Gummys: Gunnar Jökull var sko frændi minn :).

hey hroi ættir kannski eki að mæta á þetta ahugamál ef þú veist ekki hverjir Yes eru :)

Gitar hefur afspurn af því að umboðsmaður Kris Kristoferssonar sé að vinna í þessu.

Yes hafa ekki verið mikið í fjölmiðlum á Íslandi og fá nánast enga spilun í útvarpi. Tónlist þeirra hefur alltaf verið sér á báti og ekki fylgt mjög tískustraumum. Þeir hafa verið flokkaðir sem prog band en eru meira en það. Þeir voru vissulega hluti af prog músíksenunni á sínum tíma (1969-1974) en hafa verið að með hléum og skapað tónlist allan tíman síðan 1969. Bandið er skipað snillingum hver á sínu sviði og hafa þegar allt semllur saman skapað tónlistarverk sem munu verða klassík þegar tímar líða. Áhrifin við að hlusta á þeirra tónlist á tónleikum getur verið sterk og líkja sumir því við trúarlega upplifun. Þeir hafa einnig leikið sér við gullkálfinn með popp músik og flestir þekkja Owner of a lonely heart sem gaf þeim góðar tekjur til að halda sér á lífi. Owner er ekki dæmigerð YES tónlist en var einkennandi fyrir bandið 1984 en áratugurinn sá arna er þekktur fyrir glystónlist og litla sköpun.

Þess má geta að Steve Morse Deep Purple maður dýrkar gítarleikara YES og hefur spilað nokkur lög þeirra. Meðlimir YES hafa allir verið valdir sem bestu hljóðfæraleikarar í sinni categoríu og Howe gítarleikari náði því til að mynda 5 ár í röð. Hann er engum líkur á hljóðfærið - er einfaldlega séni á því og aðalstjarna tónleikanna. Hann fer vítt og breytt með margs konar gíturum og er afar lipur á hálsinum. Það sem er þó mikilvægara er hversu góður músíkant hann er og mörg stefin eftir hann eru alveg einstaklega fögur.

Yes hafa bætt “unplugged”´inní tónleikanna sem er afar gaman að heyra því glöggt kemur í ljós hversu snjallir þeir eru. Þeir fara vítt og breytt yfir ferilinn, byrja á Sweet Dreams frá 1969, taka mikið af YES album (gítarrokk) og spila einnig Ritual af Tales from Topographic Oceans plötunni. Ritual er engu líkt - í raun synfonía. Einnig eru flutt glæný lög eins og Show me sem Anderson var að semja og er mjög smellið lag.

Aldur YES manna er á bilinu 55 til 60 ára og víst að ekki verða mjög mörg ár í viðbót þar sem þeir túra svona vítt og breytt. Þetta kanna að verða síðasti séns að sjá þessa goðsagnakenndu sveit og mikill hvalreki á fjörur okkar.

mikið langar mér ekkert að fara, ég fíla þessa
hljómsveit ekkert.
bara mín skoðun
takk fyrir mig.

Sæll Vercetti

þær hljómsveitir sem þú nefnir þekki ég ekki og hef ekki tengt þæær við sköpun. Mér hefur fundist Metaltónlist snúast um stíl og að ytri umgjörð hafi borið innihald ofurliði. þetta er mín skoðun og tilfinning og þarf ekki að ræða neitt ferkar, öll hödum við mismunandi smekk. Þannig getur vel verið að ég upplifi þennan áratug sem ómerkilegan sköpunarlega en þú ekki og það er fullkomlega eðlilegt. Hvað rokktónlist almennt varðar þá var áratugurinn á undan svo ekki sé talað um áratuginn þar á undan alveg magnaðir og verða seint endurteknir því svo margar brautir voru ruddar. Fyrsta metallagið kemur til að mynda út árið 1969 þegar 20th Century Schizodic man með king Crimson heyrist.

Bill karlinn er núna hvorki í YES né King Crimson. Hann hefur spilað með báðum hópum aftur þó eftir að hann hætti í þeim, síðast með YES árið 1991 og með King Crimson í kringum 1997. Hann hefur snúið sér alfarið að jazzi og rekur slíkt band undir eigin nafni. Bill ættu allir trommuleikarar að þekkja og skemmtilegastur fannst mér hann á árunum 1969-1975. Ég hef reyndar hitt Bill tvisvar og var það hinn skemmtilegasti maður , írónískur frekar og lét ýmislegt flakka um samstarfsmenn sína.