Jú ég las Celestine handritið og fannst hún mjög góð, hún breytti reyndar ekki lífi mínu heldur opnaði frekar hug minn fyrir því hvort það sé í okkar valdi að sjá umfram hinn snertanlega heim eins og er lýst í bókinni.

Eg hef lesið Celestine handritið og það var fyrir mér á margan hátt meira sem staðfesting á mörgu því sem ég hef pælt í. Td. þetta með að tilviljanir séu ekki tilviljanir, heldur til að benda manni á vissa þætti og vissa aðila sem hafa hvor öðrum eitthvað að færa. En við horfum svo oft fram hjá þessum hlutum að þeir virðast aðeins eðlilegur þáttur í lífi okkar. Sem dæmi hittir maður manneskju sem maður hefur ekki séð í mörg ár, en droppar svo skyndilega upp í hugann, og svo mætir maður viðkomandi á næsta götuhorni. Svo líka annað, maður hittir kanski manneskju í útlöndum sem maður hefur ekki séð í mörg ár hér á klakanum, en hittir viðkomadi svo á þennan hátt. Hvað er verið að segja manni? Tekur maður eftir því? Fyrir mér eru ,,tilviljanir" grundvöllur fyrir svo mörgum aðskildum þáttum í lífi okkar, en sem leiða okkur á okkar braut.

Kveðja agny.