Var með svona þegar ég var lítill.

Ef eitthvað snerti mig þurfti það að snerta mig á mótstæðri hlið á sama stað (hægri-vinstri)

Síðan ef eitthvað snerti mig þurfti ég að snerta það tvisvar í viðbót, eða einhver tala í 3 sinnum töflunni.

Síðan geri ég það enn sjálfkrafa að telja í 3 sinnum töflunni, t.d. rákirnar á veginum, ljósastaura, stikur. Eitthvað sem fer nógu hratt fram hjá. Þá “para” ég það saman í þrjá og þrjá

já ef einhver ýtir nefinu sínu upp verð ég að ýta mínu niður og helst líka á manneskunni sem sínu nefi upp, ef ég get það ekki (útaf félagslegum ástæðum) þá fæ ég svona innilokunarkend og verð að fara frá menneskjunni..

Kannski ekki eins en þegar ég var yngri fór ég altlaf í gegn um sama “ritual” á hverju kvöldi svo að enginn mundi ná mér á meðan ég svaf; setja teppi fyrir sjónvarpið svo að enginn kæmist út úr því, kassa fyrir hurðina svo að hún gæti ekki lokast,allir bangsarnir mínur þurftu að vera á réttum stað annars gæti einn lifnað við og meitt mig…Óx upp úr þessu en eftir nokkur ár af því sama er ég ennþá smeyk við bangsana mína.

Þegar maður les þetta hefði maður haldið að þetta kæmi frá einhverjum hryllingsmyndum sem ég sá en það var eiginlega það sama >_< “Ef ég horfi á þessa mynd gæti þetta gerst við mig.”

Jú ég hef upplifað svona að miklu leyti og læknirinn minn segir að ef þetta væri verra þá þyrfti ég að hitta sálfræðing :P

Ég geri ýmsa hluti, til dæmis tel ég hluti, t.d. horn í herbergi, allt sem er ferhyrnt eða allt sem er rautt á litinn, allt sem er lítið, allt sem er stórt.

Svo er ég líka með rosalega áráttu fyrir því að allt sem ég skrifa eigi að vera fullkomið, snyrtilegt og engar stafsetningavillur. Þetta hefur oft leitt til þess að ég skrifi glósur þrisvar eða fjórum sinnum upp á nýtt til þess að ná þeim fullkomnum. Mér líður illa ef þær eru ekki snyrtilegar eða ef þær krumpa, rifna, ofl.

Líka í sambandi við bækurnar mínar eins og t.d. skólabækur, ég fæ alveg komplexa ef ég er að nota yfirstrikunarpenna og það fer út fyrir eða of mikið eða subbar eitthvað út.

Það er allskonar meira :P

En annars þá er ég ekki aaalveg að fatta hvað þetta er að gera hérna á /dulspeki ?

Bætt við 21. febrúar 2008 - 21:17
Já annað - ég er með svakalega áráttu fyrir sléttum tölum. Þegar ég hækka í sjónvarpinu þá get ég aldrei haft volumið á t.d. 37 - það verður að vera 40. Annars get ég ekki hætt að hugsa um það og þá veit ég ekkert lengur hvað ég er að horfa á í sjónvarpinu.

Ég er líka með einhverja áráttu fyrir því að láta tennurnar mínar klikka á meðan ég tel. Þá tel ég 1, 2, 3, og tennurnar gera svona hljóð á sama tíma og ég tel. Hef gert þetta síðan ég man eftir mér.

Ohh, og þegar ég borða nammi með mörgum litum, þá raða ég alltaf upp eftir lit, svo tel ég því það þurfa að vera jafn margir í hverjum hóp. Ef það eru ekki jafn margir þá borða ég eða jafnvel hendi þeim sem eru afgangs. Svo raða ég þessu snyrtilegra upp áður en ég get notið þess að borða þetta.. Eheheh.

Ég þarf líka alltaf að hafa rör. Ég veit ekki hvort það tengist þráhyggjunum mínum eða hvort það sé bara eitthvað thing. Ég verð alltaf að hafa rör í öllu nema rauð/hvítvíni.

Ég er verð alltaf að vera komin ákveðin stað þegar ég er að labba úti áður en eitthvað ákveðið gerist, td áður en ákveðin bíll fer fram hjá mér, ef hann fer fram hjá áður en ég er komin á þennan stað þá verð ég að gera þetta 10 sinnum í viðbót án þess “tapa” svo verð ég að labba á öll holræsi líka. :P

Hahaha! Ég var svona þegar ég var lítil xD Ég gerði það sama og vitringur með þarna snerti thingið.. og svo bara váá það var svo mikið xD ef ég hoppaði á einum fæti þrisvar sinnum þá bara VARÐ ég að hoppa á hinum líka þrisvar sinnum því að annars fannst mér eins og einhvað slæmt myndi gerast! svona varð allt að vera pörfekt! Ég er ekki svona lengur sem betur fer :)

Mikið er gott að vita að maður er ekki einn. “Þjáist” greinilega af því sama og margir aðrir hérna, eins og að vera komin á ákveðin stað, og varðandi hljóðið þá þarf það alltaf að vera tala í 5x töflunni sem er böggandi því 20 er of lágt og 25 of hátt:P Svo hef ég svakalega áráttu gagnvart formum, eins og með rúðuþurrkur t.d. þær þurfa að hreinsa fullkomlega svo að skilin á milli hreins og óhreins séu greinileg og mér líður svo vel þegar form passa saman ef ég er að raða í kassa t.d. og það passar ekki og það myndast holrúm þá líður mér illa.

Djöfull er maður furðulegur!

ég er ekki einn um þetta, en ég þarf alltaf að flokka geisladiskana/plöturnar/dvd-diskana mína eftir hljómsveitum og í aldursröð. Einnig þurfa allir diskarnir að snúa ‘rétt’, þ.e.a.s. stafirnir á diskunum ÞURFA að vera beinir.

Svo er líka fullt af öðru smávægilegu, t.d. finnst mér óþægilegt að stíga á horn á gólfflísum, ég þarf alltaf að stíga á miðja flísina.

Svo tel ég líka allar hurðir í íbúðum sem ég kem í og þarf að búa til ákv.mynstur úr þeim og ýta svo tungunni á endann á jöxlunum í takt við það þegar ég tengi hurðirnar saman með “línum”. Erfitt að lýsa þessu, og ég hef ekki minnstu hugmynd um það hvers vegna ég geri þetta eða byrjaði á þessu.

Svo líka að ef ég klóra mér, þá þarf ég alltaf að strjúka yfir það svæði sem ég klóraði mér á í gagnstæða átt. sama með ef eitthvað strýkst við mig í eina átt, þá þarf ég alltaf að strjúka sama svæði í gagnstæða átt.

svo VERÐ ég alltaf að geta rétt úr hnjánum mínum og tánum, ef ég get það ekki, þá fæ ég innilokunarkennd. Það var sérstaklega óþægilegt þegar ég var á tónleikum með Sinfóníuhljómsveit Íslands, og ég sat á miðjum bekknum og gat ekki farið neitt til að teykja úr mér, ég var að verða brjálaður.

svo er margt annað álíka spes

Þetta kallast að vera OCD á enskunni.. Eða Obsessive compulsive disorder en þetta er mjög mjög algengur geðkvilli sem virðist vera einkum algengur hjá greindari hlutum samfélagsins þó að hinir fái eitthvað af þessu líka

Sjálfur er ég pínu obsessed með að hafa alla svona hópa eins..

Ef ég ætti t.d. 2 hringadróttinssögur í kylju formi og eina í harðspjalda myndi mér líða illa og myndi örugglega enda á að laga það þannig að þetta væri í stíl..

Mér finnst líka að margir hlutir verði eiginlega að vera eins báðum megin/Speglaðir til að vera flottir það er þó ekki alveg jafn algengt. (þetta gildir t.d. um tattoo og þannig þó að þessi þráhyggja hjá mér hafi minnkað talsvert síðustu ár hjá mér.

Afhverju er þetta samt Dulspeki grein?

Ég stíg aldrei á strik í gangstéttum og stíg alltaf yfir þau með hægri fæti og vinstri fæti til skiptis og ef ég geri það ekki þá fæ ég bara hita í fæturna og líður óþægilega í þeim :') svo get ég líka adrei horft á sjónvarp eða lesið upp í sófa nema það sé lokaðar allar skáphuriðir og lokað inn í herbergið mitt, fram í forstofu og inn á bað og ég verð helst að hafa bæði heimasímann og gemsann minn hjá mér (allt fulkomið) og það er alveg fullt fleira svona og þetta er geðveikt pirrandi :)

einu sinni þegar ég var lítill að þá voru gangstéttirnar gerðar úr steiptum plötum sem voru ca. 1x1 metri. alltaf þegar ég labbaði á þessum gangstéttum þurfti ég að sjúga upp í nefið um leið og ég steig í hægri fótinn í hverjum kassa fyrir sig því þá yrði styttra að bíða til jóla xs

og það var líka þannig að þegar ég horfði á beittann hlut t.d. blýant að þá þurfti ég alltaf að strjúka frá miðjunni á honum og út á endann því að mér fannst eins og æðarnar mínar myndu festast einhvernveginn við blýantinn :s

svo ennþann daginn í dag er allskonar skrítnir hlutir sem ég þarf að gera :)

jæja ég er með eina rosalega pirrandi þráhyggju ef það er munstur í gangstéttinni eða hellur þannig það kemur “skarð” á milli þá má ég aldrei stíga á skarðið eða þar sem munstrið breytist og líka ef það er sprunga í helluni þá má ég ekki stíga á helluna og hoppa stundum yfir hana líka þegar ég labba yfir götu þá má ég aldrei stíga á hvítu línuna í miðjunni og ef ég labba yfir gangbraut þá verð ég aðeins að stíga á hvítu línurnar síðan er ég með kæk að branga í puttunum alltas í sömu röð en ég næ að braka í öllum puttunum bara með að kreppa hnefan en ég þekki engan sem getur það…