Segja vil ég sögu af sveinunum þeim,sem brugðu sér forðum á bæina heim.þeir uppi um fjöllum sáust,-eins og margur veit,-í langri halarófu á leið niður í sveit.grýla var þeirra móðir og gaf þeim tröllamjólk,en pabbin leppalúði,-það var leiðindafólk.þeir jólasveinar nefndust-um jólin birtust þeir.og einn og einn þeir komu,en aldrei tveir og tveir.þeir voru þrettán þessir heiðursmenn,sem ekki vildu ónáða allir í senn.að dyrunum þeir læddust og drógu lokuna úr.og einn helst þeir leituðu í eldhús og búr.lævísir á svipin þeir leindust hér og þar,til óknýttana vísir,ef enginn nærri var.og eins,þó einhver sæi, var ekki hikað við að hrekkja fólk-og trufla þess heimilisfrið.