'Menn' eru, að minnsta kosti í mínum málskilningi, bæði ‘karlar’ og ‘konur’.

Ég held að við ættum ekki að láta enskuna hafa áhrif á okkur hér, þar sem ‘man/men’ er notað bæði um mannfólkið almennt, og líka yfir karla.

Þótt ‘maður/menn’ beygist eins og karlkyns orð, á er ekki þar með sagt að það eigi við karlmenn frekar en kvenmenn. ‘Steypireyður’ á til dæmis bæði við karldýr og kvendýr tegundarinnar, en beygist eins og kvenkynsorð. ‘Sturla’ er karlmannsnafn, og beygist þó sem kvenkynsorð.

Stöndum vörð um íslenskuna, etc., etc., etc.

En flott og löngu tímabær grein að öðru leiti.


Þorsteinn.

Sæll,

Alveg sammála félagi :)

Annars, hafa ekki allir einhvern tímann gerst sekir um eitthvað þarna? Bara smá hugleiðingar um þetta: :)

-Það sem einum finnst vera rökstudd fullyrðing kann öðrum að þykja órökstutt. Það er þó vissulega yfirleitt ljóst hvað er órökstutt og hvað ekki.
-Já, vítahringur er allajafna miður gott fyrirbæri, sammála því.
-Sama er með útúrsnúning o.s.frv.
-Sama með persónulegar árásir, á ekkert erindi í málefnalegar umræður.
-Menn geta skipt um skoðun já ef menn viðurkenna að hafa gert það. Það þarf meiri mann til að viðurkenna mistök sín en til að þrjóskast við á skoðun sem hann veit að er röng.
-Tvíræði er auðvitað afar óæskilegt fyrirbæri. Menn eiga að reyna að tala sem skýrast, annað bendir einfaldlega til slæms málstaðar.
-Það er annars sagt að það sé hægt að sanna allt með tölfræði og það sé í flestum tilfellum ekki rangt, fer yfirleitt bara eftir því frá hvaða sjónarhorni maður horfir á hlutinn. En þegar augljóslega er verið að reyna að blekkja menn með tölfræði þá er það auðvitað 100% óafsakanlegt.
-Auðvitað er alltaf hægt að ýkja afleiðingar. Það sem einum kann að finnast yfirdrifið kann öðrum að finnast fullkomlega raunhæft. Þarna er málið auðvitað að færa sem best rök fyrir máli sínu, en hvað vitum við svo sem nákveæmlega um framtíðina? Augljós ásetningur með að gera of mikið úr hlutunum er þó að sjálfsögðu slæmt framferði.
-Menn geta seint tekið allt inn í myndina þegar maður ræðir hlutina þar sem maður er einfaldlega ekki meðvitaður um allt. Ef svo væri þá væri lítil þörf á rökræðum.
-Tilfinningar eiga fullkomlega rétt á sér en tilfinningar mega auðvitað ekki skyggja á rök. Það að höfða til tilfinninga manna án þess að hafa rök fyrir því er málið held ég.
-Mér finnst það bara er ekki ásættanlegt sjónarmið. Ef manninum finnst það hlýtur eitthvað rökrænt að valda því ef það á að eiga rétt á sér.
-Auðvitað á svo aldrei að slást :)<br><br>Með kveðju,

Hjörtur J.

Flokkur framfarasinna
<A HREF="http://www.framfarir.net“>www.framfarir.net</A>
Nýjar greinar alla daga!

”In the beginning of a change, the patriot is a scarce man, brave, hated and scorned. When his cause succeeds, however, the timid join him, for then it costs nothing to be a patriot." -Mark Twain

sammála, og það á ekki heldur að ráðast eins og brjálæðingar á einhvern sem hefur einhverja ákveðna skoðun, heldur frekar segja afhverju þú ert ósammála skoðuninni og eins og þú segir að RÖKSTYÐJA þá skoðun vel<br><br>Hver er tilgangurinn með þessu?