ATH!
Þessi grein er tekin í óleyfi frá <a href="http://www.sigurfreyr.com“>sigurfreyr.com</a> en vegna áhugaverðar umræðu verður henni ekki eytt héðan.

Greinina má finna á réttum stað <a href=”http://www.sigurfreyr.com/nasisminn.html“>hérna.</a>

Í gegnum árana rás hafa átt sér stað atburðir sem eru ill-skiljanlegir. Ein af þessum ráðgátum er hvernig fátækur, óskólagenginn og ættlaus maður, Adolf Hitler gat orðið næstum einvaldur þýsku þjóðarinnar. Saga hans er kraftaverki lýkust. Þegar hann gekk inn í Þýska verkamannaflokkinn var hann ekki annað en kjaftaklúbbur með innan við tíu meðlimi. Á nokkrum mánuðum tókst Adolfi með feiknalegri atorkusemi og óbilandi vilja að breyta þessum ómerkilega klúbbi í fjöldahreyfingu sem stefndi hraðbyri til æðstu valda. Þegar Hitler tók síðan við stjórnartaumunum tókst honum að leysa gífurleg og nánast óyfirstíganleg samfélagsleg vandamál á nokkrum árum. Full atvinna, hagsæld og vaxandi þjóðleg reisn var ávöxtur fyrstu stjórnarára hans.

Þjóðfélagsfræðingar telja að skýringar á uppgangi Nasistaflokksins sé fyrst og fremst að finna í þjóðfélagslegum kringumstæðum þess tíma. Það verður hins vegar ekki borið á móti því að persónuleiki Adolfs Hitler hafði mikið að segja og réð jafnvel úrslitum í viðgengni og þegar frá leið í ósigri þjóðernisjafnaðarstefnunnar. Hér verður fjallað um fyrirferðarmikinn þátt í persónuleika Hitlers, sem sjaldan er vikið að. Nefnilega fádæma áhuga hans á göldrum og dulfræði ýmiss konar.


Kynferðisleg sefjun var mikilvægur þáttur í áróðursstríði nasista. Hitler setti á svið sjónarspil með fínlega dulbúnum kynferðislegu sjónarspili, sem höfðaði til sadó-masókiskra ímyndana hinnar bældu miðstéttar. Þýskir hugsuðir, eins og Wilhelm Reich og Ernest Bloch, vöruðu við því að vinstri hreyfingin höfðaði ekki til tilfinningalegra þarfa æskunnar og að nasistar hefðu klófest hið andlega og dulræna svið og að þessi staðreynd myndi ráða úrslitum. Menn höfðu aðvaranir þeirra að engu. Hugmyndafræðingar Kommúnistaflokksins svöruðu jafnvel hróðugir að ,,kynferðisleg ófullnægja þekktist aðeins hjá borgarastéttinni” og þess vegna litlar líkur á því að áróðurstækni af þessu tagi skilaði árangri meðal verkalýðsins. En eins og oft áður, þá stóðu kommúnistar nasistum langt í baki. Enda náðu hugir þeirra ekki lengra en, en að veraldlegum pælingum alþýðunnar.

*** Rúnir og norrænn goðafræði ***

Alan Bullock sagnfræðingur rannsakaði útlán Adolfs Hitler á bókasöfnum og var niðurstaðan sú, að lesefnið sem var honum hjartfólgnast fjallaði um austræn trúarbrögð, jóga, galdra, dáleiðslu, stjörnufræði, rúnir og norræna goðafræði. Í minningum æskuvinar Hitlers, August Kubisek, kemur fram að Hitler hafi verið gagntekinn af hinum fornu hetjusögum um Niflunga og hina miklu norrænu æsi. Hann sökkti sér niður í efni þeirra og smám saman urðu þær honum grundvöllur lífsviðhorfa, og fólu í sér þann sögulega og stjórnmálalega skilning, sem heillaði hann mest. Edda Snorra Sturlusonar var honum heilög bók. Ísland var, sökum varðveislu forngermanskra bókmennta, meðal göfugustu landa veraldar, einfaldlega vegna þess að þaðan var Snorra Edda ættuð.

Hitler gengdi herþjónustu í fyrri heimstyrjöldinni. Á meðan henni stóð samdi hann ljóð sem segir frá því hvernig hann gangi út að næturlagi og ,,risti rúnir á ývið Óðins og spinni örlagavef með myrkum öflum“. Hið kynngimagnaða merki Nasistaflokksins, hakakrossinn eða sólarhjólið, var valið sem merki hins nýja Þýskalands. Gunnfánar, skrautskildir, armbönd og jafnvel skriðdrekar voru merktir fornum rúnum. Stormsveitirnar höfðu tvær sól-rúnir sem auðkenni, en sól-rúnin stendur fyrir þrumufleyginn, sem var ginnhelgasta tákn Þórsdýrkenda. Ástæðan fyrir því að Adolf Hitler valdi þessi germönsku tákn var ekki einvörðungu vegna uppruna þeirra, heldur líka stoltsins vegna. Hann taldi að hinn norræni flokkur manna yrði á undanhaldi á næstu áratugum ef ekki yrði eitthvað gert, til að spora við því.

*** Mjölnir og hið aríska samfélag ***

Hitler var undir miklum áhrifum frá rúnafræðingunum Guido von List og Jörg Lans von Liebenfels. Báðir þessir menn stofnuðu leynireglur þar sem áhersla var lögð á norræn fræði, þýska fornsögu og ásatrú. Á heiðnum helgidögum fóru reglufélagar á afvikna staði úti í náttúrunni, kveiktu elda, lásu úr Eddukvæðum og ristu rúnir að fornum sið. Sumir höfundar hafa haldið því fram að þeir hafi haldið árstíðabundin blót þar sem gyðingum var fórnað, en enginn fótur er fyrir slíkum kviksögum. Andúð á gyðingum var hins vegar stór þáttur í hugmyndafræði þessara hópa og mikið lagt upp úr að viðhalda hreinleika aríska kynstofnsins. Á þessum tíma voru gyðingar nánast einu ”nýbúarnir“ í Þýskalandi. Ýmsir siðir og félagstákn, sem síðar einkenndu nasistaflokkinn, voru hafðir í frammi. Meðal þeirra má nefna kveðjuorðið ,,Heil” og hinn framrétta arm, auk hakakrossins, sem álitinn var Þórstákn og átti að vísa til hamarsins Mjölnis, hamars Þórs goð þruma.

“Edda Snorra Sturlusonar var honum heilög bók. Ísland var, sökum varðveislu forngermanskra bókmennta, meðal göfugustu landa veraldar.”
Svo virðist sem List hafi getað séð inn í ókomna tímann því á dánarári sínu, 1919, skrifar hann vini sínum bréf og spáir því að árið 1932 verði komið á fót í Þýskalandi hreinu arísku samfélagi. Þessi nýja samfélagsskipan muni afnema lýðræðið og kippa fótunum undan efnahagslegu og stjórnmálalegu valdi gyðinga. En gyðingar áttu að miklu leiti atvinnutækin í Þýskalandi á þessum tíma. Liebenfels er einnig bjartsýnn á framtíðina því í sendibréfi til reglubróður síns segir hann:

,,Hitler er einn af nemendum okkar. Einn daginn verður þú vitni að því, að við munum í gegnum hann bera sigur úr býtum og byggja upp hreyfingu, sem fær allan heiminn til þess að skjálfa.“

Ræðusnilld og miðilsgáfa Hitlers

Adolf Hitler fæddist þann 20. apríl árið 1889 í Braunau, á landamærum Austurríkis og Bæjaralands. Þessi landamærabær hafði orð á sér fyrir að vagga frægustu miðla Þýskalands. Þýska sálarrannsóknarfélagið sótti miðla sína til fæðingarbæjar Hitlers og er talið að einn þeirra hafi meira að segja verið frændi Hitlers. Margt hefur verið rætt og ritað um ræðumennsku Hitlers og þykir stundum með fádæmum hvílíku áhrifavaldi hann gat náð yfir áheyrendum sínum. Margir telja að sefjunar- eða dáleiðslumáttur hans hafi átt rætur að rekja til miðilsgáfu, sem Hitler átti að búa yfir í ríkum mæli. Miðilshæfileikinn gerði honum kleift að túlka leyndustu tilfinningar og kenndir áheyrenda sinna og segja það helst sem þeir vildu heyra. Þegar æsingaræður Hitlers voru í hámarki hafði hann stundum náð slíku tangarhaldi á mannsöfnuðinum að hann fylgdi hreyfingum Hitlers eftir í hvívetna. Í hvert sinn sem Hitler sveigðist í tiltekna átt sveigðust fundarmenn með honum og þegar hann hallaði sér fram hölluðu fundarmenn sér einnig fram. Við lok ræðunnar sátu þeir síðan ýmist hljóðir í óttablandinni lotningu eða stóðu öskrandi í æðisgengnum fagnaðarlátum. Fyrir kom að fundargestir gátu ekki afborið ástríðuhitann og féllu hreinlega í ómegin.


Ræðusnilld Adolfs Hitler á sér enga samsvörun í sögu stjórnmálanna. Með blæbrigðaríkum hljómi og hrynjandi raddarinnar og listrænu samspili handa og líkamshreyfingar tókst honum að spila á viðkvæma strengi tilfinninganna og túlka dýpstu og leyndustu þrár fjöldans. Hermann Rauschning sagði um áhrifamátt Adolfs Hitler: ,,Það er trumba seiðmannsins sem glymur í kringum Hitler. Andadýrkun, töfrar og tryllingsdansar Asíu- og Afríkuþjóða eru þeir þættir sem eru uppistaðan í dulmætti hans. Hin frumstæða villimennska hefur vaðið inn í heim vestrænnar menningar.”

Hermann Rauschning, höfundur bókarinnar Hitler talar var í aðstöðu til að fylgjast náið með Foringjanum. Hann var sannfærður um að Hitler væri haldinn öflum utan hans sjálfs, djöfullegum öflum, er gæddu hann yfirnáttúrulegum krafti. Rauschning sagði meðal annars:

,,Maður kemst ekki hjá því að hugsa um Hitler sem miðil. Hæflleikar miðilsins koma persónuleika hans sjálfs ekkert við. Þeir berast honum utan að. Þeir ná valdi á miðlinum. Á sama hátt virðist ótvírætt að dularfull öfl nái tökum á Hitler, einhverjir óhugnanlegir kynngikraftar, sem gera menn að verkfæri í hendi hans.“

Kenningar þess efnis að Adolf Hitler hafi starfað í nánum tengslum við einhverja ósýnilega meistara hafa skotið upp kollinum öðru hvoru. Sagnfræðingar hafa átt erfitt með að kyngja þeirri staðreynd að sá maður sem hefur haft hve mest áhrif á gang mannkynssögurnar á síðustu öld skuli hafi duflað í göldrum og öðrum hjáfræðum liðinna alda. Þeir sem rannsaka ævi Hitlers hleypidómalaust komast hins vegar ekki hjá því að viðurkenna að töfrar og dulræn reynsla gegndu mikilvægu hlutverki í hugarheimi Hitlers.

*** Samstarf nasista og tíbetskra lama ***

Á fyrstu árum Nasistaflokksins voru sendir út leiðangar til Tíbet til þess að nema hin, leyndu fræði lamatrúarmanna. Slíkar ferðir voru farnar með jöfnu millibili allt fram til ársins 1943. Heimsóknirnar voru gagnkvæmar því brátt hófu hindúar og tíbetskir lamar að flytja til München og Berlínar. Meðal þeirra var lami, sem nefndur var ”maðurinn með grænu glófana“. Hann var forspár og sagan segir að hann hafi skyggnst inn í framtíðina fyrir háttsetta leiðtoga nasistaflokksins. Hitler átti einnig að hafa leitað til hans með góðum árangri. Þegar sovéskir hermenn réðust inn í Berlín í lok seinni heimsstyrjaldar fundu þeir í valnum um þúsund lík Asíumanna í þýskum hermannabúningum. Engin opinber skýring hefur fengist á þessu kostulega fyrirbrigði.

”Sagnfræðingar hafa átt erfitt með að kyngja þeirri staðreynd að sá maður sem hefur haft hve mest áhrif á gang mannkynssögurnar á síðustu öld skuli hafi duflað í göldrum og öðrum hjáfræðum liðinna alda.“
Það sem bjó að baki hinnar sérstæðu samvinnu nasista og tíbetskra munka var sú trú að í Tíbet hefði aðsetur ,,Konungur óttans”. Þar áttu jafnframt að vera andlegar aflstöðvar sem gera átti Þjóðverjum fært að ná heimsyfirráðum og verða uppeldisstöð komandi kynflokks ofurmenna. Tíbetmunkarnir voru sannfærðir um að þeim væri ætlað í samvinnu við nasista að ryðja ofurmönnunum braut og koma á fót andlegu ríki, er vara skyldi í þúsund ár. Þessar kynlegu hugmyndir voru hluti af launhelgum Thulefélagsins, en meðlimir þess voru meðal fyrstu og áköfustu stuðningsmanna Hitlers.


“Aleister Crowley sagði að það væri engum vafa undirorpið að Hitler og nánustu samstarfsmenn hans hafi meðvitað og markvisst fært sér í nyt ýmis lögmál galdraiðkunar. ”
Hinar kynlegu óþýsku orðmyndir, sem Hitler hreytti út úr sér, minna á verndarmöntrur þær sem galdramenn nota til þess að verjast aðsóknum. Ef marka má þá einstaklinga sem telja sig hafa orðið fyrir slíkum aðsóknum fylgir þeim einatt köfnunartilfinning, en Hitler átti einmitt erfitt með andardrátt þegar hann fékk þessi köst. Hér að framan hefur verið greint frá hugmyndum Dietrichs Eckhart og meðlima Thulefélagsins varðandi hina ,,huldu meistara“ eða ,,Konung óttans”. Þessar hugmyndir hljóma eins og óðsmannshjal, en Hitler virðist hafa trúað þeim engu að síður. Í samræðum við Rauschning um þetta efni segir Hitler:

,,Hinn nýi maður er á meðal vor! Hann er hérna! Ég skal segja yður leyndarmál. Hinn nýi maður hefur vitrast mér - óttalaus og ógurlegur. Ég varð hræddur við hann!“

*** Djöflamessur og meskalín ***

Aleister Crowley hefur verið talinn með fróðustu mönnum á þessari öld um dulfræði og galdra. Hann dvaldi um tíma í Þýsklandi og fylgdist náið með því hvernig nasistaflokkurinn mótaði þýsku þjóðina. Crowley sagði að það væri engum vafa undirorpið að Hitler og nánustu samstarfsmenn hans hafi meðvitað og markvisst fært sér í nyt ýmis lögmál galdraiðkunar. Múgfundir nasista, með fánaborgum hakakrossanna, flöktandi blysum SS-sveitanna og hrífandi ræðum Foringjans, hafi verið djöflamessur heillar þjóðar. Crowley upplýsti einnig að tveir af helstu forvígismönnum Ordo Templi Orientis í Þýskalandi hafi fágað mælskulist Hitlers og kynnt fyrir honum notkun meskalíns. Undir áhrifum þess hafi Hitler síðan orðið sér út um ára eða demón, en tengsl við vætt af því tagi eru talin ómissandi í fjölkynngi, einkum svartagaldri.

**** Gyðingahatur, ekki uppfinning Nasista ****

Gyðingaofsóknir hafa gegnt stóru hlutverki í sögu evrópskra þjóða í aldaraðir. Rætur gyðingahaturs má rekja meðal annars til kristindóms enda hefur fyrirlitning á gyðingum verið eins og rauður þráður í gegnum kirkjusögu álfunnar. Prestar og biskupar kaþólsku kirkjunnar voru einatt fremstir í flokki þeirra sem hvöttu til ofbeldisverka gegn gyðingum. Þegar hamslaus skríllinn, knúinn áfram af logandi hatri, réðst með skemmdarverkum inn í gyðingahverfin, stakk ungbörn á hol, nauðgaði konum og brenndi gyðinga lifandi þúsundum saman lagði kaþólska kirkjan blessun sína yfir aðfarirnar. Í augum kirkjunnar voru gyðingar fordæmd og útskúfuð þjóð. Þeir voru bornir þungum sökum vegna morðsins á Jesú Kristi og í kirkjuritunum voru þeir aldrei nefndir annað en júðasvín og júðahundar. Meira að segja Tómas af Aquinas, dýrlingur kaþólsku kirkjunnar og eftirlætisgoð dulspekinga um heim allan, lagði til að júðar yrðu látnir bera merki sem auðkenndi þá frá kristnum mönnum. Það var ekki fyrr en á sjötta áratugnum að kaþólskan kirkjan samþykkti loks að fella úr bænabókum sínum bölbænir yfir gyðingum.

*** Marteinn Lúter ***

Marteinn Lúter, stofnandi mótmælendakirkjunnar, var í engu eftirbátur kaþólskra manna í hatri sínu á gyðingum. Hann hafði ákveðnar skoðanir á því hvernig leysa mætti gyðingavandamálið í eitt skipti fyrir öll. Athugum nú hvað Marteinn Lúter, andlegur leiðtogi íslensku þjóðkirkjunnar, hafði til málanna að leggja:

,,Hvað eigum vér kristnir menn að gera við þessa gerspilltu fordæmdu þjóð, gyðingana? Ég skal gefa mín hollu ráð:


(1)Bera eld að skólum þeirra og bænahúsum og brenna þau til grunna.

(2)Brjóta sömuleiðis og eyðileggja íbúðarhús þeirra því þar iðka þeir hið sama og í skólum sínum.

(3)Taka af þeim bænabækur og talmúðinn, en af þessum ritum læra þeir afguðadýrkun, lygi, formælingar og róg.

(4)Banna rabbínum að viðlagðri dauðarefsingu að stunda kennslu.

(5)Banna gyðingum með öllu frjálsa för um vegina.
Banna þeim að stunda okur og taka af þeim alla peninga og verðmæti úr gulli og silfri.

(6)Fá ungum gyðingapiltum og gyðingastúlkum í hendur haka og skóflu, rokk og snældu og láta þau strita fyrir brauðinu í svita andlits síns.

(7)Óttumst við samt sem áður að þeir vinni okkur tjón, þegar þeir þjóna okkur og eiga að vinna, þá skulum við endurskoða reikningana og sjá hvað þeir hafa haft af okkur með okri, og eftir að við höfum fengið það endurgreitt og skipt því réttlátlega niður skulum við reka þá úr landi.”


*** Lokaorð ***

Í dag er Nasisminn fórnalamb sömu aðferða og þeir beittu sjálfir. Þeim er lýst sem ómannlegum skepnum sem þrýfast á allskonar óeðli. En það gleymist að þeir voru fumkvöðlar á mörgum sviðum.
Í öllum stríðum er það sigurvegarinn er skrifar söguna. Í þessu tilviki voru það Bandamenn undir forystu Bandaríkjamanna. Gyðingar hafa mikil ítök í Bandaríkjunum, og hafa þeir kryddað sögu nasismans eftir hentisemi. Margt kann að vera satt um stríðsglæpi Nasista. En það má aldrei blanda saman tilfinningum, og staðreyndum. Bandamenn voru ekki síður grimmir í stríðinu, samanber atburðunum í Dresheden. Söguna ber að rannsaka, óháð eigin skoðunum og tilfinningum. En það hefur einmitt skeð, þegar saga nasismans hefur verið rannsökuð.

Kveðja.

1til2