Nú er svo komið að ég hrífst mjög af forn germönskum goðafræðum sem yfirleitt ganga undir nafninu Ásatrú. Einnig hrífst ég af öllum arískum forn sögum og trúarbrögðum. Öll indo-evópsk trúarbrögð eiga sér sameiginlega uppruna, enda allt indó-evrópskt fólk skylt. Þetta byrjaði líklega í karlmannslegir sólardýrkun, eitthvað sem hefur einkennt arísk trúarbrögð frá uppruna þeirra. Sólin táknar hið karlmannlega… sólin er það afl, sú orka og sá faðir sem gefur jörðinni líf. Sólin er serðir jarðarinnar. Sólin með geislum sínum kemur fyrir lífi á jörðinni með því sem kallast vísindalega ljóstillífun. Jörðin er móðurlíf, hún er cthonic, hún tekur við sæði sólarinnar og skapar líf. Í heiminum eru tvær hliðar… Lunar sem er hið kvenlega sem tekur við frá og er mótað af hinu karllega, Solar. Julius Evola tjáði að allar merkar siðmenningar byrjuðu á Solar sviðinu og uns þær hnignuðu í Lunar sviðið, þar sem að umburðarlindi og móttaka.. en ekki fítonskraftur og aðgerðir ráða. Við lifum í heimi sem er hnignaður, við lifum í heimi hins kvenlega, þar sem að allt er mótað af fjöldanum og maður aðgerða og ástríðu er litin hornauga á meðan maður veraldlegra gæða og undirlægju er kosinn.

Ekkert varir að eilífu.

Heimurinn fer í hringi. Hann er eilíf hringrás. Ekkert variri að eilífu. Brátt kemur að því að hin lunaríska siðmenning sem við lifum í nú tekur á enda. Þá mun aftur sólarískt veldi rísa, þar sem að philosopher-konungar munu drottna, en ekki hið júðska-hnignaða-kapítalíska maurakerfi er afsprengist af lunar áhirfum. En þangað til skulum vér ríða tígrinum, ríða öldunni sem hinn fallandi vestræni heimur “nútímans” er!

Heill sigur!
Mortal men doomed to die!