Lokaðu nú augunum (samt ekki fyrr en þú ert búin að lesa þetta) og ýmindaðu þér að þú sért að horfa upp í stjörnubjartan himinninn á dimmri vetrarnóttu, aragrúi af stjörnum tindra (fyrir utan kannski venus) og þú pælir …“ætli við séum ein í heiminum?” ..NEI! það hreinlega stenst ekki. “Afhverju?” spyrð þú þá kannski og þá segi ég við þig:
Hugsaðu um allar þessar stjörnur sem að þú sást, nokkuð margar ekki satt, samt er þetta aðeins brotabrotabrotabrotabrotabrot af öllum stjörnunum sem að eru til þarna úti og hver stjarna er örugglega með fullt af pláhnetum á braut um sig. Pælið í þessu milljarðar vetrarbrauta með milljarða sóla með milljarða pláhneta …það bara stenst ekki að við séum ein!