Ja ef að Rósenberg yrði nú endurreistur þá þyrfti þjóðin náttúrulega fyrst að hyggja að því að undirbúa meðferðarstofnanir landsins vel og vandlega því það geta hæglega orðið uppi fótur og fyt þegar híbýli fyllast af sextíu tugguogþriggja kílóa technóbuddum og böllum. Auðvitað þarf nú samt að fara að leita kölska einhversstaðar því það er orðið eitthvað svo unaðslega kristilegt að kíkja á lífið þó svo að oft sé boðið betur en trúboði eftir klukkan fjögur. Gaukurinn er orðinn að amerískum þungarokkspöbb þar sem auðveldlega væri hægt að halda show þar sem að Jóhann Helgason og Eyjólfur Kristjánsson taka hvorn annan í rassgatið við vel heppnað gítarspil Skítamórals og Sigurrósar. Þó þetta gæti orðið nokkuð gróft atriði þá held ég samt að það gæti heppnast vel, enda listrænt og ég er handviss um að Ísfirðingar fussa ekki við smá tilbreytingu þar sem að búið er að banna þeim að standa uppi á borðum. Nú Hafnarkráin er búinn að gefast upp á þeirri ágætu loftræstingu sem þar var og sökum þess eru þar á vappinu léttklæddar og klobbalegar lopatussur sem segja manni rússnesk ævintýri á meðan að þær ylja manni með vinalegum vodkadrykkjum og brosa brjóstgóðum gin og klaufaveikisbrosum. Nú svo er það alltaf café ópera, sem er svona staður þar sem að getulausir uppar geta falið sig fyrir aftan samkynhneigða píanóleikara sem fá ekki að skemmta skemmtilegu hommunum af því að þeir eru einfaldlega of væmnir fyrir þessa hressu bossaglöðu víkingahomma sem ég er persónulega afar stoltur af að eiga hérna á ísilögðu hjarninu. Já þetta er drullulíf, bara ef að rósenbergkjallarinn væri kominn til mín núna þá myndi ég grípa lyfjabókina í hendingskasti og finna kokteilblöndu kvöldsins, létta mig um 487kíló á einni kvöldstund og fá mér sjálflýsandi rakspíra.