum mun ég ekki líta við heldur einungis efnisatriðum rökræðunnar og mun ég ekki taka þátt í neinskonar mælskulist:). Ekki misskilja mig þó, því ég kann einstaklega vel við rökræðu okkar og ég er engan veginn staðfastur á minni skoðun og gagnrök þín hafa reynst mér erfið og lærdómsrík en ég er samt ekki af baki dottinn og ég lofa þér því að ég mun láta þig vita þegar af því kemur!…..;)

Nei, þetta er alls ekki rétt hjá þér.

Í fyrsta lagi sagðist ég ekki vera fullviss um að álfar væru ekki til. Ég sagðist vera fullviss um að það væri hægt að efast um að álfar væru til, enda geri ég það sjálfur. Svona nákvæmnisatriði skipta máli. Taktu eftir að sá sem efast um að álfar séu til segir ekki “Það eru ekki til álfar!” Enda væri hann þá ekki að efast, heldur halda fram einhverri ákveðinni skoðun. Alveg á sama hátt segir sá sem efast um tilvist guðs ekki “Guð er ekki til!” Efahyggjumanni myndi t.a.m. aldrei detta í hug að segja slíkt.

Í öðru lagi kippi ég engan veginn stoðunum undan minni eigin fullyrðingu ef ég segi “Ég er fullviss um að það er hægt að efast um álfa!” Þessi setning er ekki sjálfskæð og það er staðreynd. Það er tóm vitleysa að halda því fram að þetta sé mótsögn vegna þess að ég sé viss um óvissuna. Vissan og óvissan beinast ekki að því sama. Óvissan er um tilvist álfa. Vissan er um eitthvað allt annað (nánar tiltekið um ákveðinn möguleika). Þú ert að blanda ólíku saman. Þetta er bara hrein rökvilla hjá þér.

Rökin virðast vera nokkurn veginn svona hjá þér:
1. Þú ert óviss um tilvist álfa.
2. Og þú ert viss um að það er hægt að vera óviss (um tilvist álfa).
3. Þá ert þú viss um það sem þú ert óviss um.
4. Ef þú ert viss um það sem þú ert óviss um þá ertu viss og óviss um sama hlutinn, en þá ertu í mótsögn.

Þetta er eina leiðin til að þú fáir út einhverja mótsögn. En taktu eftir að 3. skrefið gengur ekki upp. Ég er ekki viss um ÞAÐ SEM ég er óviss um þegar ég er viss um AÐ ég geti verið óviss um eitthvað.

Hér eru sambærileg rök:
1. Þessi hundur á hvolpa.
2. Þess vegna er þessu hundur móðir.
3. Þú átt þennan hund.
4. Þess vegna er þessi hundur móðir þín.
5. Ef þú sparkar í hundinn þinn þá sparkarðu í móður þína.

Þetta er sama vitleysan vegna þess að orðið “móðir” er notað með ólíkum hætti í gegnum röksemdafærsluna; fyrst til að gefa til kynna að hundurinn sé móðir hvolpanna, en síðar til að gefa til kynna að þú sért að sparka í mömmu þína. Á sama hátt segir þú að fyrst ég sé fullviss um að það sé hægt að efast, þá sé ég fullviss um ÞAÐ SEM ég er efast um. En það að_það_sé_hægt_að_efast og það_sem_ég_efast_um er tvennt ólíkt. Þessi rökvilla kallast tvímæli (aequivogatio, homonymia).

Það að þú blandar ólíku saman veldur því að þú ruglast í ríminu með þeim afleiðingum að þú virðist vilja neita því að hægt sé að vera viss um sumt en óviss um annað. Gott og vel, segðu mér þá fyrst það er ekki hægt, hvort eru þá allir menn óvissir um alla skapaða hluti eða vissir um alla skapaða hluti? Ef það er ekki hægt að vera efins um sumt og fullviss um annað, þá hlýtur þú að vera fullviss um allt ef þú ert yfirleitt fullviss um eitthvað. Og þú ert að halda því fram að það sé rökfræðilega ómögulegt að efast, þannig að þú ert, býst ég við, fullviss um allt.

Akkúrat núna er Davíð Oddson annað hvort í blárri skyrtu eða ekki í blárri skyrtu (Ekki er hann hvorki í blárri skyrtu né ekki í blárri skyrtu; og ekki er hann bæði í blárri skyrtu og ekki í blárri skyrtu). Ef þú ert fullviss um eitthvað þá ertu líka, skv. þinni kenningu, fullviss um hvort hann er í blárri skyrtu eða ekki á þessari stundu. Þú hlýtur að sjá hvað þetta er mikil tjara. En hvað um það. Ímyndaðu þér enn fremur að það komi til þín maður og segist hafa séð Davíð fyrir einni mínútu inni í næsta herbergi og að hann sé ekki í blárri skyrtu; en svo vill til að þessi maður sem kemur og segir þér þetta hefur það áhugamál að skrökva að þér eins oft og hann getur og þú ert alloft búinn að standa hann að því. Hvort ert þú þá viss um að Davíð sé eða sé ekki í blárri skyrtu? Ertu yfirleitt viss um annað hvort? Segjum að af einhverri undarlegri ástæðu þurfir þú að veðja á annað hvort, myndirðu þá veðja miklum fjárhæðum á hvers konar skyrtu Davíð væri í? Væntanlega ekki, enda værirðu alls ekki viss um hvers konar skyrtu hann væri í.

Það er bara ekki heil brú í þeirri hugmynd að menn geti ekki verið fullvissir um sumt en ekki annað. En sem betur fer þarf enginn að halda öðru eins fram. Því það er engin mótsögn fólgin í því að vera viss um eitthvað og ekki viss um eitthvað annað, eins og hvert einasta barn sem hefur einhvern tímann farið í próf getur sagt þér.

Ps. Ég veit ekki hvaða orrustu eða stríðsátök þú ert að tala um (sbr. fyrra svar). Ef ég hef einhvern veginn komið þér fyrir sjónir sem reiður eða pirraður, þá biðst ég afsökunar, það var ekki meiningin. En þessi umræða heillar mig ekki; ég fæ ekkert út úr henni og nenni eiginlega ekki að taka þátt í henni lengur.