Samkvæmt sumum trúarbrögðum er hægt að endurholgast sem dýr. Þ.e.a.s. dýr hafa líka sálir. Nú eru menn að fjölga á kostnað annara dýrategunda. Þannig að samkvæmt því eru menn sem fæðast núna nýbúnir að hækka (eða lækka) í tign frá dýrastatus.
Annarst gef ég lítið fyrir eílíft líf og endurholgunarkenningar. Þær eru sannar en ekki á þann veg sem flestir vildu. Við lifum eilífu lífi í þeirri merkingu að efniseindirnar sem við erum samansett úr eru jafn gamlar alheiminum og þegar þetta birtingarform þesse efnis (æfin) er búið þá heldur efnið áfram að vera til. Verður fyrst mold, svo gróður, er étið af grasbít og þannig endurholdgumst við.

Líkaminn er áfengi sálarinnar. Málið er bara það að það er mikið betra að trúa því að það sé líf eftir lífið.

Andstæður spretta upp frá hver annari, ljós verður til frá myrkri og myrkur frá ljósi o.s.fr. er þá ekki líklegt að dauði spretti frá lífi og líf upp frá dauða… kannski

En kannski er líka gott fyrir fólk að trúa ekki á endurholgun, því þá veit það að það er bara þetta eina tækifæri og reyna þar af leiðandi að aðhafast sem mest

Þetta er ágætis pæling hjá þér.
Eitt sem mér þykir fyndið er fólk sem trúir því að ekki endurholdgist fólk bara aftur og aftur, heldur sé líka hægt að hafa samband við látið fólk. En það eru tvær algjörlega andstæðar hugmyndir…
Fólk er fífl!

það sem ég hef lesið um endurholgun og fleira sem tengist því. þá er sagt að allar sálir hafi verið skapaðar í uppihafi á sama tíma. ég kann ekki nánari skil á því. en sagt var að allar sálir séu jafn gamlar. bara sumar sálir hafa náð lengra en aðrar.

svo var líka talað um að tilgangurinn með þessu er að læra að samstilla vilja þinn við vilja guðs. þ.e.s.a að læra að elska náungan eins og sjálfan þig, og að fyrirgefa og já . fleira í þeim dúr, ég þarf að fara að rifja þetta upp .

svo var líka talað um sjálfsmorð. og að það sé hámark sjálfselskunar, eða með stærri syndum sem hægt er að fremja að. maður má svo spyrja sig afhverju guð lætur fólk þjást, t.d gæti þetta komið af stað hugleiðingu um líknardráp.

það kemur upp í hugann þar sem talað var um sálir sem hafa upplifað svo miklar hörmungar á jörðinni að þær neita að fæðast aftur. og þá verður þróun þeirra hægari. af einhverjum ástæðum.

þetta sem ég er að vitna í eru bækur eftir edgar cayce. en það sem sumir eru að velta fyrir sér. hvort það sé til annað líf. þá er svo margt í þessum heimi sem bendir til að það sé meira en augað sér. t.d segir jesú að það sem þú gerir öðrum, geriru sjálfum þér. nú hef ég lesið margar lýsingar af mönnum sem eru t.d í stríði og drepa mann. og þeir lýsa því að tilfiningin sé hræðileg. kannski því þeir hafi drepið eitthvað í sjálfum sér um leið.

en. the name of the game er að læra að verða betri persóna. skilst mér allavega af því sem ég hef lesið um endurholgdun.