Satt að segja er litla trúsvæðið í heilabúinu mínu í miklu uppnámi þessa dagana vegna trúleysingjanna, aðallega hér á huga, sem hamast á þeirri skoðun að kristin trú sé uppspuni frá rótum. Ég veit eiginlega ekki hvað ég á að halda lengur, þegar ég fer að hugsa um það hvort það sé virkilega til andi (gamann kall með sítt hvítt skegg)sem svarar bænum manns og blessar fólkið sem fer í kirkjuna. Hvernig varð jörðin til? Hvernig varð alheimurinn til? Ég verð að segja pass.

Persónulega þá trúi ég ekki á “Guð” í kristnu samheingi né einhverju öðru, ég trui ekki á að neitt yfirnáttúrulegt, hvort sem það er vera eða afl, stjórni örlögum okkar eða einhverð álíka.

Ég trúi því bara að lífið hafi orðið til eins og vísindin geri ráð fyrir, með eins röklegum hætti og hugsast getur ( Frekar óröklegt að Eva hafi verið búin til úr rifbeini Adams!!, sömuleiðis að jörðin sé 6000 ára gömul.

Hins vegar get ég ekki neitað neinu heldur þar sem eðli trúarinnar er þannig að erfitt er að sanna það hvort hún sé raunveruleg eða ekki þó svo að einstaka hlutir í smbandi við hana geti reinst rangir og órökréttir.

Þannig að niðurstaða mín er sú að persónulega er ég trúleysingi í þann skilninað ég trúi ekki á neitt yfirskilvitlegt en hins vegar get ég ekki neitað því heldur!

Hér höfum við bók, er kölluð er Biblían.
Við lesum bókina.
Bókin byggist á því að ef þú gerir þetta hérna ekki ferðu til helvítis.
Bókin er mjög ströng. Mjög.

Við lesum partinn um hvernig heimurinn varð til í bókinni - við vitum að hann er vitlaus.
Við lesum allskonar kafla úr bókinni og við, vísindakynslóðin, mótmælum öllum þessum yfirnáttúrulegu gjörningum.
Við sjáum bók fulla af lygum.

Eigum við að lifa eftir henni?
Eigum við að hlýða henni?
Eigum við að trúa henni?

Ég segi nei.

Ég trúi ekki á Guð vegna þess að enginn hefur sannað fyrir mér tilveru hans. Ég gæti alveg eins trúað að risastóra bleika kanínu sem flýgur um himingeiminn og býr til sólkerfi, þar að segja ef maður á að trúa einhverju út í bláinn án sannana.

Hinsvegar get ég ekki heldur útilokað að það sé eitthvað æðra en við. En það er enginn ástæða til þess að vera að flokka sig í einhver viss trúarbrögð , mjög líklega eru þau öll kolröng. Enda öll bara túlkanir mannfólksins á mögulegu æðra valdi.

Ég er skráður utan trúfélaga og hvet alla til þess að gera það sama.

Ég tek í sama streng og skuggi og útiloka ekki að það sé til æðra vald…en ef guð eins og í bíbliuni er til þá er hann virkilega ekki að standa sig og alltof mikið af fylgjendum hans eru bara skíthælar eða hreinlega heilaþveignir…

Ég bara einfaldlega trúi. Ég er ekki það svartsýnn að halda að lífið muni enda eftir að ég dey.

mér finnst margt í Gamla testmenntinu ógeðslegt en ég get í rauninni ekki komið með nein góð rök,ég bara trúi ekki af því ég trúi ekki. Ég er svona “semí”trúleysingi.

Ég trúi ekki. Hef aldrei trúað og mun aldrei trúa. Trúarbrögð eru einfaldlega eitthvað sem samræmist ekki lífsskoðun minni, eitthvað sem mér finnst algjört þvaður og á ekki heima í nútímasamfélagi.

Ég veit ekki hvernig ég get svarað þér með “skiljanlegum og heimspekilegum rökum”, þetta er það besta sem ég get í augnablikinu.

Well,í fyrsta lagi þá lít ég á guð sem einhverja hugmynd sem einhver frumbyggi stakk uppá sem átæðu alls sem gerist,þeir fóru að hugsa “vá,það hlítur einhver að vera að stýra þessu”…og þið verðið að taka mark á því að fólkið sem stakk uppá þessu er sama fólkið og hélt að jörðin væri flöt,samt trúir fólk ennþá á þennann súpermann en hlær að hinum hlutunum.Í öðru lagi þá missti ég allt álit á þessarri trú eftir að hafa stundað baptistakyrkjur í suðurríkjunum í BNA,en hugmyndir baptista er ekkert annað en ofsatrúarkristni, Presturinn kom með athugasemdir eins og “enginn vísindamaður getur sagt mér að Eden hafi ekki verið til” og “þegar þú ert að gera eitthvað annað en að lesa biblíuna eða að biðja ertu að setja það sem þú ert að gera fyrir framan guð og gerandi það að átrúnaðargoði”. í þriðja lagi er Biblían að mínu mati ekkert nema samansafn af Þjóðsögum sem íktust á milli manna,Biluðum hugmyndum og Fornskáldskap. Nú í dag er búið að sanna nánast allt með vísindum
en samt lítur sumt kristið fólk í burtu og segir “nei” og fer að tala um Adam of Evu og allkins þannig vitleysu.Og til að rétta allann miskilning er öll trú vitlaus í sjálfri sér,en ef fólk vill blekkja sálft sig þá má það það í friði fyrir mér.
Kyrkja og Kristni er fátt annað en heilaþvottur og ég bara vill ekkert með það hafa. Ég lít á sjálfan mig sem Trúleysingja=)

Málið er ekki svo flókið, þ.e. spurningin trúir þú á guð, er að mínu mati fáránleg. Einhvern tímann spurði mig einhver: hver ert þú til að segja að það sé ekki til neinn guð? Ég svaraði: enginn. En hver ert þú til að segja að það sé til guð? Punkturinn er sá að hvorki ég né nokkur annar á þessari jörð veit neitt um það hvort að guð sé til eða ekki. Þess vegna skil ég ekki allt þetta tal um trú. Af hverju þarf maður að vera að velta sér upp úr því hvort maður trúir einhverju eða ekki sem aldrei getur verið svarað? Mennirnir hafa skrifað margt um guð t.d. biblíuna og svo rífst fólk um það hvort að guð sé til eða ekki og þeir sem eru meðfylgjandi hafa ekki rök til að styðja sitt mál frekar en hinir. Af þessum sökum svara ég spurningunni (hvort ég trúi á guð) svo: nei ég trúi ekki á guð en er heldur ekkert að segja að hann sé ekki til þar sem ég veit ekkert um það.

Það getur vel verið að ég trúi á Guð, það er hinsvegar spurning hvort við skilgreinum Guð á sama máta.

Erum við að tala um biblíulegan Guð, Spinoza-Guð eða Guð rokksins? Kannski einhvern úr Veda ritunum?

EF þú leitar til trúarbragða eftir svörum við spurningum sem við munum að öllum líkindum aldrei fá svör við þá ertu bara einfaldlega að giska. Það er nákvæmlega enginn lógískur grundvöllur til staðar fyrir þessa trú. Þú bara þakkar fyrir að hafa verið svo heppin/nn að hafa fæðst á réttum stað, á réttum tíma og í réttum trúarbrögðum, og trúir því að þinn guð sé til……bara afþví bara.

Ég er trúleysingi í þeim skilningi að ég neita að trúa á eitthvað ef það er nákvæmlega ekki neitt sem bendir til þess að þetta sé yfir höfuð til. Ég get að sjálfsögðu ekki sagt að ekki sé til neitt æðra vald því þá væri ég kominn út fyrir mitt svið. Það er margt í okkar heimi sem við skiljum ekki, og munum líklegast aldrei skilja, og tilvist æðra máttarvalds er eitthvað sem gæti, tæknilega séð, verið til, en á meðan það er ekkert sem bendir til þess að það sé rétt þá neita ég að trúa á það. Þó að þetta æðra vald væri til myndum við samt ekki hafa nokkra ástæðu til að trúa á það, þar sem við myndum ekki vita hvað þetta væri eða hvernig þetta virkaði. Við myndum ekki einu sinni vita af tilvist þess.

Tony Blair *gæti* verið geimvera. Það er ekki einn einasta maður hérna inni sem getur afsannað það, og ég efast um að nokkur maður hérna inni trúi því að svo sé. Og afhverju ekki?

það er gott að trúa á hann
en samt er ég ekki að trúa þessu

ég trúi jafn mikið á önnur trúarbrögð og kristnitrú

Believe nothing, no matter where you read it, or who said it, no matter if I have said it, unless it agrees with your own reason and your own common sense.
~~Buddha

Ekkert sem hefur verið skrifað um Guð er sammála minni rök.

Ég hef alltaf litið á það þannig að maður á ekki að ákveða hvað er satt og hvað ekki þegar maður hefur engar sannanir. Það eru engar sannanir að guð sé til en það eru ekki heldur til sannanir að guð sé ekki til.

Ég segist trúleysingi þar sem að ég bind mig ekki við nein sérstök trúarbrögð. Trúarbrögð eitthvað sem fólk felur sig á bakvið [ATH. EKKI ALLIR, ég er ekki að alhæfa] og notar það sem afsökun þegar það gerir eitthvað af sér.

Ég trúi á hið góða og ég trúi á eftirlíf og það má vel vera að það hafi verið til einhver Jesú eða Búddah en þeir voru ekkert æðri en við. Þeir voru alveg jafn mannlegir og við.

Ég bind mig amk ekki við trúarbrögð þó ég trúi á margt.