Þetta er þannig að drekar stjórna heiminum. Mennirnir voru einu sinni við stjórn, en drekarnir yfirbuguðu þá svo að núna er bara brotabrot af mannkyninu lifandi og ennþá færri sem eru ekki í þjónustu drekanna. Ég er að fela mig í húsinu mínu og mamma mín líka. En mamma er nýbúin að eignast barn og er mjög veik svo að ég þarf að sjá um hana. Ég er með einhvern skrýtinn kraft þannig að ég get skotið göddum út úr hnúunum. En málið er þannig að ég get aldrei skotið ein göddum. Þannig að ef ég skýt einum gaddi þá mun ég aldrei geta skotið öðrum sem hefur nákvæmlega sömu áhrif. Ég hef verið að spara einn sem er þannig að ef ég skýt einhverja lifandi veru með honum þá deyr hún á því andartaki. Það er bara einn kvendreki í heiminum og allur drekastofninn stendur uppi á henni. Ég hef verið að fyljgast með drekunum og þekkti kvendrekann frá hinum drekunum. Ég hef verið að undirbúa mig mjög lengi og fæ ég tækifæri lífs míns þegar ég sé að kvendrekinn stendur fyrir utan húsið mitt. Þannig að ég skýt. Og drekinn deyr. En þá geri sé ég að þetta var ekki kvendrekinn. Heldur karldreki sem leit út eins og hún. Eða allavega eins á litinn. Svo að ég hleyp upp á efri hæðina og fel mig, núna þori ég ekki að fara niður. Síðan nokkrum dögum seinna þá sé ég lítinn drekaunga í hinu húsinu, eða því sem er við hliðiná mér, þetta er tvíbýlishús. Og hann breytist í unga mennska stúlku og gengur þar inn. Ég verð dauðhrædd og stekk upp í rúm hjá mér og þykist sofa. Ég hugsa um mömmu, en ég vona að hún sé sofandi útaf því að það er enginn tími. Svo heyri ég að “drekinn” gengur inn og ég veit að hann horfir á mig. Svo heyri ég hann segja “aumingja mennirnir.” Ég verð geðveikt hissa og opna augun og lít á hann, og spyr “Ha? Hvað sagðirðu?”
En þá vakna ég. Ég varð mjög hissa á þessum draumi þar sem hann var mjög raunverulegur og ég gat alveg fundið fyrir göddunum stingast út úr mér. Ég varð frekar svona freaked out og setti hann því hérna inná. =P