Það er bull í köllum sem segja að það eigi ekki að trúa á eitt eða neitt.

Það er ekkert slæmt því það að trúa á Guð frekar en það er að trúa því að menn geti flogið með því að blaka höndunum. Ýmislegt sem við hinsvegar gerum og byggist á slíkum forsendum getur endað illa.

Ef tveir hópar trúa á tvo mismunandi Guð-i og siðareglur sem taldar eru komnar frá þeim eru taldar algildar af þessum ákveðnu hópum, gæti það vel leitt til illinda á milli þeirra ef siðareglurnar stangast á og annar hópurinn reynir að hafa áhrif á hinn, eins og gengur og gerist. Það er ýmislegt sem er gert í nafni trúar sem getur verið slæmt, t.d. krossfarir eða sjálfsmorðsárásir.

Það er ekkert slæmt við trúnna sjálfa eða fólkið sem trúir, fyrr en það gerir slæma hluti að sjálfsögðu.

Það sem er aðallega slæmt við það að trúa á guð er að mínu mati trúin sjálf.

Trú sem þekkingarfræði (fullvissa án raka) er gagnslaus og því er líklegt að hún muni skila okkur rangri þekkingu. Ef þú trúir á guð þá ertu að segja að trú sé góð og gild þekkingaraðferð.

Þá ertu líklegri til þess að hafa rangar þekkingu og þá tekurðu siðferðisdóma byggða á rangri þekkingu. Það er slæmt.

Fleira kemur til en þetta er eitt atriði amk.

Annars mæli ég með greininni “Rétturinn til sannfæringar” eftir William K. Clifford í bókinni “Erindi siðfræðinnar”, er til á Landsbókasafni og auðvitað á netinu (fysti kaflinn)

Allt er til, það sem þú trúir á gerist, það er gott að trúa á sama guð svo við förum öll á sama stað.

Það er hægt að líta á þetta frá fleiri en einni hlið.

Sumir mundu koma með þau rök að trú styrki manninn og leiði hann um betri vegi gegn um lífið. Trú gefi manninum góð lögmál til að lifa eftir og stuðli þannig að betri heimi.

Aðrir mundu segja það að trú sé ekkert nema tilraunir óstyrks fólks í ógnvekjandi veröld til að finna fyrir vernd og öryggi. Að trú sé tilkomin vegna hræðslu og ósjálfstæðis.

Ég er sammála hvorugu, og ég held að trú sé góð fyrir suma og slæm fyrir aðra. Sumt fólkið tekur hana ekki 100% alvarlega..það lifir bara eftir lögmálum trúar sinnar og reynir að koma vel fram við náungann um leið og að stofna þéttari samfélög. Þetta er dæmi um trú sem virkar vel á heiminn sem við búum í. Aðrir taka trúna svo alvarlega að það er tilbúið að gera hvað sem er til að fylgja sinni “köllun”. Flest stríð í heiminum eru vegna svoleiðis fólks og öfgatrúar þeirra. Þeir telja sína trú vera það eina sem eitthver grunnur er fyrir í heiminum og annað fólk eigi að gjöra svo vel að átta sig á því eða þjást á einn eða annan hátt fyrir villutrú sína. Svona einstaklingar eru því miður til í tonnum í hverju einasta trúfélagi á jörðu. Mismikið auðvitað, en mér hefur fundist Kristnin hvað ágengust að þessu leiti í gegn um söguna.

Trú er ótrúlega viðkvæmt málefni, og að sumu leiti vegna þess hversu flókin hún er. Ég efast um að mannskepnan muni nokkurn tíma komast að sameiginlegri niðurstöðu um trú og gildi hennar.

Þessvegna er spurningin þín ómöguleg ef þú vilt svar…en frábær til að fá umræður af stað og fá fólk til að hugsa :)

EF það væri ekki fyrir trúarbrögð væri ábyggilega vinna um helgar, en hinsvegar væri aðeins minna ofbeldi í heiminum……..minna ofbeldi eða frí um helgar?

Það er ekkert rangt við að trú á einhvern vissan guð og þessháttar.. Það er samt í biblíuni, fyrra testamentinu að það sé bannað að dýrka aðra guði og eikkað, og að það eigi að drepa þann sem reynir að leyða þig á aðra trú… en það eru bara einhverjir vissir sem trúa á alla biblíuna…

En persónulega sé þá finnst mér samt sumir ganga og langt með sín trúarbrögð… eins og það eru sumir svo kristnir að þeir myndu skrá sig úr þjóðkirkjuni ef samkynhneigð hjónabönd yrðu leyfð… hreint og beint bara fáranlegt.. :/

Trúir voru gerðar til að beina fólki og ekkert annað.. Það er bara gott að trúa á eitthvað, en ég er samt trúleysingi eins og stendur.. en fólk finnur bara sína trú sem hendar sínum persónuleika.. Ef það er einhver ein rétt trú þá er það trúin sem maður trúir mest á sjálfur og passar best við mann og mans persónuleika.. Það er það eina rétt ef eitthvað er.. :)