Sko svindlið liggur svolítið í kvenfólkinu. Maður herðir sig töluvert upp heima fyrir áður en maður fer út á djammið. Greiðir sér í takt við Elvis og Johnny Cash á meðan maður hreytir út úr sér break up setningum fyrir framan spegilin, í gítastellingunum. Svo vippar maður sér upp í rúm með svartan ruslapoka, á meðan hárgreiðslan er að harna og tosar svolítið í hann til þess að vera viss um að halda harðnaglanum í heilanum fyrsta hálftíman eða svo. Gallon af viskí,kippa af bjór og þá er nú vinurinn orðinn svo stór að hafsjór af stúlkum með stinn brjóst og rass gera að verkum að Elvis segir pass, því stælarnir eru það sem skiptir svo miklu í raun um það hvort gellan er að fara með þér heim eða ekki og ef hún er að fara með þér á annað borð þá eru það stælarnir og tilgerðin sem segja til um það hvorn búðingin þú færð að sötra. Ég t.d. lenti einu sinni í þessu líka hressandi atviki þar sem að ein nítján ára, fersk eins og ástaraldin, var að dilla bossanum eins og hunangsfluga fyrir framan mig. Fyst um sinn fylltust nokkrar æðar af ótímabæru blóði en ég áttaði mig þó fljótlega áður en sjálfur heilinn tæmdist og leit í spegilinn og sagði við sjálfan mig:I shot a man in Reno just to watch him die: Síðan gekk í með leðurskrefum að henni greip um hálsinn á henni og beit stykki úr honum og slefaði því í lófan á henni. Því næst sagði ég henni að ég ætti sjö strengja gítan en hann væri brotinn, líkt og hjörtun sem ég hefði unnið með honum gegnum ævina. Hún þóttist ekkert vera fyrir þessa leðruðu tónlistarwannabís, en var þó svoldið spennt yfir þessu lausa stykki sem ég náði úr hálsinum á henni og er ég leit niðrundan mér, brennivínssykruðum augum, þá sá ég hversu rök hún var að verða. Þá bauðst ég til þess að halda á henni heim og syngja fyrir hana á meðan Einangrunarblús. Þarna réði hún sér vart fyrir kátínu og ætlaði að fá að heyra meira og ókeipis bjór en þá var mér ofboðið. Ég sagði henni frá ranglætinu, öllum rössunum, brjóstunum, vörunum, hnjánum, olnbogunum og geirvörtunum, ég grét og sagði henni að ég eyddi stundum tveimur til þremur tímum í það eitt að vera töffari einn með sjálfum mér, og kynni ótal lúftgítarsólóa og spor en ekkert af þessu færði mér þá hamingju sem fylgir því að vera með rennisleipan rass, ruddaleg brjóst og ringlaðan nafla og tottandi varir, ekkert af þessu hafði standandi einn fyrir framan spegilinn, með tinnusvart Elvishárið, sígarettuna, Jack Daniels og klámblað. Ekki einu sinni Johnny Cash gat talið mér trú um það að rassinn á mér kynni að eyðileggja heilt kvöld hjá einhverjum, eða að leggirnir einir saman myndu kannski afmeyja einhverja sem ekki hafði dottið í leikfimi heldur myndi einungis hrasa við það eitt að sjá þessa leggi. Og ekki einu sinni spegilinn og styrkjandi rythminn gátu talið mér trú um það að ef einhver myndi fá að snerta á mér líkaman í kvöld að heilin hans myndi verða einskins virði og að raun myndi þessi eini líkami minn fylla heilu diskótekin af einskins nýtum samfélagsþegnum sem yrðu algjörlega óvirkir við það eitt að sjá mig liðast um í snákaskinnsjakkanum og klossunum.Þetta er það sem mér finnst að þurfi hreinlega að setja inn í kjarasamningana. En auðvitað þurfum við öll okkar prívat svæði, en þau má auðveldlega merkja með nútímaaðferðum, en restin að líkamanum mun hvort sem er fljótlega tilheyra visa og euro, cash og debet.