Þau eru efni sem er svo ótrúlega samþjappað að það tekur ekkert pláss sem hægt er að skilgreina. Á þessum punkti myndast svo bara næstum óendanlega sterkt aðdráttarafl, og allt sem kemur inn fyrir vissan radíus frá þessum punkti (event horizon) dregst óhjákvæmilega inn að honum. Ekkert sem þekkt er getur sloppið frá svartholi, ekki einu sinni ljós.

Ekki misskilja samt, svarthol eru ekki lifandi og “gleypa” hlutina ekki þannig séð.

Það er fín grein um þetta í 2001 blaði af lifandi vísindum, og svo hafa ýmsir menn skrifað miklu betri útskýringar á þessu en ég. (t.d. Stephen Hawking).<br><br>Betur sjá augu en eyru.

Svarthol myndast þegar að stjörnur springa, srjörnurnar springa og falla svo saman inn í sig og mynda svarthol, samt er ég ekki neitt sérfróður um þetta<br><br>
<p align=“center”><img SRC="http://www.geocities.com/hlynurste/skull.gif"></p

Hér má finna svar við þessari spurningu á vísindavef Háskólans

http://visindavefur.hi.is/svar.asp?id=445<br><br>——————————-
A life lived…is nearly over.

Svarthol myndast þegar mjög stórir sólir nálgast endalok sín, það gerist þegar að geislavirkt efni í kjarna þeirra er að klárast sem hefur þau áhrif að sólin þenst gífurlega út og verður að svokallaðari supernova sem að á endanum springur rosalega. Við þessa sprengingu myndast svo gífurlegur þyngdarkrafur sem þjappar super-novunni það mikið saman að hún verður minna en ekkert, þ.e. svarthol sem dregur allt efni til sín, og réttilega eins og búið er að benda á þá sleppur ekki einu sinni sól frá þyngdarkrafti svarthols, sem margir telja að geti verið leið til að ferðast um alheiminn og að á hinum endanum sé andhverfa þess, eða white-hole sem spýtir öllu út úr sér.