Það er oft gaman að djamma, en það er líka oft gaman að ímynda sér óvin sinn í ástarleikjum við framandi dýr. En það getur haft óþolandi áhrif á samvisku ungs, fallegs drengs, að eiga óvin og setja hann í bobba í ímynduðum helvítum. Það getur jafnvel verið svo óþolandi að það eyðileggur fyrir honum djammið. T.d einu sinni þá var ég á 22 nýrakaður og flottur, ég var vel lyktandi og líkami minn var smurður kókosolíu frá galapagoseyjum. Í einni setningu var ég afar frambærilegur íslenskur þegn þetta kvöld og ef ég væri kvenkyns myndi ég líklegast ennþá muna eftir þessum glæsilega unga pilti sem spígsporaði um gólfið á 22 þetta laugardagskvöld öllum til ánægju og yndisauka. En hvað, jú viti menn. Það sem að gerðist þetta kvöld var ótímabær starfsemi ímyndunarafls míns það hreinlega fór á flug og varð óstöðvandi. Fyrst um sinn þá hélt ég að þetta yrði einungis smávægilegur pirringur en þetta leiddi því miður út í annað og miklu miklu meira.
Mér varð litið yfir salinn og sá þá allt í einu hvar Gunna Hólm stóð eins og myglaður rabbabari við barinn og þá kviknaði á peru í hausnum á mér og ég sá fyrir mér fyrrverandi manninn hennar hann Böðvar. Böðvar var ekki fyrr stökkinn milli eyrna minna en ég fann að hann var á höttunum eftir einhverju ógeðslegu einhverju sem líklegt var til þess að binda endi á skemmtilegt kvöld mitt sem afar myndarlegur ungur, kynþroska piltur. Böðvar heimtaði hænur með veski, ljón í kossiletti og kind með vindil og varalit. Þetta gerðist allt frekar snöggt en þó svo glöggt að mér varð það á að gubba svolítið yfir snaggaralega dömu úr Breiðholtinu svokallaðan breiðholtshólk. Þetta fékk mjög á mig og þó sérstaklega löðrungurinn sem hún veitti mér eftir að hún byrjaði öll að lykta af bjúgum og galli í neonglitrandi salnum við lagið Eye of the tiger. Þó þessi óskemmtilega reynsla vekti hjá töluverðan viðbjóð þá var hún ekkert á við þá mynd sem birtist mér af Böðvari þar sem hann svitnaði í dýrafansi, með sigurbros á vör, loðinn á bringunni, knúsandi tvær errilegar hænur með veski. Kindin með varalitinn stóð hins vegar við eins konar horn og sýndi það og sannaði að hún var með girnilegustu lambalærin síðan eftir seinna stríð.
Þetta eyðilagði kvöldið næstum fyrir mér og ég segi því við ykkur hin sem óskið stundum meðbræðrum ykkar ills. Hreinsið samvisku ykkar því þið vitið aldrei hvenær hún kemur upp um ykkur eða hvort hún kemur hreinlega einhverju óþekktu og ógirnilegu upp úr ykkur.
Þetta er aðeins eitt af þeim óteljandi dæmum sem ég hef frá að segja þar sem ég hef ekki aðeins komist í hann krappan heldur þurft að súpa seyði hugsana minna, það súra og velgjukennda seyði.
Þetta kvöld fór ég heim og stakk röri upp í rassgatið á mér og tróð síðan inn í það gaddavír, síðan tók ég rörið út og lét þann dag nægja í minni þjáningu því vissulega eru vegir samviskunnar órannsakanlegir.
Góðar stundi