Sumir hafa trúlega spáð í því afhverju Kertasníkir heitir Kertasníkir o.s.fr. Hér koma skýringar af því…

Stekkjarstaur: Fannst best að sjúga ærnar en var með staurfætur svo það gekk heldur erfiðlega.

Giljagaur: Hafði yndi af mjólkurfroðunni og hélt sig mest í fjósinu.

Stúfur: Var lítill og snaggaralegur og fannst dásamlegt að kroppa leifarnar af pönnunum. Sérstaklega ef þær voru vel viðbrenndar.

Þvörusleikir: Mjór eins og girðingarstaur og þótti ekkert betra en að sleikja þvörur sem notaðar voru til að hræra í pottum.

Pottaskefill: Hirti óhreinu pottana úr eldhúsinu og skóf þá að innan með puttunum. Þeir þurftu engan þvott eftir þá meðferð.

Askasleikir: Stal öskum fólksins, faldi sig með þá og skilaði ekki aftur fyrr en þeir voru tómir.

Hurðaskellir: Fannst ekkert skemmtilegra en að skella hurðum og notaði til þess hvert tækifæri sem gafst.

Skyrgámur: Ægilegur rumur sem þefaði uppi skyrtunnurnar og át þar til hann stóð á blístri.

Bjúgnakrækir: Fimur við að klifra uppi í rjáfri og stal þar reyktum hrossabjúgum.

Gluggagægir: Gægðist inn um hvern glugga til að reyna að koma auga á eitthvað sem hann gæti hnuplað.

Gáttaþefur: Með sitt heljarstóra nef gat hann fundið lykt af nýsteiktu brauði langar leiðir og runnið þannig á sinn uppáhaldsmat, laufabrauð.

Ketkrókur: Stakk löngum stjaka með króki á niður um strompana til að krækja í kjötlærin sem héngu í eldhúsloftinu.

Kertasníkir: Þótti góð tólgarkerti og átti í miklu sálarstríði af því hann gat ekki bæði horft á fallegan logann af þeim og borðað þau.