Það er alls ekkert athugavert við það að fólk komi hingað til að vinna; ég veit ekki betur en að það sé algerlega nauðsynlegt að fá fólk í sum störf sem annað hvort enginn Íslendingur kærir sig um að vinna eða þá enginn Íslendingur getur unnið.

Það er ekkert að erlendu vinnuafli sem slíku. Það eru þó hugsanleg vandamál fylgjandi miklu erlendu vinnuafli sem þarf að finna lausn á og fylgjast með, t.d. er hætta á að erlent vinnuafl sé ráðið hingað til lands á vafasömum kjörum og taxta sem eru lægri en kjarasamningar kveða á um (t.d. Technoprom Export málið). Hætta er á að ef erlendir verkamenn setjast hér að í stórum stíl að þá myndist samfélag “annars flokks þegna” sem taka að sér störf sem flestir Íslendingar líta ekki við, lifa við kröpp kjör og ójafna samfélagsstöðu og halda sér útaf fyrir sig og aðlagast því ekki nógu vel samfélaginu. Aukþess er á Íslandi sterk þjóðernishyggja sem hjá mörgum gengur yfir í þjóðernisrembing og í sumum tilfellum hreinan rasisma. Þegar mikill straumur er af útlendingum inní landið, sérstaklega þegar mikið er af fólki af öðrum litarhætti en hvítum, þá vakna þjóðrembu- og rasistatilfinningar hjá mörgum og það skapar alvarlega árekstra.

Um öll þessi vandamál þarf að ræða af ábyrgð og skynsemi. Þessum vandamálum verður seint hægt að útrýma alveg en það verður stöðugt að reyna að halda þessum vandamálum í lágmarki með fræðslu. Innflytjendastraumi verður að halda innan viðráðanlegra marka. Þessi mörk ráðast af möguleikum og hæfni innflytjenda til að laga sig að samfélaginu og möguleikum og hæfni samfélagsins að laga sig að innflytjendum.

ÞAð er allt gott og blessað að mínu mati að útlendingar, hverrar þjóðar sem þeir svo eru, starfi hérlendis. Atvinnuleysi er skv. nýjustu tölum ekki hátt, fólkið sem er ekki að vinna er að miklu leyti öryrkjar, ellilífeyrisþegar, skólafólk og þeir sem einfaldlega nenna ekki að vinna! Fyrir utan það að þessir útlendingar eru fæstir að vinna í eitthvað eftir sóttum störfum, þeir taka störfin sem íslendingar henda frá sér og kalla “skítadjobb”!

Það eina sem mér finnst varhugavert við starfan útlendinga á íslenskri grund er tungumálakunnátta. Þegar maður ákveður að flytja til einhvers lands sem er ólíkt þínu eigin geturðu ekki bara haldið 100% í þína menningu og þitt tungumál, þannig ertu að valda öllum í kringum þig erfiðleikum.

Mér myndi aldrei detta í hug að flytja td. til frakklands til langtíma án þess að ákveða líka að læra frönsku og tala ensku af mætti í millitíðinni. Ef ég talaði ekki ensku myndi ég drífa mig í því að ná frönskunni!!! (og vinsamlega ekki fara að blanda inní þetta umræðunni um að frakkar vilji bara tala frönsku, það er aukaatriði :)

Sumar þjóðir halda einmitt svo fast í hefðina og eru ekkert að ómaka sig við að læra íslensku, þrátt fyrir plön um langtímabúsetu hér.

Mér finnst því ein tegund starfa ekki við hæfi útlendinga sem tala ekki íslensku; ÞJÓNUSTUstörf, þar sem samskipti eru stærsti hluti þeirra. Ég vil amk. geta farið útí búð og talað íslensku við afgreiðslumanninn/konuna. Ég vil ekki þurfa að standa í flóknu táknmáli og merkjasendingum bara því að afgreiðslufólkið hefur ekki ómakað sig við að læra íslensku, eða þó ekki sé nema ensku! Hvað þá fólk sem er að starfa við símavörslu o.þ.h.

kannski svolítið ýkt dæmi, ég veit það ekki

kveðja
kongulo