oki þetta er mjög langt en vill einhver reyna að ráða þetta fyrir mig.(afsakið stafsetninguna)

Ég var í tíma í skólanum sem ég er í núna og sat við hliðina á vinkonu minni sem er með mér í þessum skóla tímin var búinn og við vorum að labba út þegar mér fannst ég hafa gleimt einhverju og byrjaði að tína stöff af borði sem einhver stelpa en hætti og labba út vinkona mín var þarna fyrir utan en ekki sama stelpan þetta var stelpa sem var með mér í gamla skólanum mínum(grunnskóla ég er í menntaskóla) og ég labbaði með henni eins og ekkert hafi í snúist en er komin í grunnskólan og labba með henni að skópunum og sé aðra vinkonu mína og kalla á hana en hún hverfur svo labba ég að skáp vinkonu minnar sem ég var að labba með og hún er að taka úr skápnum sínum og ég spir hana hvernig sé í mentaskóla sem hún er í og hún segir að allt sé frábært og hvernig sé í mínum og ég svara ekki. (þetta er ekki mjög spennadi byrjun) við hittum einhverja vinkonu hennar(sem ég hafði alldrei séð áður)hún er af tælenskun, kínverskum eða einhverjum svolis upprunna og byrjar að segja okkur frá því að frændfólk hennar af líkun upprunna hafi mist báðar dætur sínar. þetta fólk var víst mjög ríkt ein af ríkurstu fjölsk í heimi og á einhverja landareign á íslandi sem er mjög verðmæt og falleg það er bjarg eða eithvað álíka og er mjög langt og lóðrétt niður fjölsk sem um er rætt er mjög leið (auðvitað) og ætlar að gefa íslandi eignina þegar þau deija eða í minningu dætranna man ekki hvort og við erum staddar þar og heyrum manninn faðirinn segja þetta í ræðu sem er haldinn á staðnum að viðstöddu fullt af virtu ríku og háttsettu fólki og mér, tælensku stelpunni og vinkonu minni en þetta er önnur vinkona mín og í þetta skipti ein að bestu vinkonum mínum við stöndum sitthvoru megin við borðis sem faðirinn heldur ræðuna við og bordið er allveg við brattan allveg yst á og mjög vel fest þegar fólkið fer erum við þarna eftir og ég halla mér framm til að sjá vegginn og held í borðið af því að í vegnuinn er úr fallegum steintegundunm eða eithvað borðið losnar vinkona mín reynir ekki að hjálpa mér og ég dett ég dett niður ótrúlega hæð og á örugglega eftir að deyja en ég finnn samt inní mér að ég get lifað þetta að þá þegar ég er allveg að lenta og líklega deyja byrtist þetta rosa ljós og þá vakna ég. þetta var ekki martröð alls ekki ég vaknaði bara venjulega og reyndi að sofna til að lenda.

smá útskýring
ljósið: einhverskonar fyribæri sem kemur í öllum draumum mínum(sem eru mjög fáir) í allskonar myndum og reddar mér úr vandræðum sem eru oftast ég er næstum dauð sem draumarnir mínir snúast fjalla oftast um( ég er næstum myrt en þá kemur ljósið í einhverri mynd ég verð næstum undir bíl en þá kemur ljósið) kona sem mamma mín þekkir sem ræður drauma eða eithvað þannig sagði mér að þetta sé einskonar verndar engill eða hjálpari en mamma sendi mig á fund með henni útaf draumunum mínum þegar ég var lítil (allavega yngri en 8 ára)