Eg fekk þessa sögu i emaili, eg er buin að senda þetta til allra sem að eg þekki og mer finst sem að þið ættuð að gera það lika.
þetta er saga sem að snertir mann alveg.



Smá hugleiðing


Sælir viðtakandi góður. Langaði bara að deila
þessari litlu orðsendingu með þér. Góð áminning: vertu
þakklát/ur fyrir það sem þú hefur. Síðasta dag fyrir jól
flýtti ég mér í stórmarkaðinn til að kaupa gjafirnar sem ég komst
ekki yfir að kaupa fyrr. Þegar ég sá allt fólkið þar, byrjaði ég að kvarta í hljóði “Þetta á eftir að taka heila eilífð og ég á
enn eftir að fara á svo marga staði”. Jólin eru alltaf að verða
meira og meira pirrandi með hverju árinu. Ég vildi að ég
gæti bara lagst niður og farið að sofa og vaknað svo eftir
jólin. Allavegana, ég kom mér í leikfangadeildina og þar fór ég að
skoða verðin, hugsandi hvort að börn leiki sér eitthvað með
svona dýr leikföng. Eftir smá tíma af leikfangaskoði þá tók
ég eftir litlum strák um 5 ára, sem hélt á dúkku upp við
brjóstið sitt. Hann strauk hárið á dúkkuni og virtist svo
sorgmæddur. Svo snéri litli strákurinn sér að eldri konu sem var við hliðina á honum “amma, ertu viss um að ég hafi ekki nógu mikla
peninga?” Gamla konan svaraði “þú veist að þú átt ekki nóg til að
kaupa dúkkuna elskan mín” Svo bað hún hann um að bíða í 5 mínútur
eftir sér á meðan hún skoðaði sig um. Hún fór fljótlega.
Litli strákurinn hélt ennþá á dúkkunni í hendinni. Ég labbaði til
hans og spurði hann hverjum hann ætlaði að gefa dúkkuna. “Þetta
er dúkkan sem systir mín elskaði mest og langaði svo mikið í
fyrir jólin. Hún var svo viss um að jólasveinninn myndi gefa sér
hana. Ég sagði honum að kannski eigi jólasveinninn eftir að koma
með dúkkuna til hennar, og að hann þyrfti ekki að hafa
áhyggjur. En hann sagði við mig sorgmæddur ”Nei jólasveinninn getur ekki gefið henni dúkkuna þar sem hún er núna. Ég verð að gefa mömmu dúkkuna svo að hún geti gefið henni hana þegar hún fer
þangað“. Augun hans voru svo sorgmædd meðan hann sagði þetta.
Systir mín er farin til þess að vera með Guð. Pabbi segir að mamma sé líka að fara til Guðs mjög fljótlega, og ég hélt að hún gæti
farið með dúkkuna fyri mig og gefið systur minni hana”. Hjartað
mitt stoppaði næstum því. Litli strákurinn leit upp til mín og
sagði Ég sagði pabba að segja mömmu að fara ekki alveg strax.
Ég bað hann um að bíða þangað til að ég kæmi heim úr búðinni“ Svo
sýndi hann mér fallega mynd af honum þar sem hann var hlægjandi.
Ég vil líka að mamma taki þessa mynd með sér svo að hún gleymi
mér aldrei” “Ég elska mömmu mína og ég vildi óska að hún þyrfti
ekki að fara, en pabbi segir að hún verði að fara til að vera
hjá litlu systur minni”. Svo leit hann aftur á dúkkuna með
sorgmæddum augum, mjög hljóðlátur. Ég teigði mig hljóðlega
í veskið mitt og tók smá pening upp og sagði við strákinn “en
ef við athugum aftur í vasan til að tékka hvort að þú eigir
nógan pening?” Allt í lagi sagði strákurinn “ég vona að ég eigi
nóg” Ég bætti smá af mínum peningum við án þess að hann tæki
eftir því og við byrjuðum að telja. Það var nógur peningur fyrir
dúkkunni, og meira að segja smá afgangur. Litli strákurinn
sagði Takk Guð fyrir að gefa mér nógan pening. Svo leit hann á
mig og sagði “ Í gær áður en ég fór að sofa þá bað ég Guð um að vera viss um að ég hafi nógan pening til þess að geta keypt
dúkkuna handa systur minni. Hann heyrði til mín”
Mig langaði líka að eiga nógan pening til að kaupa hvíta
rós handa mömmu, en ég þorði ekki að biðja Guð um of mikið, en
hann gaf mér nóg til að kaupa rósina líka“. Sko mamma elskar
hvíta rós”. Nokkrum mínútum seinna kom gamla konan og sótti
strákinn. Ég kláraði aðversla með allt öðru hugarfari, ég gat ekki
hætt að hugsa um litla strákinn. Svo mundi ég eftir frétt í blaðinu fyrir 2 dögum síðan “maður keyrði drukkinn og klessti á bíl þar sem ung kona og lítil stelpa voru í. Litla stelpan dó
samstundis en mamman var í dái” Fjölskyldan varð að ákveða hvort að það ætti að setja hana í öndunarvél eða ekki, af því að hún
unga konan myndi ekki vakna úr dáinu. Var þetta fjölskylda litla
stráksins? Tveim dögum eftir að ég hitti litla strákinn,
las ég í blaðinu að unga konan hafi dáið. Ég gat ekki hamið mig og
fór út í blómabúð og keypti búnt af hvítum rósum og fór upp í
líkhús þar sem fólk gat séð konuna og og óskað sér í seinasta
skipti áður en hún væri jörðuð. Hún var þarna í kjól, haldandi á
fallegri hvítri rós með myndini af litla stráknum og dúkkuna á
brjóstinu. Ég fór grátandi og fannst líf mitt hafa breyst
til eilífðar. Ástin sem þessi litli strákur hafði til mömmu
sinnar og systur, er enn þann dag í dag, erfitt að ímynda sér.
Og í einni svipan tekur drukkinn maður þetta allt frá honum.
Núna hefur þú 2 kosti:

1) Sendu þessi skilaboð til allra sem þú þekkir.

2) Eða hentu þessu og láttu sem þetta hafi ekki snert
hjartað
þitt
Ef þú sendir þessi skilaboð, þá kannski hindrar þú einhvern
til
þess að

keyra drukkinn ———————