Stuttu eftir að ég fékk ppl réttindindin þá þurfti ég að bíða þó nokkuð eftir að komast í loftið á BIRK og línaði ekki, við það komst drulla í neðri kertin og maður lifandi, þegar komið var í 300" þá byrjaði allt að hristast og skjálfa og þurfti að draga afl af svo innréttingin myndi haldast í vélinni.

En þetta kendi manni að byrja að lína um leið og búið er að setja í gang og fram að flugtaki.

Ég var að fljúga í 747 til Bretlands 1999 og 15 mín eftir flugtak kom slinkur á vélina og þá tilkynnti flugstjórinn að einn hreyfillinn væri bilaður og við þyrftum að sná við. Allir urðu skíthræddir og öskruðu. Síðan þegar á Keflavíkurflögvöll var komið kommst í ljós að það hefði farið fugl í hreyfilinn og að hreyfillinn væri ónýtur.
Þannig að við vorum föst í flugstöðinni í heilan dag og margir voru orðnir svo þreyttir á því að vera þarna að Atlanta fór að múta fólki svo það færi ekki af vellinum, þetta fannst mér snilld :D.
Við fóum svo til London um kvöldið með einhverju leiguflugvél sam Air Atlanta reddaði.

Ég var að fara til danmerkur á 737 með Express og vorum við í flugtaksbruni þegar að skyndilega var dregið af og speedbrake út og reverse og allur pakkinn.
Þeir óku að Leifsstöð og við þurftum að bíða í korter í vélinni og þá var okkur sagt að hún væri biluð og að við þyrftum að fara út.
Við þurftum að bíða í 13 tíma í stöðinni en þá var loksins búið að gera við vélina.
Mér var sagt það á þjónustuborðinu að það hefði vantað bensínfilter í vélina og þess vegna ekki verið farið.
En sem flugdellusjúklingi fannst mér þetta snilld, maður keypti bara nammi í fríhöfninni og fylgdist með þotunum.

Í einum flugtímanum mínum var trimmrofinn bilaður og það fór allt í steik, en ekkert sem ég gat ekki ráðið við.