Ég veit ekki hve oft ég hef tekið upp símann og byrjað að hringja en sá sem ég ætlaði að hringja í var að hringja í mig en ég tók símann upp áður en síminn byrjaði að hringja og nátturulega oft hefur verið á tali því að hann er að reyna að hringja í mig. Ótrúlega spúkí

Þetta er alltaf að koma fyrir mig en samt er sterkast sambandið milli mín og mömmu, sérstaklega eftir að ég flutti að heiman! Það er ótrúlegt hvað hún virðist fatta ef mér líður illa eða er á leiðinni að hringja eða eitthvað og þá hringir hún eða kemur í heimsókn eða eitthvað… og líka með fullt annað, eins og ef mig vantar eitthvað… þá reddar mamma því án þess að ég biðji um það eða hafi minnst á það!

Ég held að ef fólk er tengt sterkum böndum þá sé þetta fylgifiskur :)

Kveðja,
Ljúfa

venjulega banka ég til að láta vita að ég er kominn í heimsókn, bara til að fá kannski að KOMA INN :)

Ég hef orðið vör við þessa óskiljanlegu þörf til þess að hafa samband við einhvern mér nákominn, af því “ mér finnst ” ég þurfi að gera það.
Það er því tilfinning sem knýr mann áfram, hvers vegna svo sem sú tilfinning er tilkomin.

Jæja, hvar á ég að byrja?

Ég hef oft lent í því að hringja í fólk sem er að hringja í mig á sama tíma, ég hef líka tekið upp símtólið og óvart svarað símtali frá manneskju sem ég var u.þ.b. hringja í.

Fólk segist einnig oft heyra dyrabjölluna hringja og er komið út til að taka á móti mér þegar ég er rétt að renna í hlaðið.

Slíkir hlutir koma fyrir ansi oft í gegnum lífsleiðina og það er nákvæmlega ekkert dulrænt við slíka atburði. Við munum eftir þeim þegar þeir gerast vegna þess hve ótrúlegir þeir virðast og þegar við segjum frá þeim hættir okkur til að ýkja þá umtalsvert. Í flestum, ef ekki öllum þessum tilvikum er um tilviljanir að ræða.

Ég er ekki að útiloka að einhverskonar hugboð geti borist á milli manna undir vissum kringumstæðum, það er ólíklegt að slíkur samskiptamáti hafi þróast með okkur einhverstaðar á lífsbrautinni en ef hann er til staðar þá hefur hann líklegast mynast til að vara okkur við bráðri hættu eða einhverju slíku. En ef hugboð eru möguleg, og þetta er mjög stórt “ef”, þá eru þau til komin vegna þess að líkaminn sendir frá sér einhver boð en ekki vegna þess að eitthvað dulrænt á sér stað.

Sjálf hef ég fulla trú á að það sé til e-ð sem heitir hugskeyti og maður getur þróað með sér. Ég er hins vegar ekki jafn viss um að þau séu e-ð sem lætur okkur hringja hvert í annað á sama tíma. Held að þetta sé e-ð sem við þurfum að þróa með okkur og getum notfært okkur til nytsamlegri hluta.
Það þarf samt ekkert alltaf að vera tilviljun þegar e-r hringir í mann á sama tíma og maður ætlar að hringja í viðkomandi.
Ástæðan getur bara verið almenn eins og að það þurfi að ræða e-ð fyrir ákveðinn tíma og ekki ólíklegt að báðir aðilar viti hvenær hinn er laus :)
Þegar manni líður illa hefur maður kannski ekki verið að hafa eins reglulegt samband og annars og þeir sem þekkja mann vel finna það og ekki ólíklegt að þegar maður loksins ætlar að fara að hafa samband að hinn aðilinn ætli líka að gera það.
Well..þetta er orðið frekar flækjulegt hjá mér en sem sagt..ég held að í þessum tilvikum sé hvorki um tilviljanir né hugskeyti að ræða heldur einfaldlega að einstaklingar þekkjast vel :)

Ég hef líka oft lent í þessu símavandræði. Ég er að fara að hringja í einhvern en hann er akkúrat að hringja í mig á sama tíma.