Ég hef eiginlega enga skoðun á þessu en dreg þetta þó í efa..

Ég held að þegar andar séu reknir úr manni, lenda þeir í einhverjum öðrum, sem eru ekki langt frá. Dæmi um þetta er Fallen með Denzil Washington (sennilega vitlaust skrifað). Þar kom þessi hugmynd fram að andinn myndi lenda í því næsta sem er lifandi…

Þegar Jesú (gaurinn frá Guði) var á rölti um daginn (árið) þá mætti hann andsetnum manni sem engir fjötrar gátu haldið vegna þess að andarnir voru svo sterkir (e-s staðar í guðsjöllunum). Um leið og andarnir sáu Jesú, báðu þeir sér strax griða en reyndu þó að koma upp um Jesú: ,,Hvað villt þú okkur, sonur Guðs?“ Jesú þaggaði niður í þeim og rak þá út af manninum en þeir báðu um að fá að fá að fara í nærlyggjandi svínahjörð til þess að lenda ekki á ,,reiki” eins og weider er að tala um. Þegar í svínin var komið, misstu þau öll vitið og stukku fram af bjargi og dóu. Þá er spurningin, ef andarnir vildu ekki verða líkamalausir, hvers vegna drápu þeir þá líkamana sem þeir fengu þó að hafa?
Talað er um að þeir andar sem ráfa nú á jörðinni, séu þeir sem tóku afstöðu með Lúsífer á sínum tíma og hafi verið kastað að eilífu út úr himnaríki. Guð (eða einhver annar) er þá ekki að fara að taka þá í sátt neitt á næstunni. Í biblíunni er talað um að þeir fái að deila helvíti með Lúsífer og vinum hans.

Þótt maður sé ekki beint trúaður, getur stundum verið nokkuð fróðlegt að lesa biblíuna og kóralinn. Líka að kynna sér sem flest trúarbrögð. Þannig bæði víkkar maður sjóndeildarhringinn og fær miklu betra samhengi á heiminn í kringum okkur.