Hehe. Ekkert handrit hjá mér. Ekki eitt einasta atriði planað, fyrir utan næstu skref sem kallarnir áttu að taka. Og svo var ég svo mikill snillingur að gera frekar mikið af myndinni á teppi, og þá náttúrulega hið minnsta mál að láta þessi helvítis kvikindi standa! Stundum lágu kallarnir bara á jörðinni og næstu millisekóntu voru þeir aftur farnir að standa (tók ekki á eftir því við myndatöku :S). Stundum var líka ég að stilla upp köllunum og vinur minn tók bara myndir þegar ég færði hendina, og voru því sumar þar sem einn kall hvarf.

heiðurskveðja skáta