Saga tuttugustu aldar er saga hvíts fólks sem stendur á sama um dauða litaðs fólks. Til dæmis köllum við eftirstríðsárin “kalda stríðið”. Það áhrifaríkasta við svona viðsnúninga er náttúrulega að setja hvítt fólk í stöðu sem það hefur sjaldan verið í.

Vissulega eru Bandaríkjamenn en með lúkurnar þarna, en þær eru á leiðinni burt virðist vera.

A.m.k. eru núverandi aðgerðir ekkert miðað við 1980-1990. Auk þess hefur áhugi við slík umsvif minnkað, t.d. með komu Baracks.

Það hins vegar að byggja eldflaugavarnarkerfi í þjóðum sem eru saman í varnarbandalagi er undanskilið því að vera með puttana eitthverstaðar, þá erum við einfaldlega að tala um að verja bandamenn sem eru með manni í hernaðarbandalagi. Það er það sem hernaðarbandalög snúast um og eru Pólverjar og Tékkar mjög spenntir yfir þessu.

Einu sem eru fúlir eru Rússar, þótt eldlflaugarnar séu sagðar til að sporna gegn eldflaugaárásum frá Íran, eru Rússar eflaust teknir með. Rússar eru a.m.k. eftir minni vitnenskju ekki með neinar eldlflaugaárásir planaðar á Evrópu svo ég skil ekki ótta þeirra.

Klúður Bandaríkjamanna var að styðja undir öfgasinna í mið-austurlöndum á kaldastríðstímanum til að sporna gegn sovétmönnum. Spurning hvort þeir eigi að leiðrétta klúðrið sitt eða hverfa frá, en því verður ekki neitað að umsvif þeirra hafa minnkað og eru minnkandi. Þeir ætla t.d. útúr Írak fljótlega.