Mannskepnan er ekki náttfari, því er hún ekki vön að athafna sig eða dvelja öllum sínum stundum í niðamyrkri. Nóttinn er tími myrkurs, myrkrið hefur margt að geyma sem augu og vit okkar mannana sjá ekki né skilja, því hefur nóttin og myrkrið alltaf verið ógvekjandi og dularfullur heimur í huga okkar. Í myrkri hefur maður ekki þau völd sem hann hefði annars og því tekur ofsahræsla við.

“Draugar”, “forynjur” og óhugnarlegir hlutir sem við getum ekki útskýrt eru partur af þeim heimi líka þ.e. eitthvað sem við álítum ógnvekjandi og dularfullt, því er eðlilegt að Nóttin (tími myrkurs) hafi orðið að skjólshúsi fyrir öll slík fyrirbæri í huga mannsins í gegnum mannkynsöguna.

bla bla bla …mér leiðist og ég er með kvef

Draugasögur eru oftast látnar gerast á nóttunni af því að á nóttunni er fólk oftar eitt, varnarlaust og það getur verið erfitt að sjá í myrkrinu. Þannig verður draugasagan skelfilegri og áhrifameiri. Ég hef séð eitthvað sem kalla mætti “drauga” á daginn en ég tek meira eftir svona “draugalegum” fyrirbrigðum í daufri birtu (hvorki of miklu ljósi né myrkri).

Það eru líka draugar á daginn,fólk er bara opnara fyrir þessu í myrkri.

Það er ekki endilega bara um kvöld, í dagsbirtu ertu ekki eins “Tens” og ert ekkert að spá í drauga. Á kvöldin ferðu að hugsa “Það er örugglega draugur hérna einhverstaðar ” :'D
en í hryllingsmyndum er búið að búa til þá hugsun að draugar komi bara á kvöldin/nóttunni, þú sérð mjög fáar draugamyndir þar sem það kemur svífandi andi kl 3 um daginn ;).

Skoðaðu þetta http://www.hugi.is/dulspeki/threads.php?page=view&contentId=3571992

Það er ekki endilega þegar það er kvöld eða nótt, bara þegar það er dimmt. Þegar það er dimmt sér maður ekki jafn vel í kringum sig, og þá fer maður að ímynda sér að það sé eitthvað annað þarna en venjulega.

Þar sem ég er ekki draugur sjálf þá get ég ekki svarað með myrkra dæmið. Kannski er hurðin milli okkar heims og drauga heims alltaf lokuð á daginn. ;D Nei, en alla vega. Hún amma mín sagði mér að alveg aftur í miðaldir þegar allir sváfu saman í stofunni var útaf því að það voru alltaf sagðar draugasögur á kvöldin svo að enginn færi eitthvert burt um nóttina og þar að leiðandi kólnaði í herberginu. Því færri manneskjur í herbergi með engum hitara, því minni hiti. Þannig að allir urði hræddir við myrkrið og enginn þorði neitt. Og ég held að þetta hafi bara haldið áfram fram til nútímans og síðan þá held ég bara að fylgjur komi á daginn. En hvað veit ég! =D

Vegna þess að draugar eru skíthræddir um að þeir sjái menn á daginn :o

ég held að af því að maðurinn sefur á næturna, þá hafi sú hugmynd þróast að aðrar verur fari á stjá meðan við sofum. Þessvegna kannski trúir fólk því að draugurinn/andinn sé þarna á kvöldin eða næturna en ekki daginn. Við sjáum það sem við viljum sjá og að sem að við teljum okkur trú um að sé þar.

Já veit gamall korkur ..

En ég hef séð draug um dag =) um morgunn meira að segja :O þegar það var ekki dimmt