Ástæðan fyrir því að ég ætla að fjalla um Dauðann er það að það er eitt sem allir eru hræddir við á einn eða annan hátt.
Og örugglega flestir hafa uplifað það á einhverjum tímapunkti í lífu sínu að hafa næstum dáið(það hefur gerst OF oft fyrir mig).

Við deyjum ÖLL einvherntímann,þ.e staðreynd.
Ef við myndum lifa lengur en við raunverulega gerum í dag,væri miklu meiri mengun í heiminum en ella.
Reyndar er dauðinn ekki nálægt því að líkjast Final destination-myndunum. Hann birtist reyndar ekki einu sinni,Við einfaldlega deyjum bara.En ég trúi samt ekki að maðurinn með ljáinn komi að sækja mann(það eru bara kerlingarbækur)

Oft spékúlera ég einfaldlega í því,maður veit aldrei hvenær né hvernig maður deyr,eða hversu sársaukafullan dauðdaga maður fær,ég gæti alveg eins dáið á morgun.
En samt í öll þau skipti sem ég næstum því dó,gerði ég það samt ekki. Enginn GUÐ kom nálægt því(ég einfaldlega var bara svo heppin).

Oft spyr maður sig Afhverju? maður bjargaðist á svona ótrúlegan hátt.