Já og nei. Ég varð bara koma þessu á framfæri, þú verður að bara að afsaka það ef ég gerði það á óviðeigandi hátt. Ég biðst afsökunar ef ég hef verið of harðorður í þinn garð.
Nú er þessu lokið og ég get vikið að kjarna málsins. Mér finnst sorglegt að vita til þess að ofbeldi sé stundum eina lausnin. Ég tel það vera fáranleg lausn en stundum er hún því miður nauðsynleg. Ég er friðarsinni, jú þetta ku hljóma skrýtið að ég sé að mæla með ofbeldi en miðað bið hvernig heimurinn er í dag þá er þetta nauðsyn. Allavega nauðsyn í verst falli, annars á ávallt að leita að skynsamlegri lausn. Hins vegar lít ég þannig á það ef einhver ógnar mér og mínum, þá er það sjálfsvörn og sjálfbjörgunarviðleitni. Ofbeldið sem á sér stað í Frakklandi er blasið upp, en við verðum líka að skilja fólkið. Ef þú værir þarna í Frakklandi og værir kannski ekki hvítur, gagnkynhneigður eða ekki kristinn maðurinn, þá myndir þér finnast eins og það væri að kjósa gegn þér, með því að velja Le Pen.
Í fyrsta lagi hefur léleg kjörsókn mikið að segja um þessi mál og síðan spilar það líka inn í um þessar mundir er mikið um að vera hjá vinstri-mönnum, og hefur það sitt hvað um að segja um viðbrögðin sem hann hefur fengið. Það skiptir í raun og veru engu máli hvort að hann hefur verið fyrir aðkasti ofbeldis eða ekki. Hægri-menn eða þjóðernissinnar reyna ávallt að finna leiðir til þess að réttlæta málstað sinn.
Ég hef ekkert á móti þér sem einstakling en mér fannst þú einhæfa full mikið, það hefði verið betra að segja, það viðurkenni ég fúslega. Eins og þú last þá var ég að lýsa mína skoðun á hnefaleikum. Mér er sama um hvernig ofbeldi er útfært, það er samt sem áður ofbeldi, þetta er einungis ofbeldi í ,,fallegri” mynd. Það telzt vera í stakasta lagi að berja mann í spað, af þeim forsendum það sé gert fyrir peningum og áhorfendur eru til staðar. Ef einhver ræðst á þig þá er það að sjálfsögðu talið vera ofbeldi, og ef vill til stundum; hrein og bein heimska. En ef ég og þú ákveðum að berja á hvort öðru í hringnum, þá er siðferði okkar í fína lagi. Það finnst mér vera tvískinnungur.
Mótmæli eru ekki í sínu eðli ofbeldiskennd, heldur leiða þau til ofbeldis, það er rétt. Mér fannst bara áhugavert að Ritter nefndi ekkert um öfgar hjá Íslendingum 1949 þann 30 marz. Er þetta ekki það sama? Munurinn hér er sá að einn hópur fannst eins og þeir væri að glata sjálfstæði sínu, en hinir í dag álíta sig vera á leiðinni að vera fasistaríki. Það er nauðsyn á líta á málið með sálfræðilegum augum, ekki það að ég sé faglærður.
Það er ekki Le Pen sem er að fá útreið, heldur er skoðanir hans að vekja ugg á meðal Frakka og í Vesturlöndunum. Þeir líta á þetta sem afturhvörf til fortíðarinnar.
Segjum svo ef þú gætir ferðast í fortíðina, þá er ég sammála að morð á Hitler sé skárri kostur. En núna erum við komnir í siðfræði-umræður. Til gamans má geta að ef hin flugvélin þann September 11 hefð verið á leið til annars borgar, þá hefði hún verið skotin niður. Bandaríkjamenn hefðu réttlætt það.
Þú ert í heimspekinámi og eftir þrjú ár þá er yfirleitt látið þér í té B.A gráðu í heimspeki og þú getur framvegis titlað þig heimspeking. Heimspeki er ágætis grunnur í margt og ekki endilega bindandi við greinina sjálf, hins vegar er svolítið mikill sóun á peningum að læra heimspeki og ætla sér að vera verkamaður. Þá er eins gott að lifa á bótum og lesa heimspeki heima hjá sér, eða eftir vinnuna. Ég sé enga ástæðu til þess að læra þetta og verða vinna sem vinnumaður. Ef þú vilt víkka út sjóndeildarhring þinn eða víðsýni, þá er háskólanám ekki þarfaþing. Grunnskóli er sem betur fer löngu horfin minning.
Ég er stúdent, og er á leiðinni í verkfræði eða raunvísindadeildina, nánar tiltekið stærðfræði-tölvunarfræði.
Þú hlýtur að vera greindari en svo að sjá það að Le Pen ætlaði sér augljóslega að nýta sér andúðina sem er ríkjandi gegn honum. Hann vill samúð og þetta er leið sem hann fer til þess að réttlæta málstað sinn. ,,Sjáðu, það eru allir hinir sem eru vondir, ég er bara að reyna láta Jóhönnu litlu fá blóm”
Þú getur alveg vefengt mig og sagt að hann ætlaði sér nú bara að taka daginn hátíðlega og fagna og dá þjóðerni sínu. Þér er frjálst að gera það samt sem áður.
Þú hefur kannski ekki hugmynd af hverju þú sért með vitund, ég vil bara vera svo hrár og leyfa mér að segja það sé þróuninni að þakka. Ég veit fullvel að þú lítur á þetta sem kenningu en það liggur á milli hluta núna. Allir hafa vitund en mismikið vitund og skynja hlutina öðruvísi, það er einfaldlega það sem gerir okkur mannleg. Það er enginn tilgangur, allavega er það mat mitt. Tilgangurinn ef þú vil hafa hann, er sá að lífa lífinu og njóta þess að vera til. Lífið er ekki til þess að þjóna neinum herra eða öðrum guðum. Tilgangurinn er óskilgreindur, en það er reynt að skilgreina hann sem tilraun í einhverjum leik hjá ,,Guði” eða sem hluta af áætlun. Að mínu mati er engin áætlun. En með minni vitund þá geri ég mér grein fyrir því sem ég tel rétt eða rangt. Gott eða slæmt.
Ég kýs eftir aðstæður, mér fannst þú bara vera einfalda hlutina of mikið, ef ég var of harðorður í þinn garð, þá biðst ég forláts. En ég vil benda þér á rökvillur í þinn málfærslu, að sjálfsögðu er ofbeldi slæmt og ennþá verra er að sjá það viðgangast án þess að gera neitt í flestum tilvikum að mínu mati. Finnst þér það rétt í öllum tilvikum? Segjum svo að þú sæir þrítugan karlmann vera laminn niður í bæ, þú hugsar ; þetta er rangt og ég ætla mér að gera eitthvað í þessu. Það er að sjálfsögðu rétti hugsunarháttur, en ef þú vissir að þessi maður hefði nauðgað systur þinni og sloppið. Eru ekki aðstæður breyttar þá? Leyfum okkur jafnvel að segja að þessi sami maður, en breytum aðstæðum. Þessi maður barði fimm ára pólskan strák til óbóta, þú veist af því; Færir þú og gerðir eitthvað í því? Ef þú gerir ekkert þá er það réttlætanlegt í þínum augum samt. Megininntakið með þessu, er það að líta á málin með tillitt til aðstæðna að hverju sinni. Það er ekki allt svart og hvítt.
Þú misskildir valkost númer 3, hann var sá að taka þátt í þessu. Ég orðaði þetta illa, ég viðurkenni það alveg. Það er rétt, það er ein leið til þess að linna þessu. Númer 4 er ekki það sama, heldur er það ákveðin fjærlægð frá atburðunum, þú telur sjálfa þig óháða þeim. Ekki það sama að mínu mati. Númer 5 var valkostur sem var óháð öllu hinu, en var valkostur sem þér bauðst til þess að svara. Þessi valkostur er ekki til staðar á staðnum en bauðst þér í svarinu mínu. Ef mér byðist tvennt þá myndi ég kjósa að hringja á lögregluna, en eflaust þá trúi ég því að einhver myndi hringja á lögregluna, en ef ekki þá skiptir það engu, ég væri þegar stokkin til þess að hjálpa og væri að hugsa um að hjálpa.
Ef þú hefur ekki kynnt þér stefnumál Malcolms eða Martins, þá tel ég að þú ættir að gera það. Malcolm var ekki minni maður en Martin, Malcolm var mjög á móti hjúpskaparbrotum, en sögurnar segja að Martin hafi verið hliðhollur þeim, hvort að það sé gróusögur sem CIA byrjuðu eða ekki verður ekki ákveðið í þessu svari. Það er allavega deginum ljósara að Malcolm breytti rétt, hann varð aðskilnaðursinni, sem er skiljanlegt, en hann breytti um hugsunarhátt og boðaði frið eftir að hafa heimsótt Mekka, hann fór jafnvel að prédika um jafnaðarstefnu sem fór fyrir brjóstum á mörgum. Ég tel það vera mjög óréttlát að það sé vegið að manninum svona.
Að þú fullyrðir þetta um Malcolm og Che er fullmikið. Það sem ég er mjög hrifinn af báðum þessu mönnum þá tel ég þetta vera svívirðing við þá. Ég kann ekki að virðast að vera hlutdrægur en ég legg mig þó til í að vera það, þú hefur hins vegar fallið í þeirri gildru fáfræðinnar að dæma án þess lesa þig til um né setja þig í spor annarra. Og vill ég gerist svo djarfur að heimta afsökunarbeiðni fyrir hönd Che og Malcolms.
Through me is the way to the sorrowful city.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.