Það er alveg rétt að byltingin sem á sér stað í heiminum í dag er helst í tæknitengdum geirum eins og t.d. grafískri hönnun og SMS auglýsingaútsendingageðveiki.

Mannvonska og þjóðarmorð hafa ekki enn náð toppnum, því miður.

En Ray Kurzweil hefur skrifað nokkrar merkilegar bækur. Ein þeirra, The Age of Spiritual Machines, fjallar m.a. um þessi byltingarár sem við lífum á núna. Á meðan að fólk talar um stöðnun og hningun lifum við á tímum þar sem tækifærin hafa aldrei verið fleiri og “framtíðin” sem við tölum alltaf um aldrei verið nærri.

“Ekkert er nýtt undir sólinni” - er það því draumaþemað? Eru það formerkin sem fólk ætlar að vinna eftir í framtíðinni?

Aldrei myndi okkur t.d. detta í hug að segja stopp við þróun örgjörva, þrátt fyrir að framleiðeindur þeirra hafi margoft sagt að hámarkshraða hafi verið náð með þeim efnum sem í boði eru á þeim tíma. Með frekari rannsóknum tekst þeim að virkja ljósnæmar bakteríur og whatnot og því heldur þróunin áfram og hraðinn með.

Okkur finnst semsagt eðlilegt og gott að leyfa tækniþróun að halda áfram á ljóshraða og blómstra, en öllu verra að trúa á mannsandann og tilfinningalega sköpun.

Hér er auðvitað reginmunur á; annarsvegar tækni sem byggist á formúlum og fyrirfram ákveðinni “hegðun” véla, og hinsvegar mannshuginn sem virkar eiginlega á óútskýranlegan hátt. Þar ráða tilfinningar og skoðanir mestu um útkomuna og oftar en ekki er óþægilega leiðin að “augljósum” niðurstöðum valin.

Þrátt fyrir allt virðist sem sumum takist að finna nýjar leiðir: maður heyrir nýja músík sem gleður mann á nýjan hátt; sér bíómyndir sem breyta því sem manni fannst áður um frásagnarmátt bíómynda og bragðar á mat sem kætir fleiri frumur í líkamanum en nokkuð sem maður hefur smakkað áður.

Einhvernveginn er þetta hægt - og ég leyfi mér að efast um að mottóið sem hangi upp á vegg heima hjá þessu ágæta fólki sé “Ekkert er nýtt undir sólinni”.

Því þrátt fyrir augljósa kosti fortíðarinnar sem heimildar og innblásturs má hún vart vera mikið meira en einimtt það. Til að þróast þarf maður að vaxa frá því gamla (og finna leiðina sjálfur). Og er það ekki einmitt það sem býður okkar?