það mætti halda að Íslendingar hafi afselt sér rétti sinum til að vera sjálfstæðir með öllu þegar þeir skrifuðu undir gamla sáttmálann og gerst hjarðdýr.

Gerð var tilraun i Bna; í tilrauninni tóku þátt 4 leikendur einn spyrjandi og þrír leku svarendur siðan bættist við eitt tilraunar dyr i stofuna. Spyrjandinn spurðu svarendurnar hvort strik A, B eða C væri jafn stór mynd af striki sem samsvaraði stærð striks b leikendurnir svöruðu allir C og þá kom það áhugaverða í ljós að tilraunadýrin treystu engan vegin sinni eigin skynsemi heldur fylgdu hópnum og svöruðu líka C. Tilraunin var marg endurtekin með mörgum tilraunardýrum og skilaði 99% sömu niðurstöðu.

Margar tilraunir hafa verið gerðar um áhrif hópþrýstings hér er td ein skondin útgáfa og önnur sem sýnir aðeins alvarlegri áhrif:
http://video.stumbleupon.com/#p=cyqu5pra15
http://video.stumbleupon.com/#p=99rd2n6d4m


Íslendingar virðast vera ótrúlega næmir fyrir flest öllum hópþrýsting sem skýrir gríðarlega neyslu þeirra, vilja til yfirvinnu og gengi flokka í kosningum. Þess vegna veitir ekki af að útskýra fyrir mörgum í hvað formi þessi þrýstingur birtist; Hópþrýstingur kemur oft í formi: auglýsinga, skoðanakannana og viðtölum.

Þegar sagt er td “íslendingar gera svona”, íslendingar eru skinsamt fólk og velja því, 56% Íslendinga eru ánægð með störf XXX-flokksins, 43% kjósa þennan flokk… osf

Þessi hegðun verður að teljast ákaflega sérstök þar sem um 95% þjóðarinnar er fyllilega fært um rökhugsun; ef að þeim er sagt kostirnir við a og ókostir velja langflestir alltaf þann möguleika sem er betri (undantekningin skýrist þó að miklu leiti af þingmönnum sem virðast eiga óskaplega erfitt með að hafa siðferði til að spillast ekki.) Því hlýtur maður að spyrja sig erum við kindur?