Jú en það er líka spurning hvort við eigum að gera minni kröfur til lesblindra. Viljið þið t.d. fá verndaða vinnustaði fyrir ykkur? Mér finnst alveg sjálfsagt að hjálpa lesblindum að komast í gegnum skóla með aukatímum og sérkennslu og svoleiðis en ég vil ekki minnka kröfurnar.

Eða myndir þú vilja fá stúdentskírteini sem væri merkt “lækkaðar kröfur vegna lesblindu”? Bara meira stolt fyrir þig ef þú getur klárað án þess að fá lækkaðar kröfur þó það taki kannski lengri tíma.

Ekki sá ég neina stafsetningarvillu hjá þér í þessari grein. Sannar það að lesblindir geta alveg gert lesanlegar greinar. Sem þíðir að þeir geta ekki alltaf afsakað sig með lesblindunni.
En já, ég er nokkuð sammála seinasta ræðumanni þarna…þú þarft að geta staðið þig á vinnumarkaðnum…þar eru kröfur!

Sæl tigergirl, sjálfur er ég lesblindur en er það ekki á jafn háu stigi og þú en þetta er nú samt soldið satt að fólk ætti að fá aðeins meiri hjálp en samt eins og lhc (or something) sagði þá getur maður monntað sig meira á því að hafa náð þessu með lesblindu og án hjálpar, en allaveganna gangi þér bara vel!

Hefurru hugsað þér að tala við skólann og láta kennerrann sem kallaði þig heimska kenna á því?
Þetta er gott dæmi um eitthvað sem á ekki að lýðast en gerir það samt.
Skólar eru(held ég alla vega) farinir að taka hart á svona lagað.

Ég er lesblindur og get staðfest það að við hefur rétt á því að fá lengri tíma á lokaprófum anna. einnig getum við fengið hljóðsnældur annaðhvort hjá skólunum okkar eða blindra bókasafninu, þar að segja ef þú hefur verið greind lesblind af kennara háskóla íslands, ef ég man rétt. einnig getum við lesblinda fólkið farið uppum bekk í bekkjar framhaldskólum með fall í stafsetningu. ég er alfarið á móti því að við eigum að fá önnur próf eða eitthvað álíka, það er einfaldlega rangt gagnvart hinum, alveg eins og að allir sem hafa greindarvísitölur undir 110 fái einnig öðruvísi próf, við erum einfaldlega öðruvísi og við verðum að sætta okkur við það. ég lærði að lesa þegar ég var 10 ára, en núna les ég jafn hratt og jafnaldrar mínir, jafnvel hraðar.

ég er mjög lesblindur og ekki reyna að segja að ég viti ekki um hvað ég er að tala. ég hef lært mikið um lesblindu og veit einnig mjög mikið um hana.

Stuðningur við lesblinda er alltaf að aukast en er samt ekki nærri nógur. Nú á dögum er þetta þó yfirleitt viðurkennt. fyrir svona 20 árum var ekkert til sem heitir lesblinda og voru krakkar þá annaðhvort latir eða heimskir að mati skólayfirvalda. En það þyrfti auvitað ýta á ríkisstjórnina og menntamálaráðuneytið og láta þá taka þetta til bóta. Það er nefnilega svo margt sem hægt er að gera. Krakkar sem eru lesblindir fá lengri tíma í prófum, hljóðspólur, litaðar glærur yfir heftin eða öðruvísi prentað, stærra letur og svo framvegis. Greinigum hefur fjölgað og núna er prósentutalan af litblindum miklu hærri en flestir halda.

Já undarlegt að fólk geti skrifað “birja” án þessa að sjá að það er rangt…

Þessi svör ykkar eru byrjuð að fjalla um akkurat það sem fröken Tigergirl er að tala um, hvernig fólk bregst við lesblindu. Það byrjar að spá í stafsetninguna í stað þess að spá í innihaldið.

Allavega… Ég vil byrja að þakka þér fyrir þessa frábæru grein þína. Það eru fleiri en þið haldið, lesedur góðir, sem eiga í sama vandamáli og TigerGirl. Þú getur ekki farið í leiser aðgerð og fixað þetta vandamál. Þetta er “fötlun” sem fólk hefur alla ævi. Þeir sem hafa þessa fötlun eiga erfit að standast kröfur samfélagsins um skólagöngu. Við, lesblindir erum oftast stimplaðir “heimskir”. Skólaganga okkar er margfalt erfiðari en skólaganga ykkur.

Það er næstum sama sagan um alla þá sem þjást af lesblindu(ég er ekki að segja að eftirfarandi saga fjallar um alla lesblinda). Snemma í skólagöngunni ert þú lagður í einelti af kennurum eða samnemendum vegna þess hversu eftirá þú ert í námi þínu… þú missi fljótt áhugan á tungumálinu og málfræðinni. Þú hættir að fylgjast með í tímunum og gefur skít í lærdómin. Þú verður en óvinsælari hjá kennurunum. Þetta verður ekki léttara með tímanum. Kröfurnar verða meiri og meiri og þú missir af mörgu. Fyrir suma er þetta of erfit. Þeir hætta í skóla.

Vandamálið er það að skólar eru einfaldlega ekki hanaðir fyrir lesblinda krakka. Það er auðvitað verið að vinna í þessum málum en það eru enþá margir sem halda því fram að lesblinda er afsökun fyrir leti og heimsku. Lesblindir eru ekki endilega latir, margir eru bara þreyttir og búnir að gefast upp og sætta sig við það að vera “heimskur” í augum annara.

Það að geta lesið almennilega og skirfað rétt mál er orðið of mikilvægt í samfélagiu okkar. Það eruð ekki allir sem geta staðist þessar kröfur vegna lesblindu. Lesblindir eiga erfiðari með að komast áfram í lífinu.

Það má taka það fram að eina aðstoðin sem skólinn minn veitir lesblindum er 1/2-1 klt lengur í prófum.

Ég ætla ekki að hafa þetta lengra í bili. Endilega segið hvað ykkur finnst!

–krizzi–

Lesblinda getur varla talist fötlun en er til mikils ama þeim er fyrir verður. Hún er hamlandi í námi en hægt er í flestum tilfellum að yfirvinna hana nægilega til að komast þokkalega af í samfélagi okkar. Alls ekki má slá meira af námskröfum en gert hefur verið - íslenskir skólar eru þegar orðnir allt of léttir. Þegar nemendur falla t.d. í samræmdum prófum verður allt vitlaust og heimtað að prófin verði létt. Það er bull og hræðilegt að yfirvöld skuli æ ofan í æ gefa eftir á þennan hátt.
Hvað varðar kennarann, ertu viss um að hann hafi sagt að þú værir heimsk? Túlkaðir þú það ekki bara þannig? Þeir sem finna aðeins 15 villur hjá þér eða minna eru lesblindir, engin spurning því þetta er hrein hörmung.
Gangi þér vel í baráttunni.

þú ert þinnar eigin gæfu smiðu

Ég á sjálf við lesblindu að stríða …. eða Part af henni og það kallast talnablinda. Ég skil s.s. alveg stærðfræði en ekki of flókna.
Það er satt sem að fram kemur í sumum greinunum hérna að við fáum lengri tíma í lokaprófum. EN það sem að ég hef verið að furða mig á við það er að hvaða máli skiptir hvort að við fáum rólegri prófaaðstæður og lengri próftíma … ef að við skildum ekki efnið sem okkur var kennt þá skiljum við það ekkert betur með þessu móti …
Það er ekki langt síðan að fólk fór að uppgvöta hversu algeng lesblinda væri og það er enn eins og það sé ekki búið að meðtaka hana sem hálfgerða fötlun. Fólk segir oft “leggja harðar að sé .. fara í aukatíma” …. það er ekki það eina sem að virkar … það eru einhver samskipti í heilanum frá auganu og aftur í heilastöðvarnar sem að eru bilaðar .. og það er erfitt að laga það….
Ég vil benda á að skólinn minn er einn af frumkvöðlum skólanna að hjálpa lesblindum við nám og hann gerir það enn, Það er Iðnskólinn í Reykjavík. Þrátt fyrir stærð og peningaleysi leysir hann það af hólmi æðislega. Hinsvegar er gamli skólinn minn, Menntaskólinn við Hamrahlíð að státa sig af að vera með hjálp fyrir fatlaða nemendur en við lesblindir fáum lítið sem ekkert af þeirri hjálp! ….
En jæja það þýðir lítið að röfla … og ég segi ekki annað en “hugurinn ber þig hálfa leið” … hafðu trú á þér og þá hefst það allt saman:)

Hæbb´s ég er lesblindur og ég greinsdist snemma of ég fékk enga hjálp að viti i know how it is :( vil benda þér á lestramiðstöðina þar er gott fólk sem hjálpar þér og MH er góður skóli fyrir lesblinda svo Good Luck :)

Ég á nú bróður sem þjáist af lesblindu af einhverju lágu stigi að ég held. Honum hefur ekki gengið sérlega vel í skóla og ég veit nákvæmlega afhverju.

Greinin sem tigergirl skrifaði, endurspeglar bara það furðulega hjálpleysi sem er í skólum hér á Íslandi, Kennarar eru frekar tilbúnir til þess að kalla mann heimskingja eða letingja, en sýna manni smá hjálpsemi. Það er allt mælt í einkunnum, eins og það segji eitthvað til um hversu gáfaður eða vel lærðum maður er. Fólk sem hefur fallið á þessum furðulegum samræmduprófum hefur samt gengið þó nokkuð vel með að fá vinnu og að bjarga sér. Ég er sjálfur örugglega besta dæmið um að lélegur nemendi getur þrátt fyrir fyrirlitningu kennara staðið sig vel í þessu þjóðfélagi og verið töluvert agaðri og gáfaðri en flestir jafningjar mínir. Ég ætla reyndar ekki segja um hver vinnan mín sé eða hvar ég bý osv, en það sem ég hef skrifað er allt saman satt.

Og ég þakka bara guði eða einhverjum fyrir að ég hafi lokið þessari helvítis skólagöngu sem við öll höfum þurft að fara í gegnum!

tigergirl ég get sagt þér að ég veit fullkomlega hvað þú átt við. Ég er sennilega ekki eins illastaddur og þú. Mér gekk allatíð mjög illa í skóla og var alltaf litinn hornauga. Ég var sendur í aukatíma, sérkennslu og alskonar svoleiðiss, með nemendum sem áttu við annarskonar vandamál að stríða, svosem ofvirkni, nisþrosaka og annað. Engum datt hinsvegar í hug að um lesblindu væri að ræða. Ég var langsíðastur í mínum bekk að læra að lesa. Og meðan hinir nemendurnir í mínum bekk voru í framsagnar prófum í lestri var ég sá eini sem náði ekki hraða prófunum (þetta tíðkaðist í mínum skóla, veit ekki hvernig þetta var annarstaðar). Þegar ég var að reyna að lesa sárverkjaði mig í augun, varð mjög fljótt þreyttur og fékk hausverk og var ég mikið með hausverk á þeim tíma. Einnig fannst mér stafirnrir renna saman í einn graut Ég td. ekki lesið upp texta í kennslustundum í skólanum án þess að verða sjálfum mér til skammar. Það sem ég gerði var að leggjast í allan texta og læra hann utanaf til þess að mér liði ekki eins illa. Þegar ég talaði um þess einkenni var mér sagt af kennurum mínum að ég væri bara latur og nenti ekki að læra. Ég fékk mjög láar einkannir í öllum fögum nema bókfærslu sem mér gekk mjög vel í og fékk ég 7 sem var hæsta einkunn sem ég hafði fengið. En í öllum öðrum fögum fékk ég 2 - 5 og varð ég ætíð að sleppa öllum lesdæmum í stærðfrði þar sem ég gat hreinlega ekki lesið textan.
Srax eftir grunnskóla fór ég í framhaldskóla og lagði mig allan fram en gekk ekkert betur fyrir vikið, því að ég náði yfirleitt bara að læra heima fyrir eitt fag. Orsakaði þetta gríðarlegt þunglyndi og kvíða allt frá 9 ára aldri.

Ég er ekki frá því að þetta hafi samt aðeins lagast með tímanum eða hreinlega að ég hafi lært að lifa með þessu að eitthverju marki.

Eitt af því sem ég hef afkastað er að ég er áhugaleikari og ég læri heilu handritin utanaf, en ég les kannski eitt atriði á meðan aðrir lesa allt handritið. En eftir að ég hef lessið þetta nokkrum sinnum er ég búinn að læra þetta. Ég er oftast búinn að læra allan minn texta á undan öllum öðrum.

Ég nota líka diktófón töluvert mikið og hefur það hjálpað mér tölvuert. Einnig hef ég komist að því að fotnur sem heitir Arial Narrow er auðveldari fyrir mig að lesa en aðrir. Ég highlighta textann á tölvuskjánum á ég mun auðveldara með að lesa hann.

Ég veit að víða í heiminum fá nemar með lesblindu sér próf eða fall einkunn sé lækkuð.

Ég ætla að segja frá svolitlu kaldhæðnislegu dæmi úr raunveruleikanum. Ég var staddur í framhaldskóla, þar sem ein vinkona mín vinnur sem kennari, og sá þar grein uppá vegg sem ég las “Lesbía í HÍ” mér þótti ekki mikið til þess koma enda var þetta ekki stórmál í dag. Eitt sinn var ég að bíða eftir þessari vinkonu minni og ákvað að lesa þessa grein til þess að sjá hvað væri svona merkilegt við hana. Þá sá ég að það stóð í raun “Lesblinda í HÍ”

ta ta..

Ég veit að þetta er gömul grein en hún er samt sem áður mjög áhugaverð og mér finnst þú hugrökk að hafa skrifað hana! Sjálf er ég með dyslexíu og veit því að það er ekki alltaf gaman að skrifa greinar hingað inn, því að við skrifum ekki RÉTT! Hins vegar finnst mér þín grein mjög góð og það er greynilegt að þú ert ákveðin og sterk ung kona!

Ég vona að þú hafir náð að ljúka framhaldsskólanámi! Ég verð alltaf svo reið þegar ég heyri svona reynslusögur frá fólki með dyslexíu sem fékk engann skilning í grunnskóla. Ég var svo heppin að ég hafði alltaf skilning allra, kennaranna, nemendanna og að sjálfsögðu foreldranna. Þrátt fyrir allann minn meðbyr fannst mér margt erfitt og finnst enn. Hins vegar hef ég ákveðið að þrjóskast við og er að klára háskólanám núna í vor, sem kennari ;)

Ég vona að þér gangi vel, hvað svo sem þú ert að gera!

Baráttukveðja
Silungu